
Αγιασμός στο Μνημείο Θυμάτων σταλινισμού.
Στο Μνημείο για τους εκτελεσθέντες Έλληνες Ποντίους – θύματα των μαζικών εγκλημάτων και διώξεων επί σταλινισμού, στο Κοιμητήριο Memorialnoe Vsesviatskoe πόλεως Κρασνοντάρ, τελέσθηκε Αγιασμός.
Στο Μνημείο για τους χιλιάδες εκτελεσμένους Έλληνες Ποντίους – θύματα των μαζικών εγκλημάτων και διώξεων επί σταλινισμού, τελέσθηκε Αγιασμός χωροστατούντος του Μητροπολίτη της Ρωσσικής Εκκλησίας κ.κ. Γρηγορίου.
Το Μνημείο βρίσκεται στο Κοιμητήριο Memorialnoe Vsesviatskoe της πόλης Κρασνοντάρ. Η Θεία Λειτουργία και ο Αγιασμός έλαβαν χώρα στις 13 Νοεμβρίου με την περάτωση εργασιών ανάρτησης του χυτού κώδωνα, που περιλαμβάνεται στον αρχικό σχεδιασμό του Μνημείου.
Για την πλήρη ολοκλήρωση του Μνημείου απομένει η ενσωμάτωση 6 (έξι) χιλιάδων ονομάτων των βασανισθέντων και στη συνέχεια εκτελεσθέντων Ελλήνων – κατοίκων της πόλεως Κρασνοντάρ. Φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν μέσα σε λίγες ημέρες από το φασιστικό σταλινικό καθεστώς, επειδή ήσαν Έλληνες.
Στην εκδήλωση ήταν παρόντες εκπρόσωποι ελληνικής κοινότητας και συλλόγων Περιφέρειας Κρασνοντάρ, καθώς και ρώσοι πολίτες. Το παρόν για τον ελάχιστο φόρο τιμής στη Μνήμη των θυμάτων έδωσε ο Επίτιμος Πρόεδρος του Παμποντιακού Συλλόγου “η Αργώ” Χρ. Σοφιανίδης, από την Κύπρο παρόν ήταν ο Γενικός Πρόξενος στο Κρασνοντάρ Ηλ. Μαυροκεφάλου.
Δεν έμεινε απαρατήρητη η συστημική “σύνηθης ανυπαρξία”, η ελλαδική – κρατική/ διπλωματική/ κυβερνητική/ πολιτική.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιότατος κ. Γρηγόριος απευθυνόμενος στους παρευρισκόμενους αναφέρθηκε μεταξύ άλλων : ”… είμαστε εδώ για να τιμήσουμε του Έλληνες Ποντίους που δολοφονήθηκαν στα χρόνια των πολιτικών διώξεων. Στον εικοστό αιώνα στην χώρα μας λόγω πολιτικών αιτιάσεων εξοντώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Ήταν διαφόρων μορφών άνθρωποι. Η εξόντωση άρχισε μετά το μπολσεβίκικο πραξικόπημα του 1917. Στην αρχή στην χώρα μας εξοντώνονταν η άρχουσα τάξη, το εμπόριο, μετά εξοντώνονταν οι ευκατάστατοι αγρότες, η Εκκλησία και οι πιστοί περιλαμβάνονταν στους προς εξόντωση επίσης. Μετακινούνταν και εξοντώνονταν ολόκληροι λαοί. Υπόφερε και ο Ελληνικός λαός, επίσης, και υπόφερε επειδή ήσαν Έλληνες. Ο Θεός δεν είναι των νεκρών , αλλά των ζώντων. Και εμείς πρέπει να θυμόμαστε όλους που έφυγαν από τον Κόσμο αυτόν – τους συγγενείς, τους κοντινούς μας ανθρώπους, τα αδέλφια και τις αδελφές μας. Στην πραγματικότητα είναι ζώντες και η διασύνδεση μαζί τους πραγματοποιείται τώρα με την προσευχή μας…” .