Ο ρόλος των συνιστωσών της σημερινής χρεωκοπίας και του άγριου εποικισμού του Ελλαδικού χώρου στην διαχρονική υπονόμευση του Ποντιακού ζητήματος. Συνοπτική ανάλυση για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας.

 




ΠΟΝΤΟΣ και ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΕΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙ – 90 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
(οι συνιστώσες χρεωκοπίας και βάρβαρου εποικισμού της Ελλάδας στο Ποντιακό ζήτημα)
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
[ σε μορφή κειμενογράφου ]

(εκ κειμένων επ.ΠΠΣ ”η Αργώ”/2011)

Η ιστορία που επαναλαμβάνεται :
Οι ελλαδικές διακυβερνήσεις ευθύνονται για την παντελή έλλειψη εθνικής πολιτικής για τον Ελληνισμό του Εύξεινου Πόντου (Μαύρης Θάλασσας).
Η διάλυση της ΕΣΣΔ από το 1989, οι πόλεμοι μεταξύ των εθνοτήτων στον Καύκασο και σε άλλες περιοχές ιστορικών κοιτίδων του Ποντιακού Ελληνισμού, το (νέο)προσφυγικό κύμα έλευσής του στον ελλαδικό χώρο επιβεβαίωσαν τις ανησυχίες και τις έγκαιρες επισημάνσεις μας.
Οι διακυβερνήσεις σέρνονταν πίσω από τις ραγδαίες εξελίξεις, έκαναν πως τις ”αγνοούσαν”, παρότι αυτές αφορούσαν άμεσα τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και τα εθνικά θέματα στην περιοχή.
Από τα χρόνια της Γενοκτονίας από το τούρκικο, ισλαμο-κεμαλικό καθεστώς, έως τις ημέρες μας η απόκρυψη  και  αποσιώπηση  της  αλήθειας αποτελεί συστηματική πρακτική των ελλαδικών διακυβερνήσεων εντός και εκτός των συνόρων.
Η συστηματικότητα αυτή αποτυπώνεται διαχρονικά και στα διάφορα γεγονότα: από τις αυτόκλητες ”πρωτοβουλίες” Βενιζέλου Ε. στην Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού (1918-1919), το Σύμφωνο ελληνοτουρκικής φιλίας (Άγκυρα, 1930), την πρόταση του Βενιζέλου για βράβευση του σφαγέα Κεμάλ Μουσταφά με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (1932), έως την απόδοση τιμών στο μαυσωλείο του σφαγέα στην Άγκυρα – το ύψιστο σύμβολο του τουρκικού φασισμού – από υπουργό εξωτερικών Παπανδρέου Γιώργο (2000) και πρωθυπουργό Καραμανλή Κώστα (2008), με υποκλίσεις και καταθέσεις στεφάνων…
Οι προσπάθειες δε από αριστερίζοντα, ψευδο-προοδευτικά κομματικά μορφώματα αποσόβησης των μαζικών εξοριών και εγκλημάτων κατά των Ελλήνων του Πόντου από το δικτατορικό καθεστώς Στάλιν (Tzougkasvilli Joseph, 1937-1949) αποτελεί ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο (…).

Βίος και πολιτεία με υποκρισία :
Η υπονομευτική πρακτική, ιδίως από το 1996, σε βάρος των οικογενειών Ελλήνων του Πόντου από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αποτελεί ένα από τα σημαντικά γνωρίσματα διαφορετικότητας της αλλοτρίζουσας ελλαδικής διακυβέρνησης: νομοθετικά εμπόδια και διοικητικά τερτίπια, παρεμπόδιση δικαιωματικής απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας τίθενται στην ευχέρεια κάθε ανθέλληνα ή κομματικού εγκάθετου στην δημόσια διοίκηση, επιλεκτικές απελάσεις για γραφειοκρατικούς λόγους μελών ελληνικών οικογενειών, έκθεση σε κίνδυνο των εστιών Ελληνισμού στον Καύκασο προς εξυπηρέτηση συμφε-ρόντων οικείων στην διακυβέρνηση εξωελλαδικών κέντρων, όπως και έκθεση σε μεγάλο κίνδυνο του εκεί γηγενούς Ελληνισμού, που στοχοποιήθηκε από ομάδες αδίστακτων παρακρατικών ληστοσυμμοριών της Γεωργίας και Αμπχαζίας (…).
Η αρνητική διαφορετικότητα εκδηλώνεται και με ληστρικά γνωρίσματα, όπως: συνέργεια στη στέρηση και διασπάθιση κοινωνικοασφαλιστικών πόρων, καταπάτηση και καταλήστευση δεκάδων χιλιάδων ακινήτων της ”ανταλλάξιμης περιουσίας”, των καταθέσεων στο ελληνικό προξενείο της Μόσχας, στα θέματα Παιδείας και Πολιτισμού που υπονομεύτηκαν, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η στελέχωση, λειτουργία και χρεοκοπία του περίφημου ΕΙΥΑΠΟΕ με τα διαλαμβανόμενα σε αυτό κραυγαλέα οικονομικά σκάνδαλα (1990-2005)(…).

Η χειραγώγηση των προθύμων :
Η προώθηση της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας σκαλώνει στο επιμελώς καλλιεργούμενο από την ελλαδική διακυβέρνηση δόγμα της ”ελληνο-τουρκικής φιλίας” και της Ελλάδας ”πρώτης φίλης-χώρας της Τουρκίας”, που μοχθεί για την χωρίς προϋποθέσεις ένταξη της τελευταίας στην Ε.Ε. (ΓΑΠ και λοιποί) (…).
Ο Ποντιακός Ελληνισμός, όσο καμία άλλη ελληνική πληθυσμιακή ομάδα, βρίσκεται αντιμέτωπος με την πρόκληση σημαντικών ζητημάτων, που εδώ και δεκαετίες καλείται να αντιπαλέψει.
Τα ζητήματα αυτά, σε προέκταση του χρέους για την διαφύλαξη της Ποντιακής ταυτότητας, περιλαμβάνουν εκτός των ιστορικών, κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών πτυχών σοβαρές εθνικές και πολιτικές προεκτάσεις και υποχρεώσεις εντός και εκτός των συνόρων. Οι προεκτάσεις και υποχρεώσεις αυτές αποτελούν την κύρια αιτία των φοβικών και αντιδραστικών συνδρόμων και της υπονομευτικής τακτικής έναντι εκείνων, που αναδεικνύουν την διαφορετικότητα στο όλο Ζήτημα. Ο ρόλος δε κάθε λογής επίδοξων ”εκπροσώπων συλλόγων” σε βάρος και στο όνομα των Ποντίων, κυρίως ως χρηματοδοτούμενες εφεδρείες για μικροκομματικούς σκοπούς, είναι προφανής …

Ο ευνουχισμός και έλεγχος της συλλογικής Μνήμης δια τής φολκλοροποίησής της απέδωσε για δεκαετίες :
Η μέθοδος χρησιμοποιείται και σήμερα σε περιπτώσεις χρηματοδοτούμενων σωματείων: ”χορεύετε και τραγουδάτε” – αρκεί να μην προσέχετε ότι ”ο βασιλιάς είναι γυμνός”.
Εξάλλου η ίδια, η σημαντική φολκλορική πτυχή, χωρίς την ανάπτυξη των υπολοίπων προαναφερόμενων πτυχών και προεκτάσεων, οδηγείται χρόνο με το χρόνο στη νόθευση και παραποίηση, με δεδομένη την πολεμική από την διακυβέρνηση και τα προσκείμενα ψευδο-προοδευτικά ”δεκανίκια” της στην Βουλή, για να μην αποδοθούν οι οφειλόμενες υποδομές στην δημόσια Παιδεία και τον Πολιτισμό.
Η διδακτέα ύλη ιστορίας και λογοτεχνίας στα σχολεία, οι συνταγματικές υποχρεώσεις στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική, η Κρατική Θεατρική Σκηνή Πόντου θα αποτελούσαν μέρος των επιλογών-υποδομών μίας ελληνικής κυβέρνησης, αλλά όχι της ελλαδικής διακυβέρνησης.

Ο ελλαδική διακυβέρνηση οδήγησε την προαιώνια βαρβαρική απειλή εντός των τειχών :
Ο διδάκτωρ Νομικής Πανεπιστημίου Göttingen Αχιλλέας Ανθεμίδης μαρτυρεί, ανάμεσα σε άλλους έγκριτους πανεπιστημιακούς, για: ”…συσκότιση, αφανισμό και παραχάραξη της πραγματικότητας για τον Ελληνισμό του Πόντου, που συνάντησε την αδιαφορία της ελλαδικής εξουσίας και των συμμάχων της…” κάτι που επιβεβαιώνεται καθημερινά από τις επιλογές και πράξεις των ελλαδικών διακυβερνήσεων. Οι επιλογές και πράξεις αυτές είναι δεικτικές την τελευταία τριετία για την υπόσταση και του ελλαδικού κράτους.
Εκτός της υποθήκευσης και πλήρους καταπόντισης της χώρας, όσον αφορά την εθνική οικονομία, η διακυβέρνηση προώθησε τις υποτιθέμενες ”αρχές” ψευδο-δημοκρατικών ιδεολογιών και την απάτη περί ”κοινωνικής αλληλεγγύης”, που εμφύτεψε στην Ελλάδα δια επιδοτούμενων, κρατικοδίαιτων ”ανθρωπιστών”, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και προγραμμάτων, από κοινού με άβουλους, δήθεν προοδευτικούς πολιτικάντηδες, στρατολογώντας κυρίως ανίδεα και άεργα μέλη προσκείμενων κομματικών μορφωμάτων, εδραιώνοντας πρακτικές παρασιτισμού και παρακμής σε βάρος των παραγωγικών κλάδων, των εργαζομένων, της χώρας και του Έθνους ευρύτερα. Από τη μία εκστρατεία ”κοινωνικής αλληλεγγύης” για την προσέλκυση και εμφύτευση στην ελλαδική επικράτεια μυρίων λαθρομεταναστών-εποίκων, κυρίως από ισλαμικές χώρες, και από την άλλη βάθαιναν σκόπιμα το τεράστιο κενό πρόνοιας για τους πολίτες και βέβαια για τους έλληνες του Πόντου – πρόσφυγες από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.
Διεύρυναντο κενό αυτό σε βάρος και της οικονομίαςτηςΕλλάδας, υπονομεύοντας την ανάπτυξη σοβαρών συνεργασιών με ενεργειακά σημαντικές χώρες, όπου ο Ποντιακός Ελληνισμός ζει και διαπρέπει (Ρωσσική Ομοσπονδία, Καζαχστάν κα.).
Έτσι, ένα επιπλέον στοιχείο διαφορετικότητας αναδύθηκε: η ελλαδική διακυβέρνηση να πρωταγωνιστεί στην απο-ομογενοποίηση της προ τινός ομοιογενούς Ελλάδας. Να υιοθετεί σε άθλιες απομιμήσεις ”μεταναστευτικές και ανθρωπιστικές” πολιτικές κρατών, που ως συγκροτημένες κοινωνίες και αποικιοκρατικές δυνάμεις τις εφάρμοζαν χωρίς να βιώσουν ως έθνη (όσο ο Ελληνισμός) την βαρβαρότητα και τις γενοκτονίες του επεκτατικού, ισλαμο-κεμαλικού καθεστώτος. Ορισμένες δε από τις δυνάμεις αυτές όχι μόνον δεν στήριξαν τον Ελληνισμό στα δύσκολα, παρότι συμμαχικές σήμερα στο ΝΑΤΟ, αλλά με την συνέργεια και των ελλαδικών διακυβερνήσεων επιδείνωσαν την θέση του [Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από τους τούρκους (1914-1923, Γερμανία), κατοχή της Κύπρου (1974-…., Αγγλία-ΗΠΑ), τουρκοποίηση της Θράκης .…].
Εξετάζοντας πιο αναλυτικά το ζήτημα διαπιστώνει κανείς ότι οι Πόντιοι, που πληθυσμιακά/χωροταξικά δεν περιορίζονται και δεν κατατάσσονται σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή του ελλαδικού χώρου και δεν καλύπτονται από τις πολιτιστικές υποδομές καμίας από αυτές, χρηματοδοτούν με τους φόρους τους το όλο σύστημα και τούς διαχειριστές του, χωρίς να λαμβάνουν ανταποδοτικά τα ευνοήτως απαραίτητα για την διατήρηση της ταυτότητάς τους.
Από την άλλη, μεγάλα ποσά των φόρων και εξωτερικού δανεισμού ξοδεύτηκαν για εμφύτευση εκατομμυρίων πάσης φύσεως λαθρομεταναστών-εποίκων με εκχώρηση δικαιωμάτων, την διοχέτευση και εδραίωση στον ελλαδικό χώρο της ισλαμικής ιδεολογίας και ταυτότητας, την ενθάρρυνση της εγκληματικότητας και του παρασιτισμού των τελευταίων σε βάρος της ελληνικής/ευρωπαϊκής κοινωνίας, την εν τέλει υποθήκευση της Ελλάδας με την μετατροπή της σε ”ξενιστή” τεράστιου όγκου αλλογενών του τρίτου κόσμου, ανεπίδεκτων προσαρμογής στην οντότητά της.
Συνεπώς, όχι μόνον δεν ανταποδίδονται  οι φόροι των ελλήνων ποντιακής καταγωγής για τις σημαντικές ανάγκες τους (πολιτική ισονομίας και ισοτιμίας), αλλά οι φόροι τους, μαζί με τους φόρους των υπόλοιπων ελλήνων, δόθηκαν για εμφύτευση και συντήρηση στην χώρα εκατομμυρίων φορέων της κατ’ εξοχήν φονταμενταλιστικής, βίαιης θρησκευτικής ιδεολογίας, που ευθύνεται όχι μόνον για την Γενοκτονία και τις σφαγές γυναικόπαιδων στον ιστορικό Πόντο, αλλά για τα δεινά όλου του Έθνους και της Χριστιανοσύνης ευρύτερα. Ήτοι, τα τελευταία 16 χρόνια υποδόμησαν και αναθρέφουν στην Ελλάδα νέου τύπου γενιτσαρισμό.
Ο ρόλος της χρεωκοπημένης ελλαδικής διακυβέρνησης, με τους κατά τόπους εκφραστές της (δήμαρχοι, περιφερειάρχες) και τις ψευδο-προοδευτικές παράπλευρες φάλαγγές της εντός και εκτός της Βουλής, είναι πιο εμφανής σήμερα. Στις επιβλαβείς επιλογές και πράξεις τους αξίζει να προστεθούν και παραδείγματα : ενώ υπεύθυνοι κυβερνήτες ακόμα και μουσουλμανικών κρατών αποκηρύσσουν και προσπαθούν να αποβάλλουν την ανέλεγκτη δράση και βαρβαρότητα από τα παράνομα και μη τζαμιά στις χώρες τους (βλ. δηλώσεις προέδρου Καζαχστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάεβ στην ολομέλεια της Βουλής, 02-09-2011), η ελλαδική διακυβέρνηση όχι μόνο ενθάρρυνε την οργάνωση και λειτουργία εκατοντάδων παράνομων τζαμιών στην Ελλάδα, αλλά και αποθράσυνε ενσυνείδητα τον προαναφερόμενο παρασιτισμό, ψηφίζοντας νόμο για κατασκευή ισλαμιστικού κέντρου/τεμένους με έξοδα των ελλήνων φορολογούμενων και σε δημόσια γη μεγάλης έκτασης στον Ελαιώνα Αθηνών (Βουλή, 07-09-2011).
Την ίδια ώρα διακυβέρνηση και εκφραστές της υπονόμευαν την δημιουργία κρατικού Θεάτρου Πόντου (ΘΕ.Σ.ΠΟ.) στην Καλλιθέα Αττικής (2002-2010), στον χώρο του πρώην ιπποδρόμου, παρ’ ότι όλες οι δαπάνες μελέτης και κατασκευής θα χρηματοδοτούνταν από εύρωστο ιδιωτικό όμιλο μαζί με τα εμβόλιμα κτήρια όπερας και βιβλιοθήκης στα 230 στρέμματα της έκτασης. Απεργάστηκαν την υλοποίηση του ζωτικού αυτού έργου, παρότι δεν θα επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό και θα κατασκευάζονταν σε έκταση που διαχειρίζονταν η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου – η οποία ”διαχειρίζεται” παρανόμως χιλιάδες ανταλλάξιμα ακίνητα των Ελλήνων προσφύγων από τον Πόντο και την υπόλοιπη Μικρά Ασία και τα οποία καταπατήθηκαν και ξεπουλήθηκαν με υπαιτιότητα της ελλαδικής διακυβέρνησης (…).
Ο πλούτος και οι θυσίες του Βυζαντινού Ελληνισμού δεν είναι τα μόνα που διασπαθίζονται, όμως, η μοναδικότητά τους έδωσε από νωρίς τους δείκτες της εγκληματικής ανευθυνότητας των ελλαδικών διακυβερνήσεων. Και για να αποκρύψουν το μέγεθος της δικής τους διαφθοράς και προδοσίας, διέφθειραν μεγάλο τμήμα της κοινωνίας με δανικά χρήματα και αγαθά, που δεν αντιστοιχούσαν στην παραγωγικότητά της, χρεώνοντάς τα στο κράτος.
Έτσι, το σύνολο αποθεμάτων οικονομικών ανοχών και ενεργού πληθυσμού της χώρας υποσκάφτηκε συστηματικά από τις ίδιες τις ελλαδικές διακυβερνήσεις,που τελικά την οδήγησαν στην εντροπιαστική χρεοκοπία και υποθήκευση (2010).
Πέραν, όμως, της χρεοκοπίας και της υποθήκευσης οδήγησαν εντός των τειχών, από κοινού με τα κρατικοδίαιτα ψευδο-προοδευτικά δεκανίκια τους στην Βουλή, και την προαιώνια βαρβαρική απειλή, νοθεύοντας τον πληθυσμό της Ελλάδας σε ποσοστά όσο σε καμία άλλη του κόσμου. Η νόθευση αυτή υπερβαίνει και την εγκληματική ανευθυνότητα: δεν υποθήκευσαν απλώς την χώρα – ναρκοθέτησαν την ειρήνη, την ασφάλεια, τον πολιτισμό, την ελευθερία αυτοδιάθεσης της κοινωνίας και των παιδιών της.
…***…