Περί έκδοσης και παρουσίασης βιβλίου για την εφημερίδα “Κόκκινος Καπνάς”, που διασώθηκε και μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από τον Πρόεδρο του Π.Σ. “η Αργώ”… ή άλλως, περί συγγραφέα, που, με έλλειμμα ηθικής και δεοντολογίας, προσπαθεί να αποκρύψει και να στρεβλώσει την ιστορική αλήθεια για το πως «απέκτησε», με κόπους και έργα άλλων, το υλικό που παρουσιάζει σε βιβλίο…

Σε σχέση με την ιδιοτελή εκμετάλλευση της εφημερίδας “Κόκκινος Καπνάς” (εκδίδονταν και στα Ποντιακά στην Αμπχαζία επί σταλινισμού την δεκαετία 1930) κατά την έκδοση και τις παρουσιάσεις του ομώνυμου βιβλίου – είναι προφανής η ένοχη αποσιώπηση από τον συγγραφέα, η απόκρυψη και στρεβλωτική παρουσίαση των πραγματικών γεγονότων για την διάσωση της εφημερίδας, τα πρόσωπα και τον Παμποντιακό Σύλλογο ”η Αργώ” (όπως συστηματικά παραπληροφορεί για τον Σύλλογο και σε διάφορες ιστοσελίδες του, όπου αυτοπαραπέμπεται και αυτομνημονεύεται σε τρίτο πρόσωπο).

Τα ερωτήματα για τον Αγτζίδη Βλ. (συγγραφέα…) είναι χαρακτηριστικά :

– Ποιος έφερε με προσωπική προσπάθεια και κίνδυνο τα εκατοντάδες φύλλα της εφημερίδας “Κόκινος Καπνάς” από το Κρατικό Αρχείο της Αμπχαζίας στον ελλαδικό χώρο το 1990, σε πρωτότυπα φωτοαντίγραφα;

– Το υλικό αυτό δόθηκε προσωρινά σ’αυτόν, μετά από συνεχή παρακαλητά του, από τον διασώστη (πρόεδρο του Παμποντιακού Συλλόγου “η Αργώ”, δηλ. από τον Σύλλογο) και έκτοτε το υπεξαίρεσε, αφού δεν το επέστρεψε;

– Για ποιο λόγω αποπέμφθηκε από τον Παμποντιακό Σύλλογο “η Αργώ”, όπου επί δεκαετία τουλάχιστον ελάμβανε ως “μασημένη τροφή” την γνώση για τον Ποντιακό Ελληνισμό στην ΕΣΣΔ και τον σταλινισμό, ενώ έως τότε ήταν όχι μόνο άσχετος με το όλο ζήτημα, αλλά και φανατικός ”σταλινολάγνος”;

– Πασχίζει να κατασκευάσει στα γραφήματά του ”ποντιοήρωες-δεκανίκια” δια των οποίων παραπληροφορεί και καπηλεύεται το διαχρονικό έργο και τον αγώνα του ιστορικού Συλλόγου, όμως, για ποιες καιροσκοπικές και αήθεις πράξεις και εκμαιεύσεις χρημάτων από τους ανυποψίαστους Ποντίους (νέο)πρόσφυγες οι ”ήρωές” του αυτοί εκδιώχθηκαν από την “Αργώ” (ενώ, διώκονται πλέον και ποινικά ως υπόδικοι από την Εισαγγελία Αθηνών, σημ. από 02-2013) ;

– Πως και με ποια διαδικασία έγινε “ιστορικός” ;…

– Στην Καλλιθέας Αττικής πραγματοποιήθηκαν από τον Π.Σ. ”η Αργώ” ανάμεσα στ’ άλλα και οι δύο επετειακές εκδηλώσεις για τα 50 και τα 60 χρόνια από την μεγάλη εξορία, που επέβαλλε το σταλινικό καθεστώς κατά του Ρωμέϊκου πληθυσμού το 1949 (στις 13-06-1999 και 12-06-2009 αντίστοιχα). Ποιοι οι λόγοι που σαν ιστορικός ”αγνοεί” τα σημαντικά αυτά γεγονότα (όταν δήθεν αναφέρεται σε εκδηλώσεις στην Καλλιθέα και στις αντιδράσεις των σταλινιστών δημοτικών συμβούλων του ΚΚΕ), μιάς και διοργανώθηκαν από τον Π.Σ. “η Αργώ”…;

– Είναι συναφείς οι λόγοι, που, ανάμεσα στ’ άλλα, αποκρύπτει και το όνομα του δημοτικού συμβούλου της Καλλιθέας, που έφερε το ψήφισμα για τον Ποντιακό Ελληνισμό του Καυκάσου στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλλιθέας (και ήταν ο μόνος που αντέδρασε στην φασίζουσα αντιδραστικότητα των δημοτικών συμβούλων του ΚΚΕ), μιάς και είναι ο επίτιμος Πρόεδρος του Παμποντιακού Συλλόγου «η Αργώ»;

Το 2000, στην εφημερίδα της Καλλιθέας “Αναγνώστης” δημοσιεύθηκε ολοσέλιδη απάντηση του Συλλόγου για τα συκοφαντικά και παραπλανητικά επιστολογραφήματα του Αγτζίδη, όπως και παλιότερα στις εφημερίδες “Ποντιακά Νέα” και “Εύξεινος Πόντος” (1997) – στις οποίες το ίδιο διάστημα επιφανεί πρόσωπα, όπως ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε διάψευση παρόμοιων αποπροσανατολιστικών επιστολογραφημάτων, που ο πιο πάνω “ιστορικός” διέδιδε και για άλλες σημαντικές προσωπικότητες. Όσοι γνωρίζουν την διαδικασία “ανέλιξης σε ιστορικό” του εν λόγω συγγραφέα, ίσως έθεταν θέμα το λιγότερο από ηθικής άποψης (…).

Επίσης :

– Κυκλοφόρησε άλλα βιβλία περί πρώην ΕΣΣΔ, που αποτελούν προϊόν λογοκλοπής, πνευματικής ιδιοκτησίας, κόπου και θυσιών Ποντίων διανοουμένων, που δεν μνημονεύονται καν σε αυτά και που, ως (νεο)πρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ένωση, δεν μπόρεσαν να σταθούν οικονομικώς στον ελλαδικό χώρο, όπως θα ήθελαν, για να του ασκήσουν μηνύσεις ;…

– Διολίσθησε και πως ”Τύχη αγαθή” κρατικός πανεπιστημιακός φορέας να τον βραβεύσει για τα έργατα αυτά, με φόντο τον πόλεμο και την τραγωδία του Ελληνισμού στον Καύκασο και την καπηλεία αποτελεσμάτων μόχθου άλλων για την διάσωση ελληνικών οικογενειών (αποστολή πλοίου στο Σόχουμ, Αύγουστος 1993) – αποτελεσμάτων, που καθορίστηκαν από τον συνεχή, συλλογικό και ανιδιοτελή αγώνα του επίτιμου Προέδρου Π.Σ. “η Αργώ” Χρ. Σοφιανίδη και του Συλλόγου..;

– Χρηματοδότησε βορειοελλαδίτης εκδότης (ποιος και γιατί;) τον πανεπιστημιακό αυτόν φορέα γι’αυτήν την βράβευση – φιέστα;