“… Eάν και τώρα που μίλησαν οι Αμερικανοί δεν μιλά η κυβέρνηση στην Ελλάδα για την αναγνώριση της ελληνικής Γενοκτονίας, τότε πότε θα μιλήσει;!, και αφού δεν μιλά αυτή, γιατί να μιλήσουν οι ξένοι !.. “

 

Oι Η.Π.Α. αποφάσισαν να αναδείξουν τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ των ΤΟΥΡΚΩΝ (κάλιο αργά, παρά ποτέ…) στο ζήτημα των Αρμενίων.

Οι ελλαδίτες πολιτικάντηδες, ανέκαθεν στη γραμμή, μιμήθηκαν άμεσα τις αντίστοιχες δηλώσεις του ”Boss”. Ως εδώ καλά.

Μοναδική η πολιτική και διπλωματική ευκαιρία να δήλωναν κάτι και για την Ελληνική Γενοκτονία – του Ποντιακού Ελληνισμού, που αναγνωρίστηκε από την Βουλή της Ελλάδας το 1994.

Ο καθείς θα αναρωτηθεί αφελώς : εάν και τώρα που μίλησαν οι Αμερικανοί δεν μιλά η κυβέρνηση στην Ελλάδα για την αναγνώριση της ελληνικής Γενοκτονίας, τότε πότε θα μιλήσει;!, και αφού δεν μιλά αυτή, τότε γιατί να μιλήσουν οι ξένοι !..

Για το σύνολο του Ελληνισμού εντός και εκτός του ελλαδικού χώρου καθίσταται πιο εμφανές ότι, πέραν της τούρκικης προπαγάνδας, ευθύνες για την υπονόμευση ανάδειξης και αναγνώρισης διεθνώς της Γενοκτονίας του Λαού μας υφίστανται και στην εκάστοτε πολιτική διοίκηση στην Ελλάδα.

Οι ελληνοφοβικοί υποκριτές της ελλαδικής διοίκησης και αντιπολίτευσης κατάπιαν πάλι τα γλωσσίδιά τους – ούτε να ψελλίσουν κάτι για την ελληνική Γενοκτονία. Η αλήθεια είναι, πως, την συγκαλύπτουν κατά την πάγια προδοτική τακτική τους. Εξαγνίζουν τον ”σύμμαχο” τούρκο σε βάρος του Λαού μας. Η μόνιμη υποκρισία και η φοβία τους εκδηλώθηκε και στην επίσκεψη Ερντογάν το 2017.

Ανέκαθεν, μεταξύ πολλών ανάλογων πράξεων υποβάθμισης και αποσιώπησης, φιγουράρει και το γεγονός της επιλεκτικής απουσίας υπουργών κυβέρνησης σε τελετές απόδοσης τιμής στα θύματα της Γενοκτονίας – και στις 19 Μαΐου για κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη και την πρώτη Κυριακή μετά την 19η Μαΐου που ορίστηκε με προεδρικό διάταγμα για εκδηλώσεις της Πολιτείας. Σημειώνουμε ότι, τέθηκε εδώ και χρόνια στις κυβερνήσεις το αυτονόητο αίτημα να τελούνται οι εκδηλώσεις Μνήμης της Πολιτείας αυθημερόν στις 19 Μαΐου, με τη συμμετοχή και σχολείων κάθε βαθμίδας (…).

Στις πράξεις αυτές υποβάθμισης και αποσιώπησης της Γενοκτονίας διεθνώς από τις ελλαδικές κυβερνητικές διοικήσεις, εντάσσεται και η σκόπιμη υποβάθμιση της κρατικής εκπροσώπησης στις εκδηλώσεις Μνήμης σε επίπεδο εκπροσώπου Περιφερειακής Διοίκησης. Δεν τόλμησαν ποτέ να στείλουν Υπουργό Κυβέρνησης. Υπήρξε μία λαμπρή εξαίρεση το 2016, όταν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας όχι μόνον εκπροσώπησε την Πολιτεία, αλλά προς τιμήν του διοργάνωσε και ειδικές εκδηλώσεις εκ μέρους της κυβέρνησης στη Μνήμη των Μαρτύρων της ελληνικής Γενοκτονίας.

Συναφώς, στον απόηχο της Γενοκτονίας και πάνω στο αίμα του Λαού μας, αναδύεται τακτικά και το θέμα με τους επίδοξους ”εξ επαγγέλματος ποντίους” που κατά περιόδους χρημάτισαν στα κομματικά μορφώματα ή αλληθωρίζουν προς αυτά. Δεν υπηρετούν στην πραγματικότητα το ζήτημα της Γενοκτονίας, αλλά με προθυμία αναζητούν ευκαιρίες για δημόσιες σχέσεις. Διαγκωνίζονται στους πολιτικάντηδες για το ρόλο των ευχάριστων συνομιλητών, που δεν θα βάλουν ποτέ ”δύσκολα θέματα” – είτε διότι δεν τα γνωρίζουν και οι ίδιοι, είτε διότι δεν είναι ικανοί να τα υπερασπιστούν έως επίτευξης.

Ο Ποντιακός Ελληνισμός στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό ζητεί τη Δικαίωση για τους Ήρωες και Μάρτυρες της Γενοκτονίας, με τη σκέψη στους μύριους άταφους Ρωμηούς στην ματωμένη Γη του ιστορικού μας Πόντου.

Όσο, όμως, οι λιποψυχίες και οι Έξωθεν εξαρτήσεις των κυβερνητικών διοικήσεων στο ελλαδικό κράτος υπονομεύουν τη προοπτική της Δικαίωσης, σε αντίθεση με ότι πράττουν εδώ και δεκαετίες οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και της Αρμενίας, ο αγώνας θα είναι δύσκολος και στο μέλλον.