
Απόδοση Τιμής στους ειπόντες το «ΟΧΙ»
28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020. ΑΠΟΔΟΣΗ ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΠΟΝΤΕΣ ΤΟ «ΟΧΙ» 1940: από τον ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΕΛΛΑΔΑΣ και ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ στους ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ.
Εναπόθεση ελάχιστου φόρου Τιμής: καταγραφές, συμβολικά και ουσιαστικά.
Διοίκηση και μέλη του ΠΣ «η Αργώ» εναπόθεσαν συμβολικά γαλανόλευκη δέσμη ανθέων με χρυσαφή λουλούδια – στα χρώματα Ελλάδας και Ελληνικού Πόντου, στο Μνημείο Πεσόντων υπέρ Πίστεως και Πατρίδας στην πλ. Κύπρου Καλλιθέας. Η κατάθεση εκ μέρους του συλλογικού-αντιπροσωπευτικού φορέα έγινε από τον επίτιμο Πρόεδρο Χρ. Σοφιανίδη, σε συντονισμό με το πρόγραμμα Δήμου Καλλιθέας.
”Εάν θέλεις Ειρήνη να είσαι έτοιμος για Πόλεμο” λέει η σοφία της ρήσης. Χωρίς την προηγηθείσα προετοιμασία του Ελληνικού Στρατεύματος και της ελλαδικής κοινωνίας από την τότε κυβέρνηση του Ι. Μεταξά πριν την επίθεση της Ιταλίας τον Οκτώβριο 1940 αμφίβολο είναι εάν η Ελλάδα θα γιόρταζε υπερήφανα το «ΟΧΙ» ή θα σημείωνε στην πρόσφατη Ιστορία της μία ημερομηνία επέλασης των εχθρικών στρατευμάτων όπως στην περίπτωση της Δανίας, Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρίας, Γαλλίας κοκ. Με ποιες Γραμμές Άμυνας και ποιούς αξιόμαχους Στρατιωτικούς Μηχανισμούς θα αντιπαρέθετε το «ΟΧΙ» πρώτα η κυβέρνηση κατά συνέπεια και η Ελλάδα ως κράτος, χωρίς προετοιμασία !;.
– Οι Πόντιοι μαχητές του Ελληνικού Στρατού μπήκαν πρώτοι στην Κορυτσά Αλβανίας. Ο αντισυνταγματάρχης Βακάλης, διοικητής του 65ου συντάγματος το 1940 διέθετε πλήθος εφέδρων στρατιωτών Ποντίων, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή των Γιαννιτσών. Ο ίδιος, αναφέρεται στο ακμαίο ηθικό τους, στην αντοχή και την επιμονή αλλά και στο χορό που έστηναν με τη Ποντιακή λύρα τους στους ενδιάμεσους σταθμούς της πορείας. Τα λόγια του χαρακτηριστικά : «Κατά τη φοβερή Μάχη στο Μόροβα, οι Πόντιοι μαχητές πολέμησαν ορμητικά και ηρωικά, έπιασαν 100 αιχμαλώτους, 10 πεδινά πυροβόλα και στις 23 Νοεμβρίου μπήκαν πρώτοι στην Κορυτσά. Μέχρι τη γερμανική εισβολή οι Πόντιοι στάθηκαν σ’ όλες τις επιχειρήσεις ψύχραιμοι, ηρωικοί, γεμάτοι αυταπάρνηση, καρτερία, άδολο πατριωτισμό, σεμνοί και ηθικοί σε όλες τις εκδηλώσεις τους».
– Η αυτοσχέδια καρογέφυρα στο Πεντάβρυσο Καστοριάς. Οι βροχές ήταν καταρρακτώδεις και το κρύο θέριζε, όταν έφτασε στο χωριό της Καστοριάς ένα τμήμα του πεζοπόρου Σύνταγματος της Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Οι κάτοικοι του χωριού, Πόντιοι πρόσφυγες του 1922. Όταν αντίκρισαν τους εξαθλιωμένους και βρεγμένους μέχρι το κόκκαλο στρατιώτες τους προσέφεραν καταφύγιο στα σπίτια τους. Τους βοήθησαν να στεγνώσουν τα ρούχα και να ξεκουραστούν. Σχεδόν για μια εβδομάδα, όλο το χωριό τους βοήθησε με οποιοδήποτε τρόπο. Οι έντονες βροχοπτώσεις είχαν φουσκώσει τον Αλιάκμονα, έξω από την Πεντάβρυσο, και τα νερά παρέσερναν τα πάντα. Εκείνη την εποχή δεν είχε χτιστεί ακόμη γέφυρα και έτσι ήταν αδύνατο για το πεζοπόρο τμήμα που κουβαλούσε πυροβόλα και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό να περάσει απέναντι και να συνεχίσει την πορεία προς τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Τότε την λύση έδωσαν οι κάτοικοι με την εφευρετικότητα και την αυτοθυσία τους. Με πρωτοβουλία του προέδρου της κοινότητας οργανώθηκε μια δύσκολη επιχείρηση γεφύρωσης του ποταμού. Οι κάτοικοι πήραν τα κάρα τους, που τα έσερναν βόδια και τα έβαλαν μέσα στο ποτάμι, ώστε να σχηματιστεί μια αυτοσχέδια γέφυρα μήκους 153 μέτρων για να περάσουν οι στρατιώτες. Η δύναμη των νερών ήταν τέτοια ώστε κάποιοι χρειάστηκαν να μπουν μέσα στο νερό για να οδηγήσουν τα ζώα στις θέσεις τους και να μην παρασυρθούν. Περίπου εκατό εθελοντές, ηλικίας 15 έως 45 χρόνων βούτηξαν στα παγωμένα νερά του Αλιάκμονα. Άλειψαν τα κορμιά τους με χοιρινό λίπος για να παραμείνουν ζεστοί και να μην λυγίσουν από την υποθερμία. Με τα γυμνά τους χέρια κρατούσαν ενωμένα τα κάρα όσο ο ελληνικός στρατός περνούσε στην απέναντι όχθη. Επειδή υπήρχε κίνδυνος να τους εντοπίσουν τα ιταλικά αεροπλάνα και να τους βομβαρδίσουν, το πέρασμα του στρατού έγινε τις βραδινές και τις πρώτες πρωινές ώρες. Έτσι το τάγμα διέσχισε τον Αλιάκμονα μαζί με τον οπλισμό του χωρίς να βραχεί καθόλου. Μάλιστα κάποιοι Πενταβρυσιώτες έστειλαν τα κάρα τους γεμάτα με τρόφιμα και εξοπλισμό στο μέτωπο…. Οι κάτοικοι της Πεντάβρυσου Καστοριάς αψήφησαν τα ορμητικά νερά του Αλιάκμονα και βοήθησαν καθοριστικά το πεζοπόρο Σύνταγμα. Πριν την αναχώρησή τους για το μέτωπο, όλοι μαζί έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο και ο Διοικητής του Συντάγματος στράφηκε στους άνδρες του και τους είπε : «Γι’ αυτόν τον ηρωικό λαό πάμε λοιπόν αδέρφια να πολεμήσουμε και να υπερασπιστούμε αυτούς και την πατρίδα μας». Στο Αλβανικό Μέτωπο οι μονάδες της Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας κατάφεραν μετά την ελληνική αντεπίθεση να φτάσουν μέχρι την Κορυτσά, αφού πρώτα έκαμψε την σθεναρή αντίσταση των Ιταλών στα υψώματα Ιβάν και Μοράβα. Εκεί πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν.
– Η μαρτυρία από τον καθηγητή Δημήτρη Λουκάτο, για τη φιλοξενία που δέχτηκε από Πόντιους κατοίκους του χωριού Αγραπιδιά Φλώρινας κατά την πορεία επιστροφής του από το Αλβανικό Μέτωπο. Τους υποδέχτηκαν Πόντιες γυναίκες με ψωμί στις ποδιές τους και άλλα φαγώσιμα για να τους τα προσφέρουν. Οι γέροι του χωριού τους μίλησαν με σοφία. Αναφέρει ο καθηγητής στη δική του μαρτυρία (για τους Έλληνες πρόσφυγες από τον Ελληνικό Πόντο στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922) : «Γνωρίσαμε χαρακτήρες καλούς και κακούς, ξεχωρίσαμε χωριά φιλόξενα και πρόθυμα μέσα στ’ άλλα άπονα και άψυχα. Ο δρόμος μας αλλού ήταν χαρά και αλλού παράπονο! Άλλοι μας δρόσισαν με νερό, άλλοι ζήτησαν για ένα κομμάτι ψωμί να πάρουν τα άρβυλα και τις κουβέρτες από πάνω μας! Μα οι πρόσφυγες, όπου τους συναντήσαμε, μας κοίταξαν με στοργή… Κατέβηκαν στους δρόμους και άνοιξαν διάπλατα την αγκαλιά τους και μας είπαν: ”Παιδιά μας, ελάτε στα σπίτια μας. Ελάτε να φάτε ό,τι έχουμε και ξεκουραστείτε. Ελάτε να σας πλύνουμε τα πόδια και να σας ξεψειρίσουμε. Μην ντρέπεστε. Ο πόνος σας είναι δικός μας πόνος”». Και καταλήγει καθηγητής με συγκίνηση: « Πρόσφυγες (για τους έλληνες πρόσφυγες του 1922) ! Πόσες φορές το σκέφτηκα με τύψεις πως δεν τους φερθήκαμε όπως έπρεπε οι άλλοι Έλληνες. Τους κάναμε συχνά να ντρέπονται να πουν πως είναι πρόσφυγες. Τους είπαμε Τουρκόσπορους και τους κοιτάξαμε με μίσος όταν δεν ψήφισαν το κόμμα μας. Δεν τους δεχτήκαμε με στοργή. Κι όμως, ο ερχομός τους στην Ελλάδα στάθηκε σταθμός στην ιστορία της καινούργιας μας ζωής. Μαζί με τις συνήθειές τους, τις γνώσεις τους, τις λαϊκές τους τέχνες έφεραν στην Ελλάδα την πλατύτερη σκέψη τους, την απέραντη ανατολίτικη ψυχή τους, τις φιλόξενες καρδιές τους όλο καλοσύνη και ανθρωπιά…».
Τις τελευταίες δεκαετίες, ιδίως δε από το 1996, οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα εξετράπησαν πλήρως σε ελεγχόμενες-δυτικόδουλες και από ”ελληνικές κυβερνήσεις” κατάντησαν σε ”ελλαδικές διακυβερνήσεις” ή ορθότερα ”ελλαδικές διοικήσεις”. Συγκρίσιμο μέγεθος των καιρών για την κατάντια των ελλαδιτών-πολιτικάντηδων στη κοινοβουλευτική εξουσία με τα έξωθεν και ημέτερά τους οικονομικά συμφέροντα, είναι το παράδειγμα του πατριωτισμού και βούλησης της κυβέρνησης περιόδου Μεταξά ενόψει εισβολής στην Ελλάδα της Ιταλίας και της πολύ πιο ισχυρής (ένεκα κινδύνου σημερινής Τουρκίας) Γερμανίας.
Από το 1996 ιδίως, σύρθηκαν και υπηρέτησαν τις σκοπιμότητες της Τουρκίας υποθηκεύοντας την εξωτερική και εσωτερική πολιτική της Ελλάδας, ακόμα και δημογραφικά. Παραβλέποντας έγκυρες προειδοποιήσεις και καταγγελίες ωραιοποιούσαν και εξάγνιζαν προς κάθε κατεύθυνση και χωρίς όρους τον ισλαμο-τούρκικο επεκτατισμό και κεμαλικό φασισμό.
Έτσι, μεταξύ άλλων :
- Απέκρυψαν συστηματικά (και σήμερα αποκρύπτουν) από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και την διεθνή κοινότητα το έγκλημα της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από το ισλαμιστικό-τούρκικο καθεστώς,
- Μεθόδευσαν την τεχνητή “ελληνοτουρκική φιλία” και προώθησαν χωρίς όρους την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (1996 έως και σήμερα),
- Καταψήφισαν δια των κομματικών τους ευρωβουλευτών στο Ευρωκοινοβούλιο προτάσεις και όρους για την συμμόρφωση της Τουρκίας (2005-),
- Εξέδωσαν νόμο για την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα Γυμνάσια της Ελλάδας (ΦΕΚ 867/2006),
- Επέβαλλαν με νόμο ειδικό ποσοστό θέσεων στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ για εισαγωγή χωριστά των τουρκογενών μαθητών εκτός συναγωνισμού (1996). Αντιθέτως, αρνήθηκαν να λάβουν τέτοιο μέτρο για τους χιλιάδες μαθητές ελληνικών (νέο)προσφυγικών οικογενειών από την πρώην Σοβιετική Ένωση, εξοστρακίζοντάς τους επιλεκτικά εκτός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης,
- Εξέδωσαν νομοθετήματα για εκχώρηση γης και ακινήτων σε τουρκικές οργανώσεις στην βόρεια Ελλάδα (2008),
- Υπερψήφισαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τις τουρκικές αξιώσεις για αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στην βόρεια Ελλάδα, στην δικαστική προσφυγή τούρκων σοβινιστών κατά της Ελλάδας (2008),
- Στον ελλαδικό χώρο κατά πάγια τακτική τους ένα παλαιό οθωμανικό φιρμάνι παραχώρησης γης σε συνεργάτες των Οθωμανών έχει μεγαλύτερη θεσμική ισχύ στο επίσημο κράτος απ’ ότι το ελληνικό διαβατήριο Έλληνα Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση, που εμπαίζεται από τις ελλαδικές αυτές κυβερνήσεις κατά παράβαση και του Συντάγματος…
Η προέκταση της υποκρισίας στο ζήτημα της Γενοκτονίας είναι και τα ζητήματα των ελλήνων του Πόντου από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης : νομοθετικά και γραφειοκρατικά τερτίπια για την (οφειλόμενη) άμεση απόδοση της ιθαγένειας και ταλαιπωρίες χρόνων κάθε οικογένειας, διακρίσεις και διαχωρισμοί μεταξύ μελών οικογενειών, κρατητήρια και απελάσεις ελλήνων (νόμοι-παρωδίες 2790/2000, 2910/2001 κ.α.), απαράδεκτη και στοχευμένη διάκριση σε βάρος του συνόλου των Ποντίων ομογενών από την πρώην Σοβιετική Ένωση, πολιτών Ελλάδας ανέκαθεν, με σκόπιμη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης εργαζόμενων και συνταξιούχων, με εντελώς αδικαιολόγητα και άδικα νομοθετήματα (2012, 2013, 2016, βλ. ”προϋπόθεση 40ετής διαμονής” ! κ.α.) με στόχο τον αυθαίρετο αποδεκατισμό επιλεκτικά όχι μόνο των προνοιακών συντάξεών τους αλλά και συλλήβδην των συντάξεων από εργασιακή προϋπηρεσία, κατατάσσοντας με την κυβερνητική ”κοινωνική πολιτική” τους έλληνες ομογενείς ύστερους και από τις ορδές των αλλογενών-αλλοδαπών λαθρομεταναστών και παράνομων εποίκων που έφεραν στην Ελλάδα, αποκλεισμοί μαθητών και φοιτητών από ΑΕΙ, εμπόδια στην αναγνώριση διπλωμάτων και στην έκδοση αδειών άσκησης επαγγέλματος, καταλήστευση της Ανταλλάξιμης περιουσίας, και πολλά άλλα θέματα.
Πέραν αυτών, τον ρόλο των εξαρτημένων ελλαδικών κυβερνήσεων στην ”εξωτερική πολιτική” έναντι των τούρκικων επιδιώξεων σηματοδότησε εύλογα και η προκλητική, δουλοπρεπής και ταυτόχρονα προδοτική κατάθεση στεφάνου στον εγκληματία Μουσταφά Κεμάλ (ατά-τούρκ) στο μαυσωλείο του στην Άγκυρα – το 2000 από τον τότε ελλαδίτη υπουργό εξωτερικών και το 2008 από τον τότε πρωθυπουργό.
Επισημάνθηκε εδώ και δεκαετίες στις ελλαδικές κυβερνήσεις ότι, η αποκήρυξη της Γενοκτονίας και δημόσια “συγγνώμη” από το ένοχο τούρκικο καθεστώς αποτελεί ηθικό όρο και υποχρέωση για οιαδήποτε «ελληνοτουρκική» ή «ευρωτουρκική» προσέγγιση. Ότι, η μη ικανοποίηση αυτής της προϋπόθεσης υποδηλώνει την πρόθεση της Τουρκίας να εφαρμόζει παρόμοιες τακτικές οποτεδήποτε το επιλέξει το καθεστώς της.
Δυστυχώς, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο επιβεβαιωνόμαστε και σήμερα για τις ανεπάρκειες, ελλείμματα εθνικής συνείδησης και πολιτικής, τις προδοτικές ”αβλεψίες” που έλαβαν χώρα από πολιτικάντηδες ελλαδικών διακυβερνήσεων στα τελευταία 25 χρόνια προς όφελος της Τουρκίας.
Και αφού ογκώθηκε, με την συνδρομή των ελλαδικών πολιτικάντηδων στα όργανα της Ε.Ε. και εν γένει στους Διεθνείς Οργανισμούς, η Τουρκία εισέβαλε ενισχυμένη σήμερα στο Αιγαίο καταπατώντας κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες της χώρας, τις οποίες οι ελλαδίτες κυβερνητικοί απέταξαν εν γνώσει τους μη υπογράφοντας εγκαίρως Συμφωνίες για ΑΟΖ με Κύπρο, Λίβανο και Αίγυπτο.
Η Τουρκία εισβάλλει σήμερα defacto στην επικράτεια του Ελληνικού κράτους προς γεωγραφική επέκτασή της, προκαλώντας με επιδίωξη να επαναλάβει τα μαζικά εγκλήματα που διέπραξε στον Πόντο, Μικρά Ασία και Κύπρο.
Με τις φιλοτουρκικές θέσεις και ενέργειες από πλευράς της επίσημης Ελλάδας οι τούρκοι εκμεταλλεύονται και το ότι οι ελλαδίτες πολιτικάντηδες δεν έθεσαν ποτέ στους Διεθνείς Οργανισμούς το ζήτημα αναγνώρισης της Γενοκτονίας από την αυτουργό και ένοχο Τουρκία – πράγμα που θα έπραττε κάθε αξιοπρεπές κράτος στη βάσει ληφθείσας Απόφασης της Βουλής του (από το 1994). Εκμεταλλεύονται, επίσης, οι τούρκοι και το δεδομένο ότι στην Ελλάδα ενεργούν προπαγανδιστικά και έμπρακτα εν δυνάμει σύμμαχοί τους με ψευδεπίγραφες δήθεν πολιτικές, ιδεολογικές, αντιφασιστικές ή αντιρατσιστικές απόψεις ”δημοκρατικών” κομματικών μορφωμάτων που χρηματοδοτούνται δια της Βουλής από φόρους ελλήνων πολιτών, και που στο βωμό αδήλωτων συμφερόντων στοχοποιούν προδοτικά κάθε έκφραση πατριωτισμού, τις εθνικές αξίες και παρακαταθήκες, στοχοποιώντας και λοιδορώντας με κάθε τρόπο την απαραίτητη για την Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία κοινωνική, στρατιωτική και πολιτική επαγρύπνηση στη βάσει της προαναφερόμενης ρήσης ”Εάν θέλεις Ειρήνη να είσαι έτοιμος για Πόλεμο” την οποία ακολούθησε και η κυβέρνηση Μεταξά με αποτέλεσμα να ήταν επαρκής για να πει το ιστορικό «ΟΧΙ» έναντι Ιταλών και Γερμανών εισβολέων,κληρονομώντας έτσι με τον Λαό και το Στρατό μία ακόμα ένδοξη μαρτυρία στην νεότερη Ιστορία του Ελληνισμού.
Αρθρογραφίες :