Με λίγα λόγια … (η σελίδα αυτή συμπληρώνεται περιοδικά).
Ο Παμποντιακός Σύλλογος ”η Αργώ” δημιουργήθηκε στην Καλλιθέα Αττικής στα τέλη του 1985 και αρχές του 1986. Ιδρύθηκε από Ποντίους από την πρώην Σοβιετική Ένωση, που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα τις περιόδους 1976-84 και 1965-67. Προέρχονταν κυρίως από το Καζαχστάν, την απέραντη περιοχή της Σοβιετικής Ασίας, όπου δεκάδες χιλιάδες οικογένειες εξορίστηκαν από τα παράλια του Σοβιετικού Ευξείνου Πόντου, τον Καύκασο και την Ρωσία κατά την διάρκεια των σταλινικών διώξεων το 1938-1951. Μέλη του Συλλόγου έγιναν πολλοί Έλληνες από διάφορες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μετέπειτα. Από την αρχή, η δυναμική και η θεματική του προσέλκυσαν στις δραστηριότητές του και Ποντίους γεννημένους στην Ελλάδα (απόγονοι των προσφύγων περιόδου 1922). Άλλοι εκλεκτοί συμπολίτες, μη ποντιακής καταγωγής, εντάχθηκαν επίσης για να προσφέρουν τη δική τους κοινωνική εργασία μέσα από την λειτουργία του Συλλόγου, ενισχύοντας τον δύσκολο, αλλά αδιάλειπτο, πρωτοποριακό και απαραίτητο έργο του.
Από την σύστασή του αναπτύσσει πρωτοποριακή και πολύπλευρη δραστηριότητα σχετικά με το Ποντιακό ζήτημα: τα έντονα προβλήματα που αναγκάζονται να αντιμετωπίζουν οι Έλληνες του Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση στον ελλαδικό χώρο, Γενοκτονία, Ποντιακός Ελληνισμός στον Ιστορικό Πόντο, στην πρώην ΕΣΣΔ, μαζικά εγκλήματα σταλινικής περιόδου…
Με σημαντική παρουσία, θέτοντας για πρώτη φορά και αναδεικνύοντας ζητήματα εθνικών διαστάσεων, που έως το 1986 ήταν άγνωστα ή ”θαμμένα” στον ελλαδικό χώρο, όπως : ● ο Ελληνισμός στην πρώην Σοβιετική Ένωση, με τις κοινωνικές και ιστορικές πτυχές του ζητήματος ● η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από το τουρκο-κεμαλικό καθεστώς (1914-1923) ● οι σταλινικές διώξεις και εξορίες του Ποντιακού Ελληνισμού στην ΕΣΣΔ, σε όλο το φάσμα του ζητήματος (1937-1951) ● το Ελληνικό (νέο)προσφυγικό ζήτημα, που εκδηλώθηκε με το δεύτερο μεγάλο κύμα του Ποντιακού Ελληνισμού από την Σοβιετική Ένωση στον ελλαδικό χώρο από τα τέλη της δεκαετίας 1980.
Ο ιστορικός φορέας, που διεκδίκησε για πρώτη φορά την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Έθεσε αυτό το ζήτημα στην πρώτη του ανοιχτή εκδήλωση – το 1ο Ποντιακό Τριήμερο – που πραγματοποίησε στην κεντρική πλατεία της Καλλιθέας, το 1986, καθώς και με μαζικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις τα επόμενα χρόνια.
Στις 19 Μαΐου 1991 πραγματοποιήθηκε από τον Σύλλογο με ενέργειες του Προέδρου Χρ. Σοφιανίδη η πρώτη συλλογική εκδήλωση για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, στην πλ. Συντάγματος, όπου κατατέθηκε το πρώτο στεφάνι. Ανάμεσα σε καθοριστικές κεντρικές εκδηλώσεις τῆ “Αργῶς” στην Αθήνα και Καλλιθέα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε.Ε. ανοικτή ομαδική παρέμβαση για το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας μπροστά και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο Υπουργών στις Βρυξέλλες (18 και 19 Μαΐου 2006), καθώς και για τις επιθέσεις σε βάρος των γηγενών Ελλήνων στην Γεωργία-Αμπχαζία και τις καταπατήσεις των περιουσιών τους εκεί.
Ανέδειξε το (νέο)προσφυγικό ζήτημα, που ογκώθηκε με την περεστρόϊκα και το άνοιγμα των κλειστών συνόρων της Σοβιετικής Ένωσης, και τα έντονα προβλήματα που αναγκάζονταν να αντιμετωπίσουν αρκετές από τις οικογένειες των ποντίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση στον ελλαδικό χώρο. Την ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο 1988-1995 και μετέπειτα, με φόντο την πλήρη κρατική αδιαφορία, απουσίας και ανεπάρκεια, παρείχε την όποια δυνατή στήριξη διέθετε στις ερχόμενες οικογένειες, πολλές από τις οποίες με παιδιά και ηλικιωμένους γονείς.
Από την ηθική στήριξη, συμπλήρωση και υποβολή χαρτιών σε υπηρεσίες για την τακτοποίησή τους σε ένα άκρως γραφειοκρατικό και άναρχο κατεστημένο, την εξασφάλιση με ιδία μέσα και διανομή υλικής και χρηματικής βοήθειας για τις τρέχουσες ανάγκες (τρόφιμα, ενοίκια κ.ο.κ), εύρεση εργασίας, ακόμα και πληρωμή ξενοδοχείων για διανυκτερεύσεις (νεο)προσφύγων με προσωπικά έξοδα, έως την επίτευξη νομοθετικών ρυθμίσεων και τροποποιήσεων για την εξάλειψη προβλημάτων για τα οποία δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη και πρόνοια από την Πολιτεία. Τα πρώτα στην Ελλάδα τμήματα εκμάθησης της νεοελληνικής γλώσσας και το πρώτο Κέντρο Στήριξης και Πληροφόρησης για τους Έλληνες από την πρώην ΕΣΣΔ οργανώθηκαν από τον σύλλογο το 1988 και το 1990 αντίστοιχα και λειτουργούν έως σήμερα.
Έπαιξε πρωτοποριακό και καθοριστικό ρόλο για την ανάδειξη των προβλημάτων έλευσης, αξιοπρεπούς αντιμετώπισης, ένταξης και εγκατάστασης, με τεκμηριωμένες και επεξεργασμένες προτάσεις, αλλά και με διοργάνωση των μοναδικών, μαζικών κινητοποιήσεων στο κέντρο της Αθήνας.
Η πραγματοποίηση συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας στην Αθήνα, οφείλεται στην αλαζονική και ανεύθυνη συμπεριφορά κυβερνητικών και κρατικών ιθυνόντων, που ώθησαν χιλιάδες οικογένειες στην απομόνωση, κοινωνική περιθωριοποίηση και αθέμιτη εκμετάλλευση. Οι κινητοποιήσεις αυτές είναι οι πρώτες και οι μόνες στα χρονικά, που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα από φορέα ποντίων για κοινωνικά ζητήματα. Διεξήχθησαν με ογκώδη συμμετοχή των (νεο)προσφυγικών οικογενειών έτσι ώστε αποκλείστηκαν για ώρες οι πιο κεντρικές αρτηρίες της πρωτεύουσας. Διοργανώθηκαν από τον Σύλλογο, επειδή διέθετε την επάρκεια, την γνώση των θεμάτων, την σοβαρότητα και εγκυρότητα, την αποδοχή και εμπιστοσύνη χιλιάδων ανθρώπων που κατέφυγαν σ’αυτόν για τα προβλήματά τους και τον ακολούθησαν στο κάλεσμά του. Στις κινητοποιήσεις μετείχαν και εκπρόσωποι ποντιακών οργανώσεων, αλληλέγγυοι στις πρωτοβουλίες του συλλόγου, βουλευτές κα. (συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις, επιδόσεις υπομνημάτων: 1989 – 1993 – 1994 – 1995 – 1997 – 2004 – 2009).
Ήδη, από το 1986, ο Σύλλογος ξεκίνησε τις πρώτες και συνεχείς αναφορές για τους εκατοντάδες χιλιάδες ποντίους της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ενώ εκπρόσωποι του συλλόγου (γνώστες της ρωσικής γλώσσας) έχουν πραγματοποιήσει επανειλημμένες επισκέψεις στις περιοχές των ελληνικών κοινοτήτων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (Καζαχστάν, Σουχούμι-Αμπχαζία, Τιφλίδα–Γεωργία, Ρωσσία, Μαριούπολη κ.α.). Την μεταβατική περίοδο 1986-1994 ο σύλλογος, προς εξυπηρέτηση των ελλαδικών πανεπιστημίων, βοήθησε να διενεργηθούν επιστημονικές έρευνες για τον Ποντιακό πληθυσμό της πρώην ΕΣΣΔ, τόσο εκεί όσο και στον ελλαδικό χώρο, παραχωρώντας γνωστικό υλικό άγνωστο τελείως έως τότε στον ελλαδικό χώρο, και συμβάλλοντας καθοριστικά στις πρωτογενείς έρευνες, που δεν θα μπορούσαν άλλως να πραγματοποιηθούν στην κρίσιμη αυτή περίοδο.
Οφείλεται να τονιστεί, ότι στον επίπονο και ατέρμονο αγώνα, το πολύπλευρο και ογκώδες κοινωνικό και πολιτισμικό έργο τόσο της “Αργώς” όσο και του διασυλλογικού χώρου των Ποντίων, στην επίτευξη των δυνατών αποτελεσμάτων, καθοριστική είναι η μορφή του πρώτου και επί 7 θητείες Προέδρου, νυν επίτιμου Προέδρου, Χρ. Σοφιανίδη.
Από το 1986 ο σύλλογος καθιέρωσε και πραγματοποιεί στην Καλλιθέα το ”Ποντιακό Τριήμερο”, που αποτελεί την μεγαλύτερη εκδήλωση της ευρύτερης περιοχής. Στο «Ποντιακό Τριήμερο», που διοργανώνεται κάθε χρόνο στα τέλη Σεπτεμβρίου, τέθηκαν για πρώτη φορά τα σημαντικά ζητήματα (Γενοκτονία, Ελληνισμός από/στην πρώην ΕΣΣΔ, το (νεο)προσφυγικό Ζήτημα κλπ.) με διαλείμματα υπό τον ήχο της ποντιακής λύρας (κεμεντζέ) και τους παραδοσιακούς χορούς του Πόντου.
Τα ζητήματα, που έθεσε ο Σύλλογος από της ιδρύσεώς του και εργάζεται για την δικαίωσή τους, περιληπτικά είναι :
• Η αναγνώριση και καταδίκη της Γενοκτονίας που διαπράχθηκε στον Ιστορικό Πόντο (1916-1923), καθώς και του εξαναγκασμού στην τουρκοποίηση του διασωθέντος Ποντιακού (Ρωμαίικου) λαού στην περιοχή.
• Καταγραφή, επισημάνσεις των προβλημάτων που εγείρονται στην αξιοπρεπή έλευση και εγκατάσταση των Ελλήνων του Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ενέργειες για την επίλυσή τους, δεδομένου ότι απορρέουν κυρίως από φωτογραφικές ρυθμίσεις σε βάρος του πιο πάνω ελληνικού πληθυσμού ή από την ανυπαρξία τους.
• Απόδοση των συντάξεων και αναγνώριση των ετών προϋπηρεσίας όσων συνταξιούχων και εργαζόμενων ποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Διάθεση των πόρων της «ανταλλάξιμης περιουσίας» των προσφύγων για τον σκοπό αυτό (όπως έχει υποχρέωση το κράτος από την Συνθήκη της Λοζάννης), που ληστρικά υπεξαιρείται και διασπαθίζεται δια της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (Υπουργείο Οικονομικών).
• Στήριξη του εναπομείναντος ελληνικού πληθυσμού στις χώρες πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
• Η ιστορική, κοινωνική, πολιτισμική παρουσία του Ποντιακού Ελληνισμού στην πρώην ΕΣΣΔ, ανάδειξη των σταλινικών διώξεων και των επιπτώσεων τους σε βάρος του.
• Διασφάλιση των προϋποθέσεων για την έρευνα, διατήρηση και μεταλαμπάδευση του πολιτισμικού πλούτου του Ποντιακού Ελληνισμού: λογοτεχνία, γλώσσα, θέατρο, χοροί. Στις προϋποθέσεις αυτές εντάσσονται: πανεπιστημιακά τμήματα μελέτης και διδασκαλίας του Πολιτισμικού και Ιστορικού πλούτου, εισαγωγή στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα στοιχείων της ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας του Ποντιακού Ελληνισμού, ίδρυση κρατικού ”Θεάτρου Πόντου”, εκπομπές ανάλογου περιεχομένου σε κανάλια R/TV κ.α.
Στα 28 χρόνια της πολύπλευρης και σημαντικής δραστηριότητάς του διαμόρφωσε συνεργασίες με φορείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ ιδιαίτερη είναι η σχέση με τις ελληνικές (νεο)προσφυγικές οικογένειες σε όλη την Ελλάδα.
Ουσιαστικές και καθοριστικές είναι και οι παρεμβάσεις του συλλόγου για τα θέματα των ομοεθνών μας στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι πρώτες στην ιστορία αποστολές συλλογικού φορέα ποντίων στην πρώην Σοβιετική Ασία (Αλμα-ατά και Τσιμκέντ) και τον Καύκασο για την τόνωση του εκεί ελληνικού πληθυσμού, οι μαζικές κινητοποιήσεις στην Αθήνα για τον εξαναγκασμό της αργοκίνητης ελλαδικής κυβέρνησης στην αποστολή πλοίου στο Σουχούμι της Αμπχαζίας για την απομάκρυνση των εγκλωβισμένων στον πόλεμο Γεωργίας-Αμπχαζίας ελληνικών οικογενειών (τον Αύγουστο 1993), η ανάδειξη και καταγγελία των δολοφονικών επιθέσεων, της τρομοκράτησης και των καταλήψεων ελληνικών περιουσιών στην Γεωργία και Αμπχαζία με την αδιάφορη και σιωπούσα για τα γεγονότα ελλαδική κυβέρνηση (1993-2005), οι εκδηλώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την αναγνώριση της Γενοκτονίας (Αθήνα, Ευρωκοινοβούλιο, Οξφόρδη, Βρυξέλλες), ήταν ορισμένες από τις πρωτοπόρες ενέργειες που ανάμεσα σε πολλές άλλες πραγματοποίησε ο Σύλλογος.
Από της ιδρύσεώς του έφερε φορείς των Ποντίων, καθώς και άλλους φορείς, στη διαδικασία αφύπνισης και ενεργοποίησης με νέους στόχους και προοπτικές, εγείροντας ζωτικά ζητήματα που δεν έπρεπε να περάσουν στην επί δεκαετίες μεθοδευμένη και επιβαλλόμενη λήθη.
…………………………………….
Βλ. επίσης στο site του Συλλόγου :
«ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ, 30 χρόνια Ιστορίας. Στιγμιότυπα στον Χρόνο – μία ανδρομή του Δ.Σ.»
…………………………………….
Αναλυτική αναφορά για το (νέο)προσφυγικό ζήτημα γίνεται στο βιβλίο «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ του ΠΟΝΤΟΥ από την πρώην ΕΣΣΔ – ΠΤΥΧΕΣ του ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ», του Χρ. Σοφιανίδη (εκδ. Πελασγός και Π.Σ. «η Αργώ», Αθήνα, 2005), επί σειρά θητειών Προέδρου του Συλλόγου και νυν επίτιμου Προέδρου, στον συνεχή και ανιδιοτελή, συλλογικό και προσωπικό αγώνα του οποίου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το ογκώδες και μοναδικό έργο του συλλόγου.