Η περίπτωση του “ιστορικού” ίσως εξεταστεί με κατανόηση εάν εκληφθεί ως σύνδρομο στέρησης κουτοπόνηρης γυναίκας, που εκδιώχθηκε από τον άνδρας της μέσω του οποίου διέθετε πρόσβαση στην υψηλή κοινωνία, και τώρα αναζητεί, αλλά δεν βρίσκει ούτε ”παλαλόν”, ούτε βέβαια και ”γνωστικόν” να την τακτοποιεί…

Αξίζουν πλήρη απαξίωση…, όμως, χάριν υποψιασμένων αναγνωστών η συντετμημένη αυτή καταχώριση επέχει απάντησης σε ανενημέρωτους ή σε ρόλο συνδικαλιστικών φερέφωνων αρθρογράφους (πχ η “εφημερίδα των συντακτών” ή μήπως “των φασιστών”, ας κρατά για τον εαυτό της τα σκουπίδια του άσχετου “περί τα Ποντιακά” γραφέα της…), συνδυαστικά δε, και σε συγκεκριμένο κατά σύστημα συκοφάντη και παραχαράκτη, που, επιδιώκοντας στενούς, μικροκομματικούς ή μικροπροσωπικούς στόχους, προσέτρεξαν από κοινού να αποσοβήσουν αποπροσανατολιστικά το διασυλλογικό κείμενο ”Από την Γενοκτονία του Ποντιακού (Ρωμαίϊκου) Ελληνισμού στις κερκόπορτες του βαρβαρικού εποικισμού της Ελλάδας” το οποίο εκδόθηκε για την φετινή Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας.

Το αντιπαραγωγικό και εκ βαθέως παρασιτικό κατεστημένο συχνά ενοχλείται από την δραστηριότητα ή τις ανακοινώσεις του Π.Σ. “η ΑΡΓΩ”, ενώ στο διαδίκτυο εμφανίζεται συγκεκριμένος ”σχολιαστής περί της “Αργούς”” με την από καιρό ύποπτη εμμονή να παραπληροφορεί και να συκοφαντεί τον Σύλλογο και τον επίτιμο Πρόεδρο του φορέα. Περί ”γαυγίσματος”, στην αυλόπορτα του σπιτιού μας, ο λόγος.

Η περίπτωση του Αγτζίδη Βλάση “ιστορικού”, ίσως εξεταστεί με κατανόηση εάν παρομοιαστεί με σύνδρομο στέρησης μιας κουτοπόνηρης γυναίκας, που εκδιώχθηκε από τον άνδρα της μέσω του οποίου διέθετε πρόσβαση στην υψηλή κοινωνία, και τώρα αναζητεί, αλλά δεν βρίσκει, ούτε ”παλαλόν” ούτε βέβαια και ”γνωστικόν” να την τακτοποιεί. Εν τέλει κατέληξε σε υστερίες, αυτοδιηγήματα και περιαυτολογίες τύπου “Πόντου και αριστεράς”.

Το αδικαιολόγητο, υστερικό μίσος για την «Αργώ» και τον επίτιμο Πρόεδρο του ιστορικού φορέα οφείλεται στην δίκαια αποπομπή του από τον Σύλλογο στα τέλη του 1990. Στο όλο διάστημα της 15ετίας, που ο εν λόγω ”ιστορικός” αποπέμφθηκε, δείχνει να έχει ακόμα φαγούρα εκεί που κάθεται. Όπως διαπιστώνεται δεν την θεράπευσε ακόμα, αφού εξακολουθεί να ξύνεται περί της «Αργούς», παριστάνοντας απρόκλητα τρεις την ώρα τον ειδικό περί τω Σύλλογο και προκαλώντας με κακόβουλα λιβελογραφήματα στο διαδίκτυο (τον ρωτά κανείς άραγε ”πόσα οβά είνεται το φούστερον”;). Παρότι δεν περισσεύει χρόνος για ενασχόληση περί αυτού – δεν είναι τέτοιοι οι σκοποί του φορέα μας – όμως, «μια του προβοκάτορα, δυο του προβοκάτορα …», και με το δεδομένο ότι οι υβριστικές και συκοφαντικές διαδώσεις πρέπει να απογυμνωθούν στην παρούσα φάση, επειδή κάποιοι ανύποπτοι μπορεί και να απορήσουν με τα θρασύδειλα λιβελογραφήματα του περιφερόμενου παραχαράκτη, οφείλουμε να παραθέσουμε:

Από την εμφάνιση στο Σύλλογο ενός μαλλιά με τριμμένο τζιν, που αναζητούσε αποδοχή, έως τα ”προσωπικά εργογραφήματά” του από πνευματικά κτήματα διανοούμενων (νεο)προσφύγων Ποντίων από/στην πρώην ΕΣΣΔ, τα ανεξήγητα κατ’ οίκον του ”κέντρα ερευνών” για χρηματοδοτούμενα προγράμματα με εκμετάλλευση της εθελοντικής και ανιδιοτελούς δράσης μελών του Συλλόγου, την αυθαίρετη χρησιμοποίηση σφραγίδας και λογότυπων του Συλλόγου, τα περίεργα τερτίπια με στόχο τον ΠΣ “η Αργώ” από διορισμένο σε γραφεία πολιτικάντηδων “ιστορικό”, την διασπαστική δράση στον Ποντιακό χώρο και διάφορα άλλα, πέρασαν χρόνια, έως ότου αποκαλυφθεί η εκμετάλλευση της δράσης του Συλλόγου για προσωπική προβολή και αναρρύχησή του σε μία δύσκολη καμπή για τον Ποντιακό Ελληνισμό από/στην πρ. ΕΣΣΔ και όχι μόνο (…).
Βρέθηκε στον Σύλλογο και φιλοξενήθηκε από Έλληνες του Πόντου εκ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που τότε με φιλοτιμία δέχονταν κάθε ελλαδίτη σαν εν δυνάμει έλληνα και συμπατριώτη. Τον δέχτηκαν, του δάνεισαν οικογενειακά κειμήλια, φωτογραφίες, περιέγραψαν την πορεία τους. Ζήτησε βοήθεια για να αρθρογραφεί και εκμεταλλεύτηκε στην πορεία για ατομική-προσωπική ανάδειξη την ανοχή και ανεμπόδιστη πρόσβαση στην ενημέρωση, που έλαβε άκοπα και ανέξοδα για ένα εθνικό ζήτημα που ήταν άγνωστο στην Ελλάδα. Βοηθήθηκε και κατατοπίστηκε από τον Πρόεδρο Χρ. Σοφιανίδη όσο από κανέναν άλλον – του άνοιξε πέραν των άλλων την κοινωνική και ιδεολογική διάσταση του ζητήματος. Διασφάλισε, επεξήγησε, μετέφρασε στην νεοελληνική γλώσσα γνωστικό υλικό, που ο μαθητευόμενος “ιστορικός” δεν μπορούσε ούτε να προσεγγίσει, ούτε βέβαια να καταλάβει. Μαζί και με άλλα μέλη τον φορτώθηκε και οδήγησε ”από το χεράκι” στις ελληνικές κοινότητες της πρώην ΕΣΣΔ. Ο μαθητευόμενος προσλάμβανε με δυσκολία γεγονότα, γινόταν δε φορτικός (δήθεν από γενικό ενδιαφέρον) για επεξηγήσεις και μετάφραση κειμένων. Έτσι, ανάμεσα στ’ άλλα, μετά από συνεχόμενα παρακαλετά δανείστηκε και το πρωτότυπο υλικό της εφημερίδας ”Κόκκινος Καπνάς”, που έφερε στην Ελλάδα με πολλά ρίσκα ο Πρόεδρος του Συλλόγου μαζί με ένα ακόμα μέλος. Ενεθάρρυνε, και ζητούσε να τον βοηθήσει ο Πρόεδρος και με ηλεκτρονικό υπολογιστή (στις αρχές 1990’ ήταν ακριβός εξοπλισμός) για να διευκολυνθεί στην δακτυλογράφηση της ”μασημένης τροφής” και στην έκδοση των ”εργογραφημάτων” του, που εν ολίγοις χρωστά στο μόχθο άλλων. Έπρεπε να τον ντροπιάσει ο Πρόεδρος, μνημονεύοντας και την φιλαργυρία του, ώστε να τον επιστρέψει στο Σύλλογο μετά από χρόνια (χαλασμένο, …), ενώ οφείλει να επιστρέψει το πρωτότυπο υλικό του ”Κόκκινου Καπνά” που καπηλεύεται (www.argo-pga.org/page2.php?subid=59).

η ”ριζοσπαστική-δημοκρατική ” αγτζίδιος παρέα…
Περί το 1990, στο αποκορύφωμα της πίεσης των οξύτατων προβλημάτων επιβίωσης των (νέο)προσφύγων Ελλήνων του Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση και της οικονομικής δυσχέρειας του Συλλόγου, από τους πρώτους ”έστριψε στη γωνία” ο φίλος του Αγτζίδη, ένας άνεργος ζωγράφος, που προσδοκούσε μηνιαίες αποδοχές για να ”βοηθά” τον Σύλλογο. Σε ρόλο δε εισηγητή για την επιβάρυνση του Συλλόγου με σύμβαση έργου για τον “κολλητό” του έναντι μηνιαίου μισθού, όταν ακόμα και το ενοίκιο πληρώνονταν με δυσκολία, προτοστατούσε ο πρώιμος τότε ”ιστορικός”(…).
Στα επόμενα, όταν ο Σύλλογος κατακλύζονταν από τις οικογένειες (νεο)προσφύγων και τα προβλήματα οξύνονταν, η μετρημένη στα δάκτυλα αγτζίδια ”ριζοσπαστική-δημοκρατική παρέα τρίτης γενιάς” λιποτάκτησε ένας-ένας, βλέποντας τα δύσκολα με τις εκατοντάδες οικογένειες που χρειάζονταν άμεση στήριξη. Προέβαλλαν πρόφαση ότι δεν ακούγονταν πια νέο-ελληνικά στον Σύλλογο (!), για να αποφύγουν την άμεση σχέση με τις ταλαιπωρημένες οικογένειες και τα προβλήματα αυτών (μην χαλάσει η ζαχαρένια του χαβαλέ…).  Ο ”ιστορικός” παρέμεινε, αποβλέποντας στην ευκαιρία για αποκλειστικότητα στην συγγραφική (δημοσιογραφική) αναρρίχηση στο όλο θέμα, χωρίς να μετέχει στον επίπονο αγώνα αντιμετώπισης συλλογικών και ατομικών προβλημάτων των (νέο)προσφύγων.
Όσο ο Π.Σ. ”η ΑΡΓΩ” δια του Προέδρου Χρ. Σοφιανίδη είχε επωμιστεί, ελλείψει κράτους, δυσανάλογα μεγάλο φορτίο του (νεο)προσφυγικού ζητήματος, καθώς και σημαντικές ενέργειες για την προώθηση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, ο Αγτζίδης χρησιμοποιούσε την ήδη αισθητή παρουσία, το σημαντικό έργο και το όνομα του φορέα για την προσωπική-επαγγελματική-κοινωνική αναρρίχηση. Λόγω της εμπιστοσύνης που έδειχναν οι (νέο)πρόσφυγες στον Σύλλογο, εκμεταλλεύτηκε επιπλέον τον χρόνο, τις ελπίδες, τα κειμήλια, τις προσδοκίες τους.

άλλο διαδίκτυο, άλλο ζωή…
Δυστυχώς, το διαδίκτυο δεν αερίζεται, όπως θα αέριζε κανείς ένα δωμάτιο για να απαλλαγεί από την ατυχώς διαχεόμενη δυσοσμία. Όμως, τον Π.Σ. ”η ΑΡΓΩ” ακολούθησε και ο διασυλλογικός χώρος των Ποντίων, με αρκε τή αργοπορία (τα έχουν αυτά οι πολυπληθείς οργανωτικές δομές), στην εξαέρωση του περιβάλλοντός του από την κακοσμία της περίπτωσης του αυτοπροβαλλόμενου ”ιστορικού”. Έτσι, στην Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων Νοτίου Ελλάδας (Νοέμβριος 2011), όπου επιχείρησε να εμφανιστεί αντιποιητικά σε ρόλο εκπροσώπου ενός σωματείου, οδηγήθηκε έξω από την αίθουσα σχεδόν ”σηκωτός” και με αποδοκιμασίες. Άραγε, γιατί να επιδιώκει ένας ”ερευνητής-ιστορικός” να έχει παρεμβατικό λόγο στα συλλογικά όργανα και για λογαριασμό ποίων, ενώ αποπέμπεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο…;

Δείγματα…
Το ογκωδέστατο, επίπονο και ψυχοφθόρο, ανιδιοτελές έργο του Συλλόγου οφείλεται σε καθοριστικό βαθμό στον επίτιμο Πρόεδρο Χρ. Σοφιανίδη και κανείς λασπολόγος, όσο ελεεινά και να μοχθεί, δεν μπορεί να επισκιάσει ή να αναιρέσει την ιστορική αυτή αλήθεια. Ανάμεσα σε πολλά άλλα ο Σοφιανίδης με αποκλειστική πρωτοβουλία, προσωπικό κόπο και εργασία (και ως δημοτικός σύμβουλος) ίδρυσε στον Δήμο Καλλιθέας μοναδικό στο είδος του στην χώρα ”Κέντρο Στήριξης Ποντιακού Ελληνισμού από την πρώην ΕΣΣΔ (ΚεΣΠΕ, επί της οδ. Πλάτωνος)”. Το διηύθυνε ανιδιοτελώς και αμισθί επί 11 χρόνια (1999-2010), προσφέροντας επιπλέον σημαντική βοήθεια σε πάνω από 6.000 (έξι χιλιάδες) οικογένειες (νέο)προσφύγων. Μόλις ο Σοφιανίδης αποχώρησε από την διοίκηση του Δήμου (Δημοτικό Συμβούλιο, 15-03-2010), μη αποδεχόμενος τερτίπια και μεθοδεύσεις δημάρχου και περιβάλλοντός του, το ΚεΣΠΕ έγινε παραμάγαζο ενός προσκείμενου στο ΠΑΣΟΚ τοπικού συλλόγου-σφραγίδας (με την συνήθη τακτική παραπληροφόρησης και λόγω προσωπικών βλέψεων ο Αγτζίδης το διαφημίζει σαν σύλλογο (νέο)προσφύγων στην Καλλιθέα). Μετά από λίγο το ΚεΣΠΕ έκλεισε, αφού ο παράγοντας του συλλόγου-σφραγίδας, προωθούμενος της δημοτικής διοίκησης, δεν είχε τις ικανότητες να επωμισθεί την σύνθετη μορφή και τον όγκο των προβλημάτων των ελλήνων (νέο)προσφύγων. Η διοίκηση Ασκούνη μετέφερε την μία απομείνουσα υπάλληλο του Κέντρου Στήριξης στο Δημοτολόγιο για εξυπηρέτηση στην πολιτογράφηση παράνομων αφρικανών και πακιστανών εποίκων, γυρνώντας ουσιαστικά την πλάτη στις προσφυγικές ρωμαίικες οικογένειες ελλήνων του Πόντου από την πρώην ΕΣΣΔ.
Η σκόπιμη παραχάραξη από τον εν λόγω ”ιστορικό” της ιστορίας ίδρυσης, οργάνωσης και λειτουργίας του μοναδικού αυτού Κέντρου Στήριξης μόνο σε κουτοπόνηρη σκοπιμότητα οφείλεται (…). Εξ άλλου η αήθεια αυτή είναι χαρακτηριστική σε κάθε ανάλογη έκφανση του εν λόγω προσώπου. Έτσι, επέδειξε ζήλο και για την δίπτυχη διασυλλογική ανακοίνωση εφέτος για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας (”προκήρυξη”-κατά την αριστεροφασίζουσα λεκτική συνήθεια του παραχαράκτη), βγάζοντας άλλη μία προβοκατόρικη ”δουλειά” με στόχο τη λοιδορία και υπονόμευση του επίτιμου Προέδρου και του Συλλόγου.
Παρεμπίπτοντος, όμως, μιά και δείχνει τόσο κόμπλεξ απέναντι στον επίτιμο Πρόεδρο με τις συνεχείς, κακοήθεις προσπάθειες παραπληροφόρησης ακόμα και για τα μορφωτικά προσόντα του (Ms Διπλωματούχος ΕΜΠ Αθηνών, πτυχιούχος ΤΕΙ Πειραιά κ.α.) και για τις οργανωτικές ικανότητές του (αποδεδειγμένα γνωστές), καλείται ο λιβελογράφος να απαντήσει στο από καιρό δημόσια τεθέν ερώτημα: πώς και με ποιά διαδικασία έγινε ”ιστορικός” με πτυχίο(…) μαθηματικής σχολής … ;

η πραγματικότητα…
Το δίπτυχο ”Από την Γενοκτονία του Ποντιακού (Ρωμαίϊκου) Ελληνισμού στις κερκόπορτες του βαρβαρικού εποικισμού της Ελλάδας”, υπογράφεται από τον Παμποντιακό Σύλλογο ”η ΑΡΓΩ” και μία σειρά άλλων φορέων. Εκδόθηκε για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού (http://www.argo-pga.org/page2.php?subid=86). Αναμενόμενη η αντίδραση των νεογενίτσαρων στον ελλαδικό χώρο, που στρώνουν το χαλί της τούρκικης επεκτατικής πολιτικής στην Ελλάδα.  Αναμενόμενη και η τακτική του κατεστημένου με τα ”δημοσιογραφικά” φερέφωνα στον ημερήσιο τύπο, που τέθηκαν σε θέση ”γάβγισμα” περί δήθεν ρατσιστικών και ακροδεξιών αναφορών στο δίπτυχο. Έσπευσε και ο εν λόγω “ιστορικός” (όπου γάμος και χαρά…). Ο ρόλος όλων αυτών καταδεικνύεται εξ άλλου στο δίπτυχο. Όχι ότι όλοι τους ενδιαφέρονται ”ανθρωπιστικά”: άλλοι βολεύονται(…) με τους παράνομους έποικους και άλλοι χρησιμοποιούν το πρόβλημα για κέρδος και πλουτισμό, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της πραγματικής απειλής. Το πρόσφατο φονικό συμβάν (23-05-2013) της προκλητικής, δημόσιας, χασάπικης κατακρεούργησης ενός λευκού ευρωπαίου πολίτη με μπαλτάδες, μέρα μεσημέρι στο Λονδίνο από φανατικούς ισλαμιστές, αποτελεί για τους μη υπερφίαλους και μη υποκριτές άλλον έναν κώδωνα κινδύνου. Ομοίως, οι εξελισσόμενες πολυήμερες ταραχές στην Στογχόλμη των ”δημοκρατικά κοιμώμενων” σουηδών, στο Παρίσι των γάλλων, οι δολοφονικές επιθέσεις κατά γυναικών στην Αθήνα, Πάρο, Πάτρα, Κέρκυρα κοκ.

τα “μεταπτυχιακά”…
Από τον Απρίλιο 1999, ιδίως, το κυβερνών κομματικό υποσύστημα και οι επιδοτούμενοι παρατρεχάμενοί του επιδίωξαν την υπονόμευση και την συκοφάντηση του Π.Σ. «η Αργώ», με δεδομένο την επίσημη πολυσέλιδη επιστολή-διαμαρτυρίας του Προέδρου στον τότε υπουργό εξωτερικών Παπανδρέου Γιωργάκη, που ήταν και εργοδοτικός προϊστάμενος του ”ιστορικού” Αγτζίδη. Ο τελευταίος, εκμεταλλευόμενος το έργο της “Αργούς” έκανε τον γραμματέα και τον σύμβουλο στο γραφείο του Νιότη Γρηγόρη όταν αυτός ήταν υφυπουργός εξωτερικών (ο ένας παρέδιδε την Ελλάδα και ο άλλος δήλωσε υπερήφανος για την παραβατική δράση των παιδιών του, που εν τέλει καταδικάστηκαν ποινικώς σε φυλάκιση).
Η επιστολή αφορούσε την απαράδεκτη κατάσταση χιλιάδων οικογενειών (νέο)προσφύγων, αποκάλυπτε τα ψεύδη του Παπανδρέου και κοινοποιήθηκε στους συλλόγους Ποντίων Ελλάδας, ενώ στους πιο πάνω πολιτικάντηδες επιδόθηκε ευθέως δια πρωτοκόλλου (www.argo-pga.org/page2.php?subid=71). Έκτοτε εντατικοποιήθηκε και η λυσσώδης, υπονομευτική (θα ταίριαζε το ”πρακτορίστικη”) δράση του εν λόγω ”ιστορικού” με παραπληροφόρηση για τον Παμποντιακό Σύλλογο ”η ΑΡΓΩ” και τον (νυν επίτιμο) Πρόεδρο Χρ. Σοφιανίδη. Η γκεμπελική αυτή δράση, η επιλεκτική παραχάραξη κειμένων του Προέδρου σε δημοσιεύσεις του “ιστορικού”, οι γελοίες και ανιστόρητες αναφορές του για τους λαούς της Κεντρικής Ασίας, η οικειοποίηση πνευματικού και φυσικού έργου άλλων, τα πολυσέλιδα non paper ”σκονάκια” στον δήμαρχο Καλλιθέας και διάφορα άλλα ”επιστημονικά έργατα” του Αγτζίδη απογυμνώθηκαν με ανακοινώσεις του Συλλόγου, που δημοσιεύθηκαν με αφορμή τα λιβελογραφήματά του (εφ. «Αναγνώστης» Καλλιθέας, Απριλίου και Μαϊου 2000, εφ. «Τ’εμέτερον» Δεκεμβρίου 1997, κ.α). Την ίδια περίοδο καταξιωμένοι ακαδημαϊκοί, όπως ο Νεοκλής Σαρρής, διέψευδαν με δημοσιεύσεις τους παραπληροφόρηση του Αγτζίδη για άλλα επώνυμα πρόσωπα του διασυλλογικού χώρου των Ποντίων (τα οποία, τι σύμπτωση, προκαλούσαν προεκλογικές ανασφάλειες στο ΠΑΣΟΚ).

περί σκευωριών, συκοφαντιών, “ιστορικού”…
Αξίζει να μνημονευτεί πως συγκεκριμένοι πρωταγωνιστές σκευωριών με στόχο τον επίτιμο Πρόεδρο, τους οποίους συναναστρέφεται και προσπαθεί να προβάλλει ο Αγτζίδης και στις οποίες είχε παρουσία ο ίδιος (βλ. παλαιότερες ανακοινώσεις του Συλλόγου), είναι υπόδικοι και διώκονται ποινικά με απόφαση της Εισαγγελίας Αθηνών για συκοφαντική δυσφήμιση. Σε άλλη δε στημένη σκευωρία-παρωδία, που κατέπεσε και αυτή, φάνηκε η χρηματοδότησή της από τρίτα πρόσωπα, που υπάγονται στην ίδια κομματική ομάδα των προαναφερόμενων εργοδοτικών προϊσταμένων του Αγτζίδη.

περί ιστορίας του Συλλόγου…
Η ιστορία του Συλλόγου δεν έχει καμία σχέση με τις ιδεοληψίες και ανοησίες του ”ιστορικού”: ούτε με ΚΚΕ (ήμαρτον), ούτε με ”πράσινους ιταλούς”, πασόκους, δημάρχους ή οιαδήποτε τσιμπούρια του συστήματος, που φαίνεται να γνωρίζει καλά ο εν λόγω παραχαράκτης. Επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ διέδιδε ιστορίες περί “Αργούς” και ”ιταλούς-χαραλαμπιδικούς”. Τελευταία, που διογκώθηκε η λανθάνουσα αριστερίζουσα αντιπολίτευση, σερβίρει ιστορίες περί ”ακροδεξιάς-ρατσιστικής Αργούς”. Οι πιο προσεκτικοί θα διέκριναν προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων για εχθροποίηση του Συλλόγου έναντι του επικρατέστερου κάθε φορά κομματικο-πολιτικού περιβάλλοντος. Έτσι θα λειτουργούσαν ορισμένα σκοτεινά κυκλώματα του συστήματος, που ανησυχούν με το έργο και την μαζικότητα του Παμποντιακού Συλλόγου «η Αργώ». Τώρα, πως δένει σ’αυτή τη δυσώδη κατάσταση ο ”αριστερός-αντισταλινιστής, αντιτούρκος-φιλοϊσλαμιστής και πόντιος ιστορικός” Αγτζίδης, ο καθείς δύναται να βγάζει τα συμπεράσματά του. Βέβαια, μπορεί να υπάρχουν και άλλες εκδοχές – πχ ικανότητες αποδημητικού πουλιού (όπου πιο ζεστά), ταλέντο ευκάμπτου προσαρμογής υπό τους άνωθεν ενεργούντες πολιτικάντηδες κοκ.
Εμφάνιζε παραποιητικά και τις ιδεοληψίες του σαν θέσεις του Συλλόγου. Η «Αργώ», αλλά και ο διασυλλογικός Ποντιακός χώρος, ποτέ δεν θα προσέβαλλαν την Μνήμη των νεκρών με υιοθέτηση διαφόρων προπαγανδιστικών αηδιών και της ανιστόρητης παραχάραξης περί δήθεν ταξικής Γενοκτονίας. Κάπως, έτσι, και οι ψευδείς αναφορές του “ιστορικού” περί ίδρυσης του Συλλόγου δήθεν από ποντίους τρίτης γενιάς στην Ελλάδα (δηλ. και ο εαυτός του) πέρασαν ατυχώς σε αρχικά συγγράμματα ορισμένων ανύποψίαστων συγγραφέων…
Καπηλεύεται μικροπρεπώς ιδέες του Προέδρου Σοφιανίδη (πχ η αφίσα του 2^ου Ποντιακού Τριημέρου, 1987), το έργο του Προέδρου και του Συλλόγου (πχ υπεξαίρεσε το πρωτογενές υλικό της εφημερίδας “Κόκινος Καπνάς”, οι πρωτογενείς έρευνες στην πρώην ΕΣΣΔ κοκ), την οντότητα του Συλλόγου από τον οποίο αποπέμφθηκε, ενώ προβάλλει και φωτογραφίες του από κινητοποιήσεις μας στην Αθήνα (σχέση πραγματική με τους Ποντίους νεοπρόσφυγες δεν είχε, θα ταίριαζε το “τουριστικές” φωτογραφίες για την “μετέπειτα χρήση”). Ο παραχαράκτης της ιστορίας του Συλλόγου γνωρίζει, ότι τις φωτογραφίες που επιδεικνύει στα προσωπικά του site (δήθεν κινητοποιούμενος) τις έβγαζε ως περαστικός στις κινητοποιήσεις που διοργανώνονταν από τον Σύλλογο με επικεφαλής τον Χρ. Σοφιανίδη.
Οι κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν με μαζική συμμετοχή πλήθους κόσμου, που ακολούθησε τον Σύλλογο με επικεφαλής τον Πρόεδρο που εμπιστεύθηκε. Έτσι, χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν την Αθήνα και τις εργάσιμες ημέρες ακόμα, όπως πχ στις 28-04-1993 με πρώτο αίτημα την αποστολή πλοίου για διάσωση των Ελλήνων στο Σόχουμ Αμπχαζίας (που απέπλευσε από Πειραιά τελικά τον Αύγουστο 1993 με τις καθοριστικές ενέργειες Σοφιανίδη/”Αργώ” – πράγμα που αποκρύφτηκε από “δημοσιογράφους” τηλεοπτικών “Φακέλων” και άλλους), το 1994 και 1995 για τα προβλήματα των (νεο)προσφύγων στην Ελλάδα, στις 19-11-1997 στη μαζικότερη ολοήμερη κινητοποίηση-διαμαρτυρία, στις 19-05-2004, στις 19-05-2009, δείχνοντας έμπρακτα εμπιστοσύνη και στήριξη στον μοναδικό αυτό Σύλλογο.

Περισσεύουν τα λόγια για τις αμέτρητες συνελεύσεις και τις άπειρες ώρες κατ’ιδίαν συναντήσεων του Σοφιανίδη με χιλιάδες πληττόμενους ανθρώπους, τις εκατοντάδες σελίδες υπομνημάτων και αιτημάτων που συνέταξε και επέδωσε στις πολιτειακές και κρατικές δομές – από δημόσιες υπηρεσίες και Δήμους έως νομάρχες, αρμόδιους υπουργούς, πρωθυπουργούς, πρόεδρο της Δημοκρατίας, Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Όσο ο Σοφιανίδης ξόδευε ψυχικά και υλικά αποθέματα για την καταγραφή, δικαίωση και επίλυση των σύνθετων και δύσκολων θεμάτων, ο “ιστορικός” έπλεκε την προσωπική του αναρρίχηση, κάνοντας ως άνω και τον σύμβουλο σε γραφεία πολιτικάντηδων που υπηρετούσε, εκμεταλλευόμενος το έργο και την φιλότιμη προαίρεση του Προέδρου, την πρωτοπορία, μαζικότητα, καταξίωση και εγκυρότητα του Συλλόγου του οποίου εμφανίζονταν ως μέλος κατά περίπτωση.
Ο λαός λέει ”χόρτασε η ψείρα και βγήκε στον γιακά”. Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο λιβελογράφος γεμίζει σελίδες με στόχο την «ΑΡΓΩ» και τον επίτιμο Πρόεδρο του φορέα. Διαφάνηκε να χρησιμοποιεί και διαφορετικά site, προκειμένου να διαχέει την ψευδή εντύπωση για ”πολύπλευρη” αποδοχή των δημοσιευμάτων του. Τα λιβελογραφήματα, η συστηματική επιδίωξη παραχάραξης της ιστορίας του Συλλόγου και συκοφάντησης του έργου του, τα φληναφήματα για δήθεν ”δημοκρατική παλιά” και κακιά ”νέα Αργώ” παραπέμπουν σε ιδιοτελή σκοπιμότητα και ξένες προς τον συλλογικό/κοινωνικό χώρο των Ποντίων επιδιώξεις. Η περί δημοκρατικότητας αντίληψη του Αγτζίδη φαίνεται να συνδέεται εθιστικά με την προαναφερόμενη ανέξοδη και άκοπη “δημοκρατική” εκμετάλλευση κόπων και γνώσεων άλλων – την αποστέρηση της οποίας δυσκολεύεται να εμπεδώσει. Αναφορικά με την «Αργώ», σε ότι αφορά τον ίδιο και μόνο, η σωστή διατύπωση θα ήταν : “πρίν” και “μετά” την αποπομπή του από τον Σύλλογο ή “πριν” και “μετά” την απομάκρυνσή του από την “μασημένη τροφή” κοκ…
Σε δημοσιευμένη, αποκαλυπτική απάντηση του Συλλόγου το έτος 2000 (σημειωτέων, τότε το ΔΣ απαρτίζονταν από άλλα μέλη) είχε αναφερθεί, ορθά, ότι τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου γνωρίζουν το ποιόν του και δεν θα ξοδεύουν πολύτιμο χρόνο από τα προβλήματα των (νεο)προσφυγικών οικογενειών για άλλες “έγγραφες απαντήσεις σε πολυσέλιδα υβρεολόγια και εμπαθείς επιθέσεις του κάθε Αγτζίδη κατά του Συλλόγου, της Διοίκησης και του Προέδρου του“.
Η ώρα να αναλάβει τις ευθύνες του είχε φτάσει και έκτοτε, απομονωμένος και απογυμνωμένος έξω από το “πλοίο” πια, επιδιώκει κατά την προσήκουσα τακτική τον αποπροσανατολισμό και την κάλυψη των ιχνών του με συκοφαντικά λιβελογραφήματα. Διακρίνεται η αγχώδης προσπάθεια, μετά και την αποπομπή του, για απόκρυψη της αλήθειας και με σκοπιμότητα διάδοση ανυπόστατων υπονοούμενων σε θέματα και γεγονότα σε σχέση με τον Παμποντιακό Σύλλογο “η Αργώ” και τον επίτιμο Πρόεδρο του φορέα, ώστε να μην αναδεικνύεται ή να παραποιείται η πραγματικότητα και έτσι η περιβάλλουσα κοινή γνώμη να προκαταλαμβάνεται σε περίπτωση δικαιωματικής απόφασης του Συλλόγου για σοβαρή και αποκαλυπτική ενασχόληση με την περίπτωσή του.

έργου συνέχεια…
Το δυστύχημα του οργανωμένου Ποντιακού χώρου, όπως και της κοινωνίας ευρύτερα,  είναι ότι δεν δύναται να απαλλαγεί πλήρως από εγκάθετους και κατ’ επάγγελμα “ειδικούς”, διότι φοβίζει το αλλοτριωμένο κατεστημένο ως ο μόνος Χώρος που μπορεί, εφ όσον απαλλαγεί, να επιτύχει σοβαρές ανατροπές στην κυβερνητική-πολιτική ροή λόγω της Γενοκτονίας στον ιστορικό Πόντο. Στο πρόσφατο χρονικό διάστημα, όσο ο παραχαράκτης και “δημοσιογράφοι” λάσπωναν διαδίκτυο και φυλλάδες, ο Παμποντιακός Σύλλογος “η Αργώ” πραγματοποίησε με τα μέλη του δωρεάν διανομή τόνων τροφίμων σε 150 οικογένειες σε συνεργασία με το Υ.Α.Α.Τ., αγωνίστηκε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας με πολυήμερες δραστηριότητες στην Αθήνα (ειδικό περίπτερο, πλ. Συντάγματος κα.), προέβη σε έγγραφες παραστάσεις και συναντήσεις με κυβέρνηση και αντιπολίτευση διεκδικώντας επίλυση ζωτικών προβλημάτων σε θέματα Ιθαγένειας, συντάξεων ΟΓΑ, στεγαστικών δανείων, οργάνωσε δωρεάν γιορτινές εκδηλώσεις για δεκάδες παιδιά, δέχθηκε δεκάδες οικογένειες, που αναζήτησαν στήριξη και βοήθεια, ενώ ετοιμάστηκε για δωρεάν διανομή τροφίμων σε πάνω από 300 οικογένειες, κοκ.