Το όλο αδήριτης ανάγκης, πολύτιμο  έργο δομήθηκε με πολύ συλλογική και προσωπική, εθελοντική και ανιδιοτελή δουλειά μελών και φίλων του Συλλόγου, στη βάση αρχών και αξιών μας, που αγωνίζονται να διατηρήσουν και στους δύσκολους και ανατρεπτικούς σημερινούς καιρούς.

Από την σύστασή του ο Σύλλογος ανέπτυξε σημαντική και μοναδική δραστηριότητα, θέτοντας και αναδεικνύοντας για πρώτη φορά ζητήματα εθνικών διαστάσεων, που έως τότε ήταν άγνωστα ή φάνταζαν “θαμμένα“ στον ελλαδικό χώρο, όπως, μεταξύ άλλων:

● Ο Ποντιακός Ελληνισμός στην πρώην Σοβιετική Ένωση και η ανάπτυξη του Ελληνικού (νέο)προσφυγικού ζητήματος στην Ελλάδα με την διάλυσή της, κρατική ανεπάρκεια και κυβερνητική-πολιτειακή υποκρισία στην Ελλάδα, παροχή έργου στήριξης στις οικογένειες
● Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από το τούρκο-κεμαλικό καθεστώς, ενέργειες για την αναγνώρισή της,  το Απελευθερωτικό κίνημα Σωτηρίας στον ιστορικό Πόντο
● Τα μαζικά εγκλήματα, οι μαζικές εξορίες και η κρατική ληστεία σε βάρος του Ρωμαίικου Ελληνισμού κατά την σταλινική περίοδο στην πρώην ΕΣΣΔ, σε όλο το φάσμα του ζητήματος.

Παρείχε με τις δυνάμεις του στήριξη, υπηρεσίες, πληροφόρηση, ηθική και υλική βοήθεια σε χιλιάδες οικογένειες Ελλήνων (νέο)προσφύγων από την πρώην Σοβιετική Ένωση, αξιώνοντας από τις ελλαδικές κυβερνήσεις εφαρμογή εθνικής κρατικής πολιτικής. Ιστορικός φορέας, έγκυρος και καταξιωμένος στην κοινωνία, στις πολιτειακές και κρατικές δομές, στον χώρο των συλλόγων και οργανώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ανέπτυξε σημαντικό έργο.

Για λόγους ιστορικής μαρτυρίας οφείλεται να αναφερθεί, παρότι ευρέως γνωστό, πως το πολυδιάστατο και πολυεπίπεδο, ωφέλιμο έργο του φορέα σε καθοριστικό  βαθμό οφείλεται στην πολύτιμη, ανιδιοτελή και συνεχή δουλειά, αδιάλειπτη παρουσία, του ιδρυτικού στελέχους και επί σειρά θητειών προέδρου και νυν επίτιμου Προέδρου, στον οποίο τα μέλη και μη, γνωστοί και άγνωστοι άνθρωποι, επάξια εναπόθεσαν την ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη και εκτίμησή τους.

Εν’ συντομία:

Ανέδειξε ευρέως το (νέο)προσφυγικό Ζήτημα, που ογκώθηκε μετά την περεστρόικα  και το άνοιγμα των κλειστών συνόρων της ΕΣΣΔ (1989), και κυρίως τα έντονα προβλήματα που αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν οι Έλληνες του Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση στον ελλαδικό χώρο. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ευρεία ανάδειξη και στη προώθηση λύσεων στα προβλήματα έλευσης, ένταξης και εγκατάστασης, με τεκμηριωμένες και επεξεργασμένες προτάσεις σε κυβερνητικά και συλλογικά επίπεδα, αλλά και με πραγματοποίηση μαζικών κινητοποιήσεων στην Αθήνα έναντι της αδιαφορίας κυβερνητικών και πολιτειακών ιθυνόντων. Οι μαζικές κινητοποιήσεις είχαν τέτοια ογκώδη απόκριση και (διαρκή) συμμετοχή κόσμου, που αποκλείστηκαν για ώρες οι πιο κεντρικές αρτηρίες και πλατείες της πρωτεύουσας. Είναι οι πρώτες στα χρονικά, που έλαβαν χώρα στην Αθήνα από φορέα Ποντιακού Ελληνισμού για επίλυση κοινωνικών και ιστορικών ζητημάτων. Ήταν εφικτό να διοργανωθούν και διεξαχθούν από τον Φορέα Π.Σ. «Η Αργώ», επειδή αυτός διέθετε την επάρκεια, εγκυρότητα, σοβαρότητα και την εμπιστοσύνη χιλιάδων ανθρώπων, που ακολούθησαν το κάλεσμα για κινητοποιήσεις, ακόμα και τις καθημερινές, εργάσιμες ημέρες.

Ανέδειξε (1986) και διεκδίκησε πρωτοποριακά και ενεργά την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού (Ρωμέϊκου) Ελληνισμού.

Στις δεκαετίες της πολύπλευρης δραστηριότητας αναπτύχθηκε συνεργασία με συλλογικούς φορείς στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, στις χώρες της πρ. Σοβιετικής Ένωσης, στον Πόντο, όπου επί αιώνες αναπτύσσονταν οι Ελληνικές εστίες.

Πολύ περιληπτικά τα βασικά ζητήματα, που τέθηκαν από ιδρύσεως του Συλλόγου και δραστηριοποιήθηκε στην κατεύθυνση αυτών, είναι τα εξής:

• Καταγραφή, επισήμανση των προβλημάτων που εγείρονται στην αξιοπρεπή έλευση-εγκατάσταση του Ποντιακού Ελληνισμού από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ενέργειες και δραστηριοποίηση για την επίλυσή τους, καθώς και για στήριξή του στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.
• Η ιστορική, πολιτισμική και κοινωνική παρουσία στην πρώην ΕΣΣΔ, οι μαζικές διώξεις του γηγενούς Ρωμαίικου (Ποντιακού) πληθυσμού και οι επιπτώσεις από τα εγκλήματα της μπολσεβίκικης περιόδου.
• Αναγνώριση και καταδίκη από την Τουρκία της Γενοκτονίας του Ελληνισμού στον Ιστορικό Πόντο (1914-1923), που και σήμερα εξαναγκάζει στην τουρκοποίηση τον διασωθέντα, αυτόχθονο, ποντιόφωνο πληθυσμό της περιοχής.
• Απόδοση των συντάξεων και αναγνώριση της εργασιακής προϋπηρεσίας συνταξιούχων και εργαζόμενων ομοεθνών από την πρώην ΕΣΣΔ, που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα.
• Δημιουργία προϋποθέσεων για την έρευνα, διατήρηση και μεταλαμπάδευση του πολύτιμου πολιτισμικού και λαογραφικού πλούτου του Ποντιακού Ελληνισμού: γλώσσα, λογοτεχνία, θέατρο, χορός, δημιουργία πανεπιστημιακής έδρας ή τμήματος καταγραφής, μελέτης, διδασκαλίας του, εκπομπές ανάλογου περιεχομένου στα κρατικά κανάλια R/TV.
• Δημιουργία Κρατικού Θεάτρου Πόντου.
• Εισαγωγή στο Εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα επαρκών δεδομένων ιστορικού και πολιτισμικού περιεχομένου για τον Ποντιακό Ελληνισμό, για να μαθητεύει η νέα Γενιά τον πλούτο του παρελθόντος της.
• Απόδοση της «ανταλλάξιμης περιουσίας» στις (νέο)προσφυγικές οικογένειες ομοεθνών μας από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, ως δικαιούχων από την Συνθήκη της Λοζάνης (σε συντάξεις, αναγνώριση προϋπηρεσίας, στεγαστική αρωγή κλπ.).

Από το 1986 σε συνεχόμενη βάση έλαβε χώρα το έργο πλήρους καταγραφής των πολύμορφων προβλημάτων και εμποδίων που συνάντησαν οι (νέο)προσφυγικές οικογένειες Ελλήνων του Πόντου από την πρώην ΕΣΣΔ στην Ελλάδα, τα οποία και τέθηκαν στους εκάστοτε κυβερνητικούς και πολιτειακούς ιθύνοντες, όπως: εφαρμογή πολιτικής κοινωνικής ένταξης και επαγγελματικής προσαρμογής, αποτροπή της αστοιχείωτης και απολιτικής αντιμετώπισης σε θέματα υποδοχής και εγκατάστασης όσων οικογενειών χρειάζονταν την αρωγή του κράτους, κατάργηση των παράλογων τελωνειακών δασμών στην οικοσκευή, φύλαξης στον ΟΛΠ και μεταφοράς μέσω ΟΣΕ, τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας, ρύθμιση των κοινωνικοασφαλιστικών ζητημάτων, ρύθμιση στρατολογικών θεμάτων και ιδίως των ανδρών με οικογένεια και παιδιά, κινητοποιήσεις για την άμεση απομάκρυνση των ελληνικών προσφυγικών οικογενειών από τον πόλεμο του Καυκάσου 1992-93, ήτοι έπρεπε να γίνουν επίμονες ενέργειες πρωτοστατούντος επικεφαλή του Συλλόγου προέδρου Χρ. Σοφιανίδη, και με μαζικές ακόμα κινητοποιήσεις στην Αθήνα, για να εξαναγκαστεί (!) η κυβέρνηση στα αυτονόητα – στην επιχείρηση απομάκρυνσης λόγω πολέμου από το Σόχουμ Αμπχαζίας προς Ελλάδα χιλίων και πλέον αυτοχθόνων Ελλήνων [επιχείρηση “Χρυσόμαλλο δέρας“, αποστολή πλοίου, 13 Αυγούστου 1993], και εν γένει κάθε φορά για τον πληττόμενο Ελληνισμό στον Καύκασο [δολοφονικές επιθέσεις ντόπιων παρακρατικών ληστοσυμμοριών, καταλήψεις ελληνικών σπιτιών,   πόλεμοι 1992-1993, 1998, 2004-2008] και για το Ελληνικό (νέο)προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα, τα  νομοθετικής φύσεως σκόπιμα προβλήματα και εμπόδια στη δικαιωματική απόδοσης της Ιθαγένειας, ο εξοστρακισμός μαθητών και φοιτητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση λόγω ανεπάρκειας του θεσμικού πλαισίου και αδιαφορίας των ιθυνόντων, θέματα κρατικής Πρόνοιας, οι εκμαιεύσεις και τα προβλήματα στα τελωνεία, ζητήματα κακής λειτουργίας εμπλεκομένων υπηρεσιών στην Ελλάδα, η  διασπάθιση των κονδυλίων από Ευρωπαϊκή Ένωση και Εθνικούς πόρους που προορίζονταν για τις οικογένειες από την πρώην Σοβ. Ένωση (σκανδαλώδες ΕΙΥΑΠΟΕ, επιδοτούμενα προγράμματα κλπ.), οι επιλεκτικές διακρίσεις και τα επιλεκτικά πρόστιμα σκοπιμότητας από διεφθαρμένες συντεχνίες σε βάρος των (νέο)προσφυγικών οικογενειών (κτίσιμο με ιδία μέσα των σπιτιών τους-ΙΚΑ, εκποίηση οικοσκευής- Δ. Αθηνών, κοκ.), η υποβάθμιση των διπλωμάτων και πτυχίων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και πολλά άλλα θέματα.

Αγωνιστήκαμε να παράσχουμε κατά το δυνατό στήριξη και υπηρεσίες, ηθική και υλική, σε χιλιάδες περιπτώσεις αφιχθέντων (νέο)προσφυγικών οικογενειών από την πρώην Σοβιετική Ένωση.

Οι μαζικές συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις στην Αθήνα έχουν ιστορική σημασία, διότι είναι οι πρώτες και μοναδικές που διοργανώθηκαν από φορέα Ποντιακού Ελληνισμού για δικαίωση κοινωνικών και ιστορικών ζητημάτων, για άμεση ρύθμιση των πιεστικών θεμάτων ζωής χιλιάδων οικογενειών ελλήνων (νέο)προσφύγων από την πρώην Σοβιετική Ένωση, ήτοι:

• Στην Αθήνα (1988, 1989, 8 Ιουνίου 1991),
• Στην πλατεία Συντάγματος (19 Μαΐου, 1991). Η πρώτη επίσημη εκδήλωση για την Γενοκτονία στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη),
• Στο Υπουργείο Εξωτερικών (29 Μαρτίου 1993) και στην Βουλή, με συγκέντρωση και πορεία στο Μέγαρο Μαξίμου (28 Απριλίου 1993) για τα προβλήματα οικογενειών Ποντίων (νεο)προσφύγων, με πρώτο αίτημα την απομάκρυνση των ομοεθνών μας από τον πόλεμο στον Καύκασο (ενδεικτικό των ελλαδικών κυβερνήσεων:μόνονκατόπιν αυτών των κινητοποιήσεων ξεκίνησε η δρομολόγηση επιχείρησης διάσωσης «Χρυσόμαλλο Δέρας», στο λιμάνι του Σόχουμ),
• Στην πλ. Συντάγματος και στην Βουλή, προς το Μέγαρο Μαξίμου, (21 Ιουνίου 1994),
• Στο Δημαρχείο Αθηνών (27 Ιουνίου 1995 και 31 Οκτωβρίου 1995),
• Από παλαιό Δημαρχείο Αθηνών, πορεία στο Υπουργείο Εσωτερικών και την Βουλή για ζητήματα (νέο)προσφύγων (19 Νοεμβρίου 1997, ολοήμερης διάρκειας),
• Στο Σύνταγμα, μέγαρο Μαξίμου, τούρκικη πρεσβεία για την Γενοκτονία (2004),
• Στην πρεσβεία και στο προξενείο της Γεωργίας (2005), για τις επιθέσεις εκεί και δολοφονίες των Ελλήνων, τις παραβιάσεις και καταπατήσεις των περιουσιών τους (ιδίως στην περιοχή Τσάλκα, εντεύθεν του άξονα διαδρομής του πετρελαιαγωγού Αζερία-Γεωργία-Τουρκία),
• Στις Βρυξέλλες, για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ από φορέα Ποντίων, μπροστά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο Υπουργών(2006) για το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από την Τουρκία, καθώς και για τις επιθέσεις κατά των γηγενών ελλήνων στην Γεωργία και τις καταπατήσεις των περιουσιών τους,
• Στην πλατεία Συντάγματος(2009),  προς Υπ. Εξωτερικών κλπ., για την Γενοκτονία, με πρωτοβουλίες και ενέργειες του Επ. Προέδρου μετείχαν για πρώτη φορά σε αυθημερόν κεντρική εκδήλωση 19 Μαΐου οι Σύλλογοι Ελλάδας, που από μόνοι τους δεν το  επιχειρούσαν λόγω εργάσιμου ημέρας, και έκτοτε το τηρούν,
• Έλαβαν χώρα εκατοντάδες εκδηλώσεις (Ποντιακό Τριήμερο 1986-…, Μνήμη Γενοκτονίας στην κεντρική πλατεία 1986-… , παιδικές εκδηλώσεις, παιδικές θεατρικές παραστάσεις, κατασκηνώσεις, παροχή βοήθειας σε εκατοντάδες οικογένειες, παρουσιάσεις βιβλίων κ.α.).

• Βοηθήθηκαν τα ελληνικά πανεπιστήμια στην διεξαγωγή ερευνών/μελετών για τον άγνωστο Ποντιακό Ελληνισμό στην πρώην ΕΣΣΔ. Με πρωτογενείς έρευνες στην πρώην ΕΣΣΔ και στην Ελλάδα, με καθοριστική συμβολή στην εξασφάλιση, απόκτηση, μεταφράσεις γνωστικού υλικού – εντελώς άγνωστου έως τότε στην Ελλάδα (Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Αθηνών, Πάντειο, Πειραιώς, Χαροκόπειο, κλπ.). Τις δεκαετίες 1980-90 δεν υπήρχαν τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα πληροφόρησης και επικοινωνίας, ούτε πηγές στην Ελλάδα με καταρτισμένα στελέχη και γνώστες πάνω στο ζήτημα του Ποντιακού Ελληνισμού στην Σοβιετική Ένωση.
• Διοργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες και οι μετέπειτα αποστολές στις περιοχές των Ελληνικών εστιών και Κοινοτήτων στην πρ. Σοβιετική Ένωση (Καζαχστάν, Σόχουμ-Αμπχαζία, Ρωσία, Γεωργία-Τιφλίδα, Ουκρανία-Μαριούπολη, Βόρεια Οσετία, Μολδαβία, κ.α., 1989-…), για  την ανάπτυξη των σχέσεων και στήριξη σε θέματα κοινού και αμοιβαίου ενδιαφέροντος.
• Τα πρώτα στην Ελλάδα τμήματα εκμάθησης της νεοελληνικής γλώσσας για τους ομοεθνείς μας από την πρώην ΕΣΣΔ και το πρώτο Κέντρο Στήριξης ξεκίνησαν στον Σύλλογο το 1988 και το 1990 αντίστοιχα, ενώ με πρωτοβουλίες και πολύ προσωπική δουλειά του Προέδρου Χρ. Σοφιανίδη ιδρύθηκε και οργανώθηκε το πρώτο στην Ελλάδα Κέντρο Στήριξης Ποντιακού Ελληνισμού από την πρώην ΕΣΣΔ εντός δομής ΟΤΑ (Καλλιθέα, 1999-…). Οργανώθηκαν, επίσης, και λειτούργησαν τάξεις εκμάθησης Ποντιακής γλώσσας και λύρας (2000 – …).
• Με διαρκείς αγώνες επιτεύχθηκαν βελτιώσεις στην υφιστάμενη νομοθεσία και νέεςνομοθετικέςρυθμίσεις στην κατεύθυνση ανακούφισης και στήριξης των νέοεγκατεστημένων οικογενειών. Παραμένουν, όμως, σημαντικά προβλήματα με διαρκή υπαιτιότητα κυβερνητικών ιθυνόντων και εκφραστών τους στον συλλογικό (”οργανωμένο”) χώρο των Ποντίων, ιδίως σε θέματα Ιθαγένειας, αναγνώρισης-απόδοσης συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων (Κοινωνική Ασφάλιση), Πρόνοιας, αποκλεισμός των μαθητών από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, κ.α..
• Πραγματοποιήθηκαν πολλές ενημερωτικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις με εκατοντάδες οικογένειες και με συλλόγους από διάφορες περιοχές της Ελλάδας (Αττική, Θράκη, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Έβρο κοκ).
• Καταγράφτηκαν ακίνητα αυτοχθόνων Ελλήνων στην Αμπχαζία και Γεωργία, που καταλήφθηκαν από ένοπλες συμμορίες αμπχάζιων και γεωργιανών με την υπόθαλψη των τοπικών τους αρχών. Τα αναλυτικά στοιχεία κατατέθηκαν με υπόμνημα στην Κυβέρνηση Ελλάδας, ενώ προκλήθηκαν και συζητήσεις στην Βουλή (Οκτώβριος 2007). Επιδόθηκαν υπομνήματα στον εκάστοτε πρόεδρο της Αμπχαζίας (2006-2021) που κρύβονται και δεν απαντούν, στον Πρόεδρο της Ρωσσίας και Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
• Πραγματοποιήθηκαν ενημερώσεις, παραστάσεις, παρεμβάσεις, επιδόσεις αναλυτικών  υπομνημάτων στις ελλ. κυβερνήσεις και Βουλή, Επιτροπές της Βουλής (Εξωτερικών Υποθέσεων, Εσωτερικών, Απόδημου Ελληνισμού), σε υπουργούς, κρατικούς οργανισμούς, ΟΤΑ, σε Επιτρόπους της Ε.Ε., Συνήγορο του Πολίτη, στα ελλ. προξενεία στην πρώην Σοβιετική Ένωση, κοκ..
• Με ομόφωνη πρόσκληση της Οργανωτικής Επιτροπής του 6^ουΠαγκόσμιου ΣυνέδριουΠοντιακού Ελληνισμού (Αθήνα, Ιούλιος 2006) συντάχθηκε και παρουσιάστηκε από τον Επ.  Πρόεδρο Χρ. Σοφιανίδη λεπτομερής, κεντρική εισήγηση για τα ζητήματα και τα προβλήματα του Ποντιακού Ελληνισμού από τις χώρες της πρ. Σοβιετικής Ένωσης στην Ελλάδα, με τον τίτλο «(Νέο)προσφυγικό Ζήτημα Ελλήνων του Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση, χρονίζοντα αιτήματα και προτάσεις (κρατική ανεπάρκεια – προβλήματα, τρόποι επίλυσης)». Η αναλύσεις των προβλημάτων και οι αντίστοιχες προτάσεις του έλαβαν την  ομόφωνη ψήφο των 540 συνέδρων από 409 οργανώσεις. Ομοίως, και οι τεκμηριωμένες εισηγήσεις του για το (νέο)προσφυγικό ζήτημα στην σύσκεψη εκπροσώπων Ομοσπονδιών Ποντίων από όλο τον Κόσμο (Γλυφάδα 1994, ομόφωνα), καθώς και θέσεις του Συλλόγου στο 2^ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού (Θεσσαλονίκη 1988).
• Από το 1986 διοργανώνει κάθε χρόνο το ”ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ” στην Καλλιθέα. Κατά την κοινή παραδοχή – η μεγαλύτερη και μαζικότερη εκδήλωση Συλλόγου, τουλάχιστον στην Αττική, έχει καθιερωθεί ως σημαντικό πολιτισμικό και κοινωνικό γεγονός στην πόλη. Στις εκδηλώσεις προσκαλούνται και συμμετέχουν πολλοί φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το “Ποντιακό Τριήμερο“ μαρτυρεί για τα ζητήματά μας, αλλά και καλεί για ευχάριστες στιγμές ταυτόχρονα. Χορευτικές ομάδες από την Ελλάδα, την πρώην ΕΣΣΔ και τον Ιστορικό μας Πόντο, καλλιτέχνες, παιδικές απαγγελίες και τραγούδια στην Ποντιακή, ομιλίες, προβολή ντοκιμαντέρ, Ποντιακό θέατρο, βιβλία και ηχογραφήσεις, χορός για όλους, αλλά και γεύσεις της υπαίθριας Ποντιακής κουζίνας συνθέτουν τον ιδιαίτερο και μοναδικό χαρακτήρα του. Είναι το ετήσιο ραντεβού πλήθους κόσμου, μέσα στον οποίο ξεχωρίζει η παρουσία της νεολαίας. Στο Ποντιακό Τριήμερο, που πραγματοποιείται στα τέλη Σεπτεμβρίου, τέθηκαν για πρώτη φορά από το 1986 τα σημαντικά ζητήματα (Γενοκτονία, Ελληνισμός από/στην πρώην ΕΣΣΔ, (νέο)προσφυγικό Ζήτημα κ.λπ.) με διαλείμματα υπό τον ήχο της ποντιακής λύρας (κεμεντζέ) και τους παραδοσιακούς χορούς του Πόντου. Κάθε χρόνο αφιερώνεται σε κάποιο σημαντικό γεγονός της Ιστορίας μας (Γενοκτονία, Αγώνας Σωτηρίας, Ελληνισμός της πρώην ΕΣΣΔ και Ελλάδα κοκ). Το 2016 ήταν αφιερωμένο στην Κύπρο με καλεσμένους ομιλητές τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πάφου κ. Γεώργιο και τον πρ. Υπ. Άμυνας κ. Φ. Κλόκκαρη.
• Αποτέλεσμα της επίπονης δουλειάς αποτελεί και η δημιουργία κείμενο-φωτογραφικής Έκθεσης ”ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ”. Η πρώτη στο είδος της, δημιουργήθηκε το 1986 και ανανεώθηκε το 1990 (σε τρεις γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά). Η Έκθεση παρουσιάζει με λειτουργικό τρόπο την Ιστορία του Ελληνισμού Ευξείνου Πόντου από την αρχαιότητα έως την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (Κρατικές συγκροτήσεις, Πολιτισμός, Παιδεία, Θρησκεία, Γενοκτονία, το Απελευθερωτικό κίνημα Σωτηρίας, Ποντιακός Ελληνισμός στην Σοβιετική Ένωση, σταλινικές διώξεις κ.α.). Τον Απρίλιο του 1990 η Έκθεση παρουσιάστηκε στο κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο σε συνεργασία με το ΥΠ.ΕΞ./Γ.Γ.Α.Ε. Τον Νοέμβριο 1990 πλαισίωσε στην Οξφόρδη επιστημονική Διημερίδα για τον Ποντιακό Ελληνισμό και το (νέο)προσφυγικό στην Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε από ελληνικά και αγγλικά πανεπιστήμια. Παρουσιάστηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (1995), Πανεπιστήμιο Αθηνών, πλαισίωσε το Οργανωτικό Συνέδριο του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού στην Θεσσαλονίκη (1995), από τον Κρατικό Οργανισμό Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδος στην έκθεσή του στην Μόσχα και Αγ. Πετρούπολη (1994) όπου προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον των ρώσων και συγκίνηση στους εκεί συμπατριώτες μας. Παρουσιάστηκε σε χώρους και εκδηλώσεις φορέων, ιδρυμάτων, συλλόγων.
• Διοργανώθηκαν και υλοποιήθηκαν προγράμματα για τους ομοεθνείς μας από την πρώην Σοβιετική Ένωση (ενήλικες, παιδιά) σε συνεργασία με την Γεν. Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, στα πλαίσια των ευρωπαϊκών προγραμμάτων HORIZON (1993) και INTEGRA (1998-2000). Βοηθήθηκαν ανιδιοτελώς στην υλοποίηση προγραμμάτων αρωγής κρατικοί και μη φορείς.
• Προσέλκυσε νέους και παιδιά, που δραστηριοποιήθηκαν στα θεατρικά, λογοτεχνικά, χορευτικά δρώμενα, στην πολιτισμική παράδοση και ταυτότητα του Ποντιακού Ελληνισμού. Τα Χριστούγεννα 2003 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ολοκληρωμένο παιδικό Ποντιακό θέατρο (σενάριο, γλώσσα, κοστούμια, σκηνικά, μουσική, σκηνοθεσία), όπως και άλλες δωρεάν παραστάσεις για παιδιά (από το 1994).

• Το βιβλίο «Ромеи – ГрекиПонтакраткоерассмотрение замалчиваемой проблемы» [ Ρωμαίοι–οιΈλληνεςτουΠόντου,συνοπτική εξέταση ενός αποσιωπούμενου ζητήματος, Αθήναι / 1997 ] , του Προέδρου Χρ. Σοφιανίδη , το πρώτο στη ρωσική βιβλιογραφία για το Ποντιακό ζήτημα, αποτέλεσε πολύτιμο εφόδιο για τους ομοεθνείς μας και την επιστημονική κοινότητα στην πρώην Σοβιετική Ένωση.
• Ετοιμάστηκε και εκδόθηκε ειδική παραγωγή-αφιέρωμα ”Μνήμη Γενοκτονίας” σε συλλεκτικό καλαίσθητο CD και διανεμήθηκε ως ένθετο με την εφημερίδα «Αδέσμευτος Τύπος» σε όλη την Ελλάδα αυθημερόν στις 19 Μαΐου 2005. Συμμετείχε και στήριξε τη παραγωγή του βραβευμένου ντοκιμαντέρ για την Γενοκτονία και τις σταλινικές διώξεις ”Από τα Χριστούγεννα στην Ανάσταση” του σκηνοθέτη Κ. Κοτόγλου, κ.α..
• Εκδηλώσεις συλλογικής και ιστορικής Μνήμης για τις σταλινικές μαζικές διώξεις, δολοφονίες και εξορίες στην ΕΣΣΔ κατά την μπολσεβίκικη περίοδο 1937-1953. Οι εκδηλώσεις έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1986 από τον Π.Σ. «Η Αργώ». Πραγματοποιούνται στις 13 Ιουνίου στη Μνήμη των θυμάτων της μαζικότερης εξορίας του γηγενούς Ποντιακού Ελληνισμού την νύχτα 13 προς 14 Ιουνίου 1949 από τα παράλια του Σοβιετικού Ευξείνου Πόντου στις στέπες του Καζαχστάν (Σοβιετική Κεντρική Ασία) και στη Σιβηρία, όπως προσχεδίασε η κομματική ηγεσία της ΕΣΣΔ και υλοποιήθηκε από την NKVD και τον Στρατό του Υπουργείου Εσωτερικών.
• Διέσωσε σε μοναδικά φωτοαντίγραφα το όλο αρχείο της εφημερίδας «Κόκινος Καπνάς», που εκδίδονταν από το καθεστώς της ΕΣΣΔ στην Αμπχαζία την δεκαετία 1930 με στόχο τη χειραγώγηση και έλεγχο του Ποντιακού Ελληνισμού της περιοχής. Την διάσωση πραγματοποίησε ο πρόεδρος Χρ. Σοφιανίδης τον Αύγουστο 1990, συνοδευόμενος από το μέλος Λ. Πιπερίδη. Ο Σύλλογος απέκτησε σε πρωτότυπα φωτοαντίγραφα φυσικού μεγέθους όλες τις σελίδες των 270 φύλλων της εφημερίδας, που φυλάσσονταν στο Κρατικό Αρχείο της π. Σόχουμ. Λίγο αργότερα, στον πόλεμο γεωργιανών-αμπχαζίων, το Κρατικό Αρχείο πυρπολήθηκε (1992) και δυστυχώς καταστράφηκαν ολοσχερώς όλα τα φυλασσόμενα εκεί αρχεία. Το αρχείο της εφημερίδας στον Π.Σ. «Η Αργώ» ήταν το μοναδικό στην Ελλάδα και κατέστη το μοναδικό διασωθέν παγκοσμίως [Βλ. Σημ. (*) ]. 
• Βοήθησε, με την ανιδιοτελή δουλειά, έγκυρες και καθοριστικές ενέργειες του Επ. Προέδρου προς κυβερνήσεις Ελλάδας, την έναρξη κατασκευής και περάτωση [2005-2010] του νέου Αθλητικού Σχολείου «Ιβάν Κανίδης» στην μαρτυρική πόλη Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, όπου σε επίθεση ισλαμιστών την 1^η Σεπτεμβρίου 2004 δολοφονήθηκαν 186 μαθητές, 150 γονείς και δάσκαλοι, ο Έλληνας δάσκαλος Ιωάν. Κανίδης και καταστράφηκε το σχολικό κτήριο της πόλης. Στην επικράτεια της Β. Οσετίας υπάρχει ανέκαθεν σημαίνουσα Ελληνική Ποντιακή κοινότητα. Η ελληνική συμβολή στην ανέγερση του νέου σχολείου ενίσχυσε περαιτέρω τις σχέσεις του πληθυσμού και ντόπιων Αρχών με τους Έλληνες της περιοχής και την Ελλάδα.

• Με πρωτοβουλία και ενέργειες του Επ. Προέδρου και αντιδημάρχου Χρ. Σοφιανίδη, επίσης, αδελφοποιήθηκαν ο Δήμος Καλλιθέας με την παράλια πόλη Gelendzhik στον Εύξεινο Πόντο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπου ζουν πάνω από 10.000 γηγενείς Έλληνες.
• Προσέλκυσε το ενδιαφέρον της γαλλικής και ιαπωνικής κρατικής τηλεόρασης. Στις 10-06-2001 για τον ΠΣ ”Η Αργώ” και τα ζητήματα που θέτει, αφιερώθηκε εκπομπή στο παγκόσμιο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του γαλλικού τηλεοπτικού σταθμού TV5.
• Σε συνεργασία με κρατικές υπηρεσίες εξασφάλισε και διεξήγαγε σε συλλογική βάση δωρεάν διανομή τόνων τροφίμων σε εκατοντάδες ελληνικές οικογένειες της Αττικής, που έχρηζαν στήριξης [1998-2014].

Σαφώς, τo πλήθος των ενεργειών, δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων, παρεμβάσεων κοκ, δεν δύναται να συμπεριληφθεί στην συνοπτική αυτή αναφορά.

——————-
Ο Αντιπροσωπευτικός φορέας, από ιδρύσεώς του, έφερε συλλόγους και ομοσπονδίες Ποντιακού Ελληνισμού, άλλα συλλογικά σωματεία και όχι μόνο, στη διαδικασία αφύπνισης και ενεργοποίησης με στόχους και προοπτικές, αναδεικνύοντας και προωθώντας εθνικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, ιστορικά ζητήματα της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επιδρούν άμεσα στο παρόν και το μέλλον όλων μας.

——————-
[ Σημ.(*) : Το μοναδικό αυτό αρχείο του Συλλόγου, βρέθηκε με δόλο σε χέρια προσώπου, που στα μέλη αποτυπώθηκε ως ο περί τῶ Σύλλογω μαθητευόμενος ”ιστορικός”. Δημόσιος υπάλληλος της ΔΕΗ, επιδίωξε και αποσπάστηκε το 1990 στην ΓΓΑΕ/Υπ. Εξωτερικών, παριστάνοντας σε ανυποψίαστα στελέχη Δημοσίου τον ειδικό γνώστη περί Ποντιακού Ελληνισμού στην ΕΣΣΔ,  χωρίς να έχει καμία απολύτως γνώση της ρωσικής γλώσσας, ούτε της Ποντιακής,  καμία σχέση φυσική ή βιωματική με την Σοβιετική Ένωση, ούτε και με τον εκεί αυτόχθονα Ελληνισμό για τον οποίο δεν είχε καμία γνώση. Οικειοποιήθηκε και εκμεταλλεύτηκε χωρίς έγκριση, για προσωπικό όφελος, το μοναδικό αυτό αρχείο του Συλλόγου, προκειμένου να του εκχωρηθεί τίτλος ”διδάκτορα ιστορίας” με αντικείμενο τον Ελληνισμό στη Σοβιετική Ένωση (…). Ο ελέω περιστάσεων ”ιστορικός” – με μόνιμη μισθοδοσία υπαλλήλου ΔΕΗ αποσπασμένου επί 22 συνεχή χρόνια κατά προτίμηση σε γραφεία διαφόρων πολιτικών ιστάμενων υπουργείων – θα εμφανιστεί ετεροχρονισμένα μετά από μία 20ετία από τη διάσωση-απόκτηση  του αρχείου από τον Π.Σ. «Η Αργώ» (με προφανή σκοπό την αποφυγή νομικών συνεπειών περί πνευματικής ιδιοκτησίας), για να παρουσιάσει το 2010 την εμπορική έκδοση συγγραφής της ”διδακτορικής διατριβής του” περί της εφημερίδας, που είναι βασισμένη (με στρεβλώσεις) ολοκληρωτικά και αποκλειστικά στο ιστορικό αρχείο του Συλλόγου. Προϊόν αυθαίρετης οικειοποίησης, προσωπικής και ιδιοτελούς εκμετάλλευσης του αρχείου του Συλλόγου, στην παρουσίαση του οποίου χρησιμοποίησε και ορισμένους (μάλλον ανυποψίαστους) πανεπιστημιακούς, φροντίζοντας να τον προβάλουν και ωσάν ηρωικό διασώστη του αρχείου (…).  Από τις σπασμωδικές, τοξικές αντιδράσεις του αποσπασμένου υπαλλήλου στα τεθέντα ερωτήματα για την όλη αυθαίρετη και ιδιοτελή οικειοποίηση και εμποροποίηση, μεταξύ αυτών και για την ”διαδικασία απόκτησης” τίτλου του ιστορικού (μέσω “διατριβής περί Ελληνισμού ΕΣΣΔ” με τα πιο πάνω “προσόντα” του), αναδύθηκαν περισσότερα θέματα και σκιώδεις καταστάσεις για τον ίδιο, όπως οι ένορκες διερευνήσεις ΕΔΕ σε βάρος του για διασπαθίσεις μεγάλων χρηματικών ποσών από ερευνητικά προγράμματα στην Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, η “διάκριση βράβευσης” από την Ακαδημία Αθηνών μέσω φωτογραφικού διαγωνισμού (ήταν ο μόνος προ-συμμετέχων) που χρηματοδότησε γνωστός ιδιώτης εκδότης, κλπ. (…) ].