Απέκρυψε η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Βουλής τις «νάρκες» που έβαλε στον Ελληνισμό της Αμπχαζίας.

Συνεχίζει τον στρουθοκαμηλισμό η ηγεσία του υπουργείου εξωτερικών στο ζήτημα του Ελληνισμού της Γεωργίας και ιδιαίτερα για την περιοχή της αυτονομηθείσας πια Αμπχαζίας, η πρωτεύουσα Σοχούμι της οποίας αποτελούσε το «μικρό Παρίσι» του παρευξείνιου Ελληνισμού. Αποκρύπτει ότι με τις επιλογές της επιδείνωσε τα προβλήματα του εκεί γηγενούς Ελληνισμού.

Στην συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Βουλής, στις 28-08-2008, ο υφυπουργός εξωτερικών Θ. Κασσίμης, αποσιωπώντας την ευθυγράμμιση της ηγεσίας του ελλαδικού Υπουργείου Εξωτερικών με την πολιτική του σοβινιστή γεωργιανού προέδρου Μ. Σαακασβίλλι (στον οποίο ανέθεσε ερήμην των ελλήνων της Αμπχαζίας την «διεκδίκηση» των ακινήτων τους στην εμπόλεμη με την Γεωργία Αμπχαζία), προχώρησε στην διαστρέβλωση και των όσων επανειλημμένα έχει επισημάνει ο Π.Σ. «η Αργώ». Δεν έχει πια σημασία εάν αναφερόμενος στον φορέα μας παραπληροφόρησε τα μέλη της Επιτροπής από άγνοια ή σκοπιμότητα. Το αποτέλεσμα για τον Ελληνισμό στην αυτονομημένη Αμπχαζία και στην Γεωργία είναι το ίδιο, αφού με την αντιδραστικότητά της η ηγεσία του ελλαδικού υπ. εξ. έγινε εδώ και καιρό μέρος του προβλήματος.

Οφείλουμε να διαψεύσουμε στα εξής:

1) Ο φορέας μας δεν έθεσε ποτέ θέμα καταγραφής ελληνικών περιουσιών στην Νότια Οσετία, όπως παραπλανητικά ανέφερε στην Επιτροπή (για όσους γνωρίζουν το όλο ζήτημα, μία τέτοια πρόταση θα ήταν γελοία), ούτε επιδίωξε συνεργασία σκοπιμότητας με το υπουργείο, όπως διαστρεβλωτικά και μειωτικά θέλησε να υπονοήσει.
Θα ήταν εξοργιστικό για την λειτουργία του υπ. εξ., αλλά έντιμο για τον υφυπουργό να ομολογήσει ότι σε αποτέλεσμα της μακρόχρονης επιμονής και πίεσης του φορέα μας η ηγεσία του υπουργείου εξωτερικών εδέησε απρόθυμα να ”προσέξει” το ζήτημα των οργανωμένων επιθέσεων και καταπατήσεων σε βάρος του Ελληνισμού στην Γεωργία/Αμπχαζία.
Ενημερώθηκε, επίσης, ότι ο φορέας μας ως άμεσα αντιπροσωπευτικός δεν εξουσιοδότησε κανέναν να μας «εκπροσωπεί» στο ζωτικής σημασίας αυτό ζήτημα. Η με καθυστέρηση 4ων ετών εμφάνιση όψιμων επιδοτούμενων «αντιπροσωπευτικών συνεργατών» του (που εκθειαστικά μνημόνευσε στην Επιτροπή), συμπεριλαμβανομένου και της προσωρινής διοίκησης της ΔΙΣΥΠΕ, που δεν έχουν και άμεση επαφή με το ζήτημα, δεν πείθει για την αξιοπιστία των αλλήλων, αντιθέτως κάνει προφανές το σκηνικό.
2) Αποσιώπησε στην Επιτροπή ότι με πρωτοβουλία του φορέα μας, χωρίς καμία στήριξη από το υπουργείο εξωτερικών, καταγράφηκαν και κατατέθηκαν για πρώτη φορά στο υπουργείο συγκεκριμένα και αναλυτικά στοιχεία δεκάδων οικογενειών ομογενών και των αντίστοιχων καταπατημένων ακινήτων τους στην Γεωργία και Αμπχαζία, για να αφυπνιστεί επιτέλους ο ίδιος και η πολιτική του προϊστάμενη.
3) Αποσιώπησε, επίσης, ότι πολύ πριν την επίθεση της Γεωργίας στην Ν. Οσετία επισημάναμε στην ηγεσία του υπουργείου εξωτερικών το χονδροειδές λάθος της (σε βάρος του αυτόχθονα Ελληνισμού της Αμπχαζίας) να αναθέσει στον σοβινιστή γεωργιανό πρόεδρο την «διεκδίκηση» των καταπατημένων ελληνικών περιουσιών στην αποσχισθείσα Αμπχαζία, που σήμερα αυτονομήθηκε πλήρως. Μία επιπόλαια ανάθεση, που επεδίωξε ο Σαακασβίλι στα πλαίσια εκμετάλλευσης του εκεί Ελληνισμού για την ενίσχυση της επιθετικής του πολιτικής. Η επιπολαιότητα αυτή είναι ακόμη πιο εμφανή εάν ληφθεί υπ’όψιν ότι το γεωργιανό καθεστώς δεν επέστρεψε ποτέ τα ακίνητα χιλιάδων ελλήνων, που καταπατήθηκαν στο έδαφος της ίδιας Γεωργίας τα περασμένα χρόνια. Όσο εξοργιστικό και αν ακούγεται, το υπουργείο εξωτερικών δεν καταδίκασε ποτέ τις επιθέσεις και τις δολοφονίες σε βάρος των ελλήνων εκεί και δεν έθεσε ποτέ αίτημα απελευθέρωσης και επιστροφής των καταπατημένων. Βαυκαλίζει για «μικτή ελληνο-γεωργιανή επιτροπή», που ελέω γεωργιανού καθεστώτος – ηθικού αυτουργού των επιθέσεων και καταπατήσεων – θά εξετάσει εάν τα σπίτια ανήκαν στους έλληνες, ενώ οι απάτες αγοραπωλησιών με πλαστές εξουσιοδοτήσεις φαίνεται να μην αμφισβητούνται από το υπ. εξ.…

Η ηγεσίας του υπουργείου εξωτερικών μετά τις τραγικές ολιγωρίες του στα γεγονότα 1992-1993 επιδεινώνει άλλη μία φορά τα πλήγματα στον Ελληνισμό του Καυκάσου. Για να καλύψει τις ανεπάρκειές της, ο υφυπουργός προχώρησε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Βουλής σε κυνήγι μαγισσών και σπίλωση του φορέα μας, χωρίς ζωντανό αντίλογο για τις αναλήθειες που είπε. Έσπευσε, μάλιστα, να συστήσει στα μέλη της Επιτροπής να μην δίνουν βαρύτητα σε όλα όσα διαβάζουν σε έγγραφα που λαμβάνουν.

Η μεθόδευση αυτή, με φόντο την δοκιμασία διαρκείας του Ελληνισμού του Καυκάσου, είναι κατακριτέα. Επιβεβαιώνει τις βαριές ευθύνες της ηγεσίας του υπουργείου για την συστηματική αποσιώπηση και υποβάθμιση σε διμερές και διεθνές επίπεδο των εγκλημάτων σε βάρος του γηγενούς Ελληνισμού στην Γεωργία και Αμπχαζία. Ταυτόχρονα, εκφυλλίζει το σοβαρό εθνικό ζήτημα σε πελατειακή σχέση με τους προαναφερόμενους όψιμους «συνεργάτες-εκπροσώπους», που χρηματοδοτούνται για εκδηλώσεις σκοπιμότητας σε πολυτελή ξενοδοχεία των Αθηνών και για την δήθεν «επίλυση» των προβλημάτων των ομογενών, και χρησιμοποιούνται ως προέκταση του υπαλληλικού μηχανισμού και των πολιτικών γραφείων του υπουργείου.

ΤΟ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ