Με ΕΠΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ… και το ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΟΣΕ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
(το 1ο Μέρος)

Με ποιο φόρεμα της ”Ελληνικής Δικαιοσύνης” θα θεραπεύσουν τη γάγγραινα της συνδικαλιστικής “μαστροπείας” του ελλαδικού Δημοσίου..;

(Μέρος 2ο)

Είναι προφανές, μετά και τις δύο μαζικές τραγωδίες με εκατοντάδες δολοφονημένους πολίτες (Μάτι 2018, Τέμπη 2023), ότι τα εγκλήματα στην ελλαδική επικράτεια δεν ωριμάζουν χωρίς την συμβολή σε αυτά του δημοσιοϋπαλληλικού κατεστημένου, που δεκαετίες τώρα καλλιεργήθηκε και καλύπτεται από την δημοσυντήρητη μάστιγα του δημοσιοϋπαλληλικού συνδικαλισμού.

Στην ουσία, δηλ., εκατοντάδες και χιλιάδες ακόμα δημόσιοι και δημοτική υπάλληλοι εισπράττουν κανονικά τον δημόσιο μισθό τους έως και εννέα μήνες τον χρόνο για να μην πηγαίνουν στην δουλειά τους, όπως οφείλουν στην κοινωνίας που τους πληρώνει, αλλά να περνούν επί μήνες την ώρα τους στα γραφεία υπουργών και κομμάτων τους, και για να έχουν όλη την χρονική (και μισθοδοτούμενη οικονομική) άνεση να σκαρφίζονται και να οργανώνουν απεργίες και κινητοποιήσεις ενάντια σε κάθε αποτελεσματική πρόταση για αναδιάρθρωση/εξυγίανση της Δημόσιας και ευρύτερης Δημόσιας Διοίκησης.

Το μεγάλο αυτό πρόβλημα στην Κοινωνική ανάπτυξη και ασφάλεια στην Ελλάδα σαφώς και δεν είναι μόνο δικαστικής φύσης, αλλά πρωτίστως ευθύνη κυβερνητική και πολιτική. Εξάλλου τα δικαστήρια σε εμφανή βαθμό δεν φαίνονται να είναι ικανά και ανεξάρτητα από κυβερνητικές, κομματικές και πολιτικές επιρροές στο βαθμό που απαιτείται για την ριζική εκκαθάριση της Κοινωνίας από τους κατά σύστημα ταραξίες, δημοσυντήρητους κηφήνες, πραγματικούς κακοποιούς, εγκληματίες κλπ.. Είναι δεδομένο δε, επιπλέον, πως το πολιτικό σύστημα χρησιμοποιείται συνήθως εκβιαστικά από συσπειρωμένες ψευτο-προοδευτικές μειοψηφίες εντός και εκτός Βουλής. Τα σημάδια είναι αρκετά εμφανή, και με μακροσκοπική ακόμα εξέταση, με μία ευρύτερη, είτε στενότερη προσέγγιση, λ.χ. :

Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στον ΟΣΕ/Τέμπη, όπως και τα προηγούμενα στο Μάτι και αλλού, αποτελεί προϊόν παρακμιακής αντίληψης, συμπεριφοράς και ανικανότητας μεγάλου τμήματος του πολιτικού/κομματικού προσωπικού στην Ελλάδα, πρωτίστως και των φυσικών μονάδων του Δημοσίου που λέγονται δημόσιοι υπάλληλοι και αποτελούν το δομικό και εκτελεστικό συστατικό της εν’ πολλοίς ανίκανης Κρατικής και Πολιτειακής Διοίκησης.

Κατά πάγια διαχρονική σύμπτωση, εκεί που αναδύονται αντιμαχίες και προβλήματα σε αυτονόητα θέματα Οικονομικής ανάπτυξης, Κοινωνικής πολιτικής και Εθνικά ζητήματα, εντοπίζονται ωσάν μόνιμο συστατικό των προβλημάτων αυτών και τα λεγόμενα ”προοδευτικά” συνδικαλιστικά κυκλώματα.

Για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, παρά τα τόσα γεγονότα που αφορούν άμεσα τους υπαλλήλους/συνδικαλιστές στον ΟΣΕ (πλασματικές βάρδιες, παραποιήσεις παρουσιολογίων, ανικανότητα και ακαταλληλότητα συναδέλφων τους, όπως αποδεικνύεται και στην περίπτωση του προφυλακισμένου σταθμάρχη…) δεν ακούσαμε καμία ”συγγνώμη” , προγενέστερες διαμαρτυρίες , ή έστω αυτοκριτική των δημοσυντήρητων συνδικαλιστών για τις δικές τους ευθύνες στην ωρίμανση της τραγωδίας, διορισμούς και τοποθετήσεις σε κρίσιμες θέσεις ακατάλληλων συναδέλφων τους, κοκ..

Η δημοσιοϋπαλληλική περίπτωση στον ΟΣΕ , με την τόσο τραγική κατάληξη στα Τέμπη ,  θυμίζει ανάλογη περίπτωση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με αναγνωρίσιμο πρώην Αντιδήμαρχο ενός μεγάλου Δήμου, που είχε ζητήσει πειθαρχική διερεύνηση για παραποιήσεις καρτών παρουσίας, που ανέκοψε τις αδικαιολόγητα συχνές και δαπανηρές επισκευές ”ανώνυμων” μηχανημάτων του Δήμου στο ίδιο πάντα συνεργείο ιδιωτών, που επέβαλλε αριθμητικό περιορισμό στα αδικαιολογήτως πολυπληθή και δαπανηρά Κυριακάτικα συνεργεία Πρασίνου του Δήμου, όπως και στην προκλητική και απαράδεκτη τακτική των συνδικαλιστών να ωθούν υπαλλήλους σε εγκατάλειψη της εργασίας τους και να πηγαίνουν στα καφενεία της γειτονιάς για τον ”κεκτημένο, πρωινό καφέ” κλπ.. Η λυσσαλέα αντίδραση, οι οργανωμένες επιθέσεις κατασυκοφάντησης, οι τραμπουκικές εκφάνσεις των συνδικαλιστών στο πρόσωπό του Αντιδημάρχου δεν επέφεραν την επιδιωκόμενη οπισθοχώρησή του…  Συναφώς, θα έθετε κανείς το ρητορικό ερώτημα (που αγγίζει, όμως, δομικά την προσδοκώμενη ”δικαστική εκκαθάριση της μάστιγας” στην υπόθεση ΟΣΕ-Τέμπη) : σε ποια Δικαιοσύνη μπορεί να προσβλέψει ο συνεπής φορολογούμενος πολίτης, όταν στην προαναφερόμενη περίπτωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης οι συνδικαλιστές οδηγήθηκαν ενώπιον Δικαστηρίου με Ποινικό κατηγορητήριο και απαλλάχτηκαν χωρίς καμία συνέπεια με ”πολιτική απόφαση” , συνεπεία πιεστικής και οχλαγωγικής παρουσίας κομματικών μαστροπών και συνδικαλιστών ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ-ΟΤΑ κλπ., που με την ανοχή της έδρας έστησαν παράσταση σε ρόλο (ψευδο)μαρτύρων υπεράσπισης. Η ακροαματική διαδικασία είχε ήδη διακοπεί την πρώτη ημέρα, με επανειλημμένες διακοπές και στη συνέχεια, και όλα αυτά να συμβαίνουν κατά σύμπτωση τις ημέρες διακυβέρνησης από αριστερόστροφα, κοινοβουλευτικά και συγκοινωνούντα μορφώματα στην Ελλάδα.

Πέραν της όποιας δικαστικής εκδοχής για άλλη μία τραγωδία στα Τέμπη, η εκκαθάριση του Δημοσίου και της Δημόσιας Διοίκησης από τη μάστιγα του συνδικαλιστικού λαϊκισμού και ασυδοσίας είναι υποχρέωση και ευθύνη όλων των υγειών πολιτικών και κυβερνητικών δομών, που οφείλουν να παραδεχτούν και να ενημερώσουν ανοικτά τους πολίτες για το όλο θέμα, και να επιστρατεύσουν όλα τα εργαλεία για την αποθεραπεία και αποτοξίνωση της Ελληνικής Κοινωνίας.

Έχουμε υποχρέωση και λόγο στο πρόβλημα, που μεταξύ άλλων επέφερε την ωρίμανση ενός ακόμα προδιαγεγραμμένου εγκλήματος στα Τέμπη, και με δεδομένο ότι συνιστώσες και φορείς του εν λόγω προβλήματος έχουν ανέκαθεν συγχρωτιστεί και αποτελούν μέρος των εξωγενών και ενδογενών συμφερόντων για την ιστορική και κοινωνική πλαστογράφηση και απόκρυψη της Γενοκτονίας του λαού μας που διέπραξαν τα τούρκικα και μπολσεβίκικα καθεστώτα.

Εκ κειμένων ΕπΠΠΣ «η Αργώ»/2005-2023.