Με την ίδρυση του ο Σύλλογος ανέδειξε για πρώτη φορά το ζήτημα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, το άγνωστο ζήτημα του Ελληνισμού στην ΕΣΣΔ, το νεοπροσφυγικό ζήτημα των Ελλήνων του Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση στον ελλαδικό χώρο, διεξάγοντας πρωτοπόρο κοινωνικό & πολιτισμικό αγώνα για την επίλυση των προβλημάτων που απορρέουν από τα ζητήματα αυτά.

Ανέδειξε για πρώτη φορά (1986) το Zήτημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού στον Πόντο από τα τούρκικα καθεστώτα και σήμανε την έναρξη του μακρόχρονου αγώνα για την αναγνώρισή της. Ανέδειξε τον Ποντιακό (Ρωμαίικο) Ελληνισμό στην πρώην ΕΣΣΔ, με τις ιστορικές, πολιτισμικές και κοινωνικές πτυχές του ζητήματος, τις σταλινικές εκτελέσεις, εξορίες και διώξεις σε βάρος του (1938-1949). Το νεο ελληνικό, προσφυγικό Ζήτημα από την πρώην Σοβιετική Ένωση, που άρχισε να ογκώνεται στον ελλαδικό χώρο από τα τέλη της δεκαετίας 1980.

Από το 1986, σε συνεχόμενη βάση, πραγματοποιείται σημαντικό έργο για την πλήρη καταγραφή των πολυσύνθετων προβλημάτων και εμποδίων που συναντούν οι (νέο)προσφυγικές οικογένειες Ελλήνων από την πρώην ΕΣΣΔ κατά την έλευση και εγκατάσταση στον ελλαδικό χώρο. Όλα τα θέματα τέθηκαν στους εκάστοτε κυβερνητικούς και πολιτειακούς ιθύνοντες. Σε αυτά περιλαμβάνονταν: η αστοιχείωτη και αυταρχική πολιτική σε θέματα υποδοχής και εγκατάστασης, οι σκοπιμότητες στην πολιτική στέγασης, τα άλυτα κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα, τα στρατολογικά θέματα, οι σπιλωτικές και υπονομευτικές μεθοδεύσεις σε θέματα δικαιωματικής απόδοσης της ιθαγένειας, τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας, η ραγδαία μείωση των μαθητών νεοεγκατεστημένων οικογενειών στην προσέλευση στα σχολεία εξ αιτία επισημασμένων προβλημάτων και ελλιπών εκπαιδευτικών ρυθμίσεων, θέματα ένταξης και προσαρμογής στο νέο κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον, θέματα κοινωνικής πρόνοιας, εκμαιεύσεις/εκβιασμοί στα τελωνεία, ζητήματα κακής λειτουργίας εμπλεκομένων με θέματα ιθαγένειας υπηρεσιών, τα σκάνδαλα και η διασπάθιση δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των εθνικών πόρων που προορίζονταν για τις (νέο)προσφυγικές οικογένειες ποντίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση (βλ. ΕΙΥΑΠΟΕ, επιδοτούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα κ.α.), εξοστρακισμός μαθητών και φοιτητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα εξ αιτίας της ανυπαρξίας νομοθετικής ρύθμισης, το ζήτημα των ελληνικών οικογενειών στον πόλεμο του Καυκάσου (1992-93) και η κινητοποίηση μαζικής διαμαρτυρίας του Συλλόγου προς την κυβέρνηση για την άμεση απομάκρυνσή τους από το λιμάνι του Σόχουμ (Αθήνα, Μάρτιος-Απρίλιος 1993, πρόκληση επιχείρησης ”Χρυσόμαλλο Δέρας” Αυγούστου 1993), οι επιλεκτικές διώξεις και τα πρόστιμα σκοπιμότητας από διεφθαρμένες συντεχνίες σε βάρος των νέοεγκατεστημένων οικογενειών για την ανέγερση των σπιτιών τους και για την εκποίηση της οικοσκευής σε υπαίθριες αγορές (λαϊκές αγορές κλπ.), υποβάθμιση των πτυχίων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε κατώτερο επίπεδο και πολλά άλλα θέματα.

Ι-2009. Σε συνέχεια των ενεργειών για τον Ελληνισμό του Καυκάσου (βλ. Ανακοινώσεις του Συλλόγου κ.α.), καταγράφτηκαν στο διάστημα 2006-2007 δεκάδες περιπτώσεις ελληνικών οικογενειών, προερχόμενων από την Γεωργία και Αμπχαζία, που εμποδίζονται να επιστρέψουν στις πατρογονικές εστίες και στα σπίτια τους, λόγω της ληστρικής στάσης των εκεί καθεστώτων. Τα καθεστώτα της Γεωργίας και της Αμπχαζίας καλύπτουν την συστηματική δράση πλαστογράφων και καταπατητών ειδικά σε βάρος του εκεί γηγενούς ελληνικού πληθυσμού. Έτσι, εκατοντάδες ελληνικά ακίνητα καταπατήθηκαν από Αμπχάζιους στην πόλη Σουχούμι, ενώ εκατοντάδες άλλα παραμένουν καταπατημένα στην Γεωργία από γεωργιανούς εποίκους. Από τον Οκτώβριο του 2007 έως και τον Μάρτιο του 2008 επιδόθηκαν αναλυτικές καταστάσεις με τα καταπατημένα ακίνητα στο ελλαδικό Υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να προβεί σε ενέργειες για την επιστροφή των σπιτιών και των άλλων ακινήτων (σημ.: η ηγεσία του Υπ.Εξ. ενημερώθηκε επανειλημμένα από τον Σύλλογο και με επερωτήσεις βουλευτών στην Βουλή, όμως, επέδειξε εγκληματική αδιαφορία και αποστασιοποίηση, μονομερή στήριξη του καθεστώτος Σαακασβίλι και καιροσκοπικές διεργασίες, επιχορηγώντας εξαρτημένους και άσχετους ψευτοεκπροσώπους στον λεγόμενο Ποντιακό χώρο (βλ. προεδρείο ΔΙΣΥΠΕ) και εξαγοράζοντας ουσιαστικά συνειδήσεις για την συγκάλυψη του συντελούμενου εγκλήματος διαρκείας. Όπως αναμενόταν, δεν έχει να παρουσιάσει κανένα απολύτως θετικό αποτέλεσμα για τους πληττόμενους Έλληνες, που είναι και πολίτες της Ελλάδας).

Σε αποτέλεσμα επίπονου και συστηματικού έργου του επίτιμου Προέδρου του Συλλόγου, όλα τα προβλήματα που συνάντησαν οι νεοεγκατεστημένες οικογένειες ποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ καταγράφτηκαν αδιάλειπτα έως και σήμερα. Παράλληλα ελάμβαναν χώρα συνεχείς ενέργειες και παρεμβάσεις προς την εκάστοτε κυβέρνηση για την επίλυσή τους, με αντίστοιχες έγγραφες προτάσεις. Το καταγραφικό έργο και οι προτάσεις παρουσιάστηκαν από τον επιτ. Πρόεδρο με κεντρική εισήγηση στο 6ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού (Αθήνα, 2006, ομόφωνα δεκτή), όπως και παλαιότερα στη σύσκεψη εκπροσώπων ομοσπονδιών από όλο τον κόσμο (Γλυφάδα, 1994, ομόφωνα δεκτή), αλλά και στο 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού με μέριμνα του συλλόγου (1988). Τα προβλήματα και οι αντίστοιχες προτάσεις για την εξάλειψή τους έχουν τεθεί με υπομνήματα σε κάθε κυβέρνηση, κόμματα, πρωθυπουργούς και αρμόδιους υπουργούς, στις διοικήσεις ελλαδικών ομοσπονδιών, δεδομένου ότι ο σύλλογος δίνει σημαντικό και διαρκή αγώνα για την επίλυσή τους. Η διαχρονική αυτή προσπάθεια έφερε θετικά αποτελέσματα για μία σειρά σοβαρών θεμάτων. Η διαιώνιση ορισμένων εκ των προβλημάτων και η εμφάνιση άλλων, που εγείρονται με νέες κάθε τόσο αρνητικές κυβερνητικές ρυθμίσεις, οφείλεται στην ανεπάρκεια, ασυνέπεια ή και ανικανότητα των προεδρείων των οργανωτικών επιτροπών των παγκόσμιων συνεδρίων και διοικητικών συμβουλίων των ομοσπονδιών στην Ελλάδα (π.χ. ΔΙΣΥΠΕ, ΠΟΕ), που δεν συμβάλλουν στην επίτευξη λύσεων, αλλά συμπλέουν με τα κάθε φορά ιθύνοντα κυβερνητικά πρόσωπα, αποδυναμώνοντας και γελοιοποιώντας το σύνολο των ποντιακών οργανώσεων που ουσιαστικά δεν εκπροσωπούν.

Μαζικές εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις στην Αθήνα, που έχουν ιστορική σημασία διότι είναι οι πρώτες και μοναδικές που διοργανώθηκαν από φορέα Ποντίων για δικαίωση κοινωνικών και ιστορικών ζητημάτων, για την άμεση ρύθμιση των πιεστικών θεμάτων ποιότητας ζωής χιλιάδων οικογενειών ελλήνων (νέο)προσφύγων (”παλιννοστούντων”) από την πρώην Σοβιετική Ένωση, καθώς και για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, ήτοι:
– Στην πλατεία Συντάγματος, 19 Μαΐου, 1992. Η πρώτη επίσημη εκδήλωση για την Γενοκτονία στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, στην πλ. Συντάγματος, με πρωτοβουλία του νυν επίτιμου προέδρου του συλλόγου (και γενικού γραμματέα της τότε ΟΠΣΝΕ), όπου και κατατέθηκε το πρώτο στεφάνι.
– Στην Αθήνα (1988, 1989 και 8 Ιουνίου 1991) για την απαγόρευση σε μεγάλη μερίδα των νεοπροσφυγικών οικογενειών διάθεσης της φερμένης οικοσκευής, που ήταν και ο μόνος σχεδόν τρόπος επιβίωσης στο πρώτο δύσκολο στάδιο προσαρμογής μετά την έλευση, καθώς και για την απόδοση των συντάξεων.
– Στο Υπουργείο Εξωτερικών (29 Μαρτίου 1993) και έξω από την Βουλή με συγκέντρωση και πορεία προς το Μέγαρο Μαξίμου (28 Απριλίου 1993) για προβλήματα των (νεο)προσφύγων και με πρώτο αίτημα την απομάκρυνση των ομοεθνών μας από τον πόλεμο στον Καύκασο (κατόπιν αυτού ξεκίνησε η επιχείρηση αποστολής πλοίου στο Σοχούμι, τον Αύγουστο 1993),
– Στην πλ. Συντάγματος και στην Βουλή, προς το Μέγαρο Μαξίμου, (21 Ιουνίου 1994) για τα πιεστικά προβλήματα των (νέο)προσφύγων,
– Στο Δημαρχείο Αθηνών (27 Ιουνίου 1995 και 31Οκτωβρίου 1995) για την ακύρωση των προστίμων σκοπιμότητας, που χρεώθηκαν επιλεκτικά σε εκατοντάδες ποντίους (νέο)πρόσφυγες υπαίθριους πωλητές,
– Στο παλαιό Δημαρχείο Αθηνών, με πορεία προς το Υπουργείο Εσωτερικών και την Βουλή, 19 Νοεμβρίου 1997, ολοήμερης διάρκειας, για όλα τα θέματα και την ακύρωση των καταστροφικών προστίμων σκοπιμότητας,
– Στο Σύνταγμα (19 Μαΐου 2004), μέγαρο Μαξίμου και τούρκικη πρεσβεία,
– Μπροστά στο προξενείο και στην πρεσβεία της Γεωργίας, 13 Ιουνίου 2005, διαμαρτυρία για τις υποκινούμενες επιθέσεις και δολοφονίες σε βάρος των Ελλήνων εκεί, τις παραβιάσεις και καταπατήσεις των περιουσιών τους (και στην περιοχή της Τσάλκα, στον άξονα της διαδρομής του πετρελαιαγωγού Αζερία-Γεωργία-Τουρκία).
– Στις Βρυξέλλες, 18-19 Μαΐου 2006, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε.Ε., μπροστά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο Υπουργών, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας από την Τουρκία ως προϋπόθεση για την ενταξιακές της διαπραγμάτευσης. Επίσης, για τις επιθέσεις κατά των γηγενών Ελλήνων στην Γεωργία και τις καταπατήσεις των περιουσιών τους.

Μοιράστηκε βοήθεια, σε ένδειξη συμβολικής και ψυχολογικής στήριξης, σε εκατοντάδες οικογένειες που την χρειάζονταν (τρόφιμα ή χρήματα, ανάλογα με την σχετική δυνατότητα) από το 1988 έως και τις ημέρες μας.

Πραγματοποιήθηκαν δωρεάν προληπτικές γυναικολογικές εξετάσεις, σε συνεργασία με το Κρατικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο “Μεταξά” και το Νοσοκομείο “Αλεξάνδρα”, σε δεκάδες γυναίκες των νεοπροσφυγικών οικογενειών Ελλήνων από την πρώην ΕΣΣΔ (1994-2000). Επίσης, για αρκετούς από τους συμπατριώτες νεοπρόσφυγες έπρεπε να εξασφαλιστεί κάποιο είδος ιατρικής ή νοσοκομειακής περίθαλψης (παιδιά, ενήλικες).

Τα πρώτα στην Ελλάδα τμήματα εκμάθησης νεοελληνικής γλώσσας για τους ομοεθνείς από την πρώην ΕΣΣΔ και το πρώτο Κέντρο Στήριξης και Πληροφόρησης ξεκίνησαν από τον Σύλλογο το 1988 και το 1990 αντίστοιχα και λειτουργούν έως σήμερα.

Πραγματοποιήθηκαν δωρεάν προγράμματα εκμάθησης ηλεκτρονικών υπολογιστών σε παιδιά σχολικής ηλικίας (1999). Διοργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν για παιδιά (νέο)προσφυγικών οικογενειών προγράμματα περιοδικών εβδομαδιαίων εκδρομών σε πολιτιστικούς και ιστορικούς χώρους, σε βιομηχανικές μονάδες, θέατρα κλπ. (1999-2000).

Περιφρουρήθηκε σε πανελλαδικό επίπεδο, και υπό την απειλή των ΜΑΤ, το ταπεινωτικό “δικαίωμα” των συμπατριωτών μας να εκποιήσουν την οικοσκευή που μετέφεραν μαζί τους (1988-1995), προκειμένου να συντηρήσουν τις οικογένειές τους στο δύσκολο μεταβατικό στάδιο εγκατάστασης. Επίσης, νομοθετικές ρυθμίσεις (1995, 2005).

Πραγματοποιήθηκαν πολλές ενημερωτικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις με συμμετοχή εκατοντάδων οικογενειών Ελλήνων Ποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ, καθώς και με συλλόγους από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

Με πρωτοβουλία και ενέργειες του (νυν) επίτιμου Προέδρου του Συλλόγου κ. Χρ. Σοφιανίδη ιδρύθηκε στην δομή του Δήμου Καλλιθέας Αττικής και λειτούργησε από το 1999 έως και το 2010 το πρώτο στο είδος του πιλοτικό Κέντρο Στήριξης Ποντιακού Ελληνισμού από την πρώην Σοβιετική Ένωση (ΚεΣΠΕ Δήμου Καλλιθέας, στην οδό Πλάτωνος). Καταβλήθηκε πολύς κόπος και προσωπική εργασία του επίτιμου Προέδρου για την δημιουργία και παραδειγματική λειτουργία του Κέντρου, δια του οποίου προσέφερε ως δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος κάθε στήριξη σε χιλιάδες οικογένειες. Στο Κέντρο απευθύνονταν Έλληνες ομογενείς από όλη την Ελλάδα και τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ για τα προβλήματα που συναντούσαν. Μετά, όμως, την αποχώρηση του κ. Σοφιανίδη από την παράταξη του δημάρχου (2010) το Κέντρο Στήριξης γρήγορα κατέληξε σε παραμάγαζο μικροσυμφερόντων μέσω ενός τοπικού κομματικά ελεγχόμενου, ανενεργού συλλόγου-σφραγίδας.

Από το 1986 ο Σύλλογος καθιέρωσε και διοργανώνει κάθε χρόνο το ”ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ” στην Καλλιθέα. Ίσως η μεγαλύτερη και μαζικότερη εκδήλωση Συλλόγου, τουλάχιστον στην Αττική. Στις εκδηλώσεις προσκαλούνται και συμμετέχουν σύλλογοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το “Ποντιακό Τριήμερο“ μαρτυρεί για τα ζητήματα, αλλά και καλεί για ευχάριστες στιγμές ταυτόχρονα. Χορευτικές ομάδες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καλλιτέχνες, παιδικές απαγγελίες και τραγούδια στα ποντιακά, ομιλίες, προβολή ντοκιμαντέρ, Ποντιακό θέατρο, βιβλία και ηχογραφήσεις, χορός για όλους, αλλά και γεύσεις της υπαίθριας Ποντιακής κουζίνας συνθέτουν τον ιδιαίτερο και μοναδικό χαρακτήρα του. Είναι το ετήσιο ραντεβού πλήθους κόσμου, μέσα στον οποίο ξεχωρίζει η παρουσία της νεολαίας. Στο Ποντιακό Τριήμερο, που πραγματοποιείται στα τέλη Σεπτεμβρίου, τέθηκαν για πρώτη φορά από το 1986 τα σημαντικά ζητήματα (Γενοκτονία, Ελληνισμός από/στην πρώην ΕΣΣΔ, νεοπροσφυγικό Ζήτημα κ.λ.π.) με διαλείμματα υπό τον ήχο της ποντιακής λύρας (κεμεντζέ) και τους παραδοσιακούς χορούς του Πόντου. Επίσης, το 1990, φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα χορευτική ομάδα από τον Ιστορικό Πόντο.

Αποτέλεσμα της επίπονης δουλειάς αποτελεί και η δημιουργία κείμενο-φωτογραφικής Έκθεσης ”ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ”. Η πρώτη στο είδος της, δημιουργήθηκε το 1986 και ανανεώθηκε το 1990 (σε τρεις γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά). Η Έκθεση παρουσιάζει με λειτουργικό τρόπο την Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού από την αρχαιότητα έως την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (Κρατικές συγκροτήσεις, Πολιτισμός, Παιδεία, Θρησκεία, Γενοκτονία, Ένοπλο απελευθερωτικό κίνημα σωτηρίας στον Πόντο, Ελληνισμός στην πρώην Σοβιετική Ένωση, σταλινικές διώξεις κ.α.). Τον Απρίλιο του 1990 η Έκθεση παρουσιάστηκε στο κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο σε συνεργασία με την Γ.Γ.Α.Ε. Τον Νοέμβριο του 1990 πλαισίωσε στην Οξφόρδη επιστημονική ημερίδα για τον Ελληνισμό του Πόντου, που πραγματοποιήθηκε από ελληνικά και αγγλικά πανεπιστήμια. Παρουσιάστηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών το 1995, πλαισίωσε το Οργανωτικό Συνέδριο του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού στην Θεσσαλονίκη το 1995. Παρουσιάστηκε σε χώρους και εκδηλώσεις φορέων, ιδρυμάτων, συλλόγων.

Πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες αποστολές ποντιακού συλλόγου στις περιοχές των ελληνικών κοινοτήτων στην πρώην Σοβιετική Ένωση (Καζακστάν, Μόσχα-Ρωσσία, Σουχούμι-Αμπχαζία, Τιφλίδα-Γεωργία, Μαριούπολη, Β. Οσετία, από το 1989 έως τις ημέρες μας). Σε μία από αυτές τις αποστολές, το 1990, ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Χρ. Σοφιανίδης μαζί με ένα ακόμα μέλος διέσωσε σε πρωτότυπες φωτοτυπίες όλο το αρχείο της εφημερίδας “Κόκινος Καπνάς” που εκδίδονταν και στην Ποντιακή γλώσσα την δεκαετία 1930 και φυλάσσονταν στο Κρατικό Αρχείο της Αμπχαζίας (π. Σόχουμ). Λίγο μετά, το 1993, στον πόλεμο γεωργιανών-αμπχαζίων το κτήριο του Κρατικού Αρχείου πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς με όλο το περιεχόμενό του.

Πραγματοποιήθηκαν με δαπάνες του συλλόγου και του Προέδρου του, δύο ομαδικές αποστολές στο μακρινό Καζακστάν το καλοκαίρι του 1998 (στην πρώην πρωτεύουσα Αλμα-Ατά) και το 1999 (στην πόλη Τσιμκέντ), προκειμένου να ενισχυθούν οι επετειακές εκδηλώσεις των εκεί ελληνικών οργανώσεων (ομοσπονδία, σύλλογοι), που απηύθυναν σχετικές προσκλήσεις. Οι αποστολές είχαν απόλυτη επιτυχία, τόνωσαν και ενθουσίασαν τόσο τον ελληνικό πληθυσμό, όσο και τις αρχές του Καζακστάν και τους φορείς – διοργανωτές των εκδηλώσεων. Κατά την επίσκεψη ο πρόεδρος του Συλλόγου προσέφερε ένα ζευγάρι ποντιακής ενδυμασίας και οπτικοακουστικό υλικό στις εκεί οργανώσεις.

Με πρωτοβουλία του προέδρου του Συλλόγου, από το 1999 η εκδήλωση για την 19η Μαΐου – Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού πραγματοποιείται στην Καλλιθέα σε συνεργασία με τον Δήμο, με συμμετοχή των Ποντιακών συλλόγων της πόλης. Έως τότε η εκδήλωση Μνήμης διοργανώνονταν κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου με πρωτοβουλία μόνο της ”Αργώ”, από τις αρχές της δεκαετίας 1990.

Συγκεντρώθηκε βοήθεια σε ζεστό ρουχισμό, κουβέρτες κ.λ.π., καθώς και σε χρήμα για τους σεισμόπληκτους της περιοχής Αχαρνών (σεισμός 1999). Τα δύο φορτηγάκια με τον ρουχισμό παραδόθηκαν στον Σύλλογο Αχαρνών ”Καπετάν Ευκλείδης”, ενώ πάνω από 500.000 δρχ μοιράστηκαν σε σεισμόπληκτες οικογένειες.

Κατόπιν επιθυμίας πολλών συμπατριωτών μας πραγματοποιήθηκαν από τον Πρόεδρο του συλλόγου ενέργειες για την απόκτηση θέσεων οικογενειακών τάφων στο νέο κοιμητήριο του Σχιστού με ευνοϊκούς όρους για τις οικογένειες Ποντίων (νέο)προσφύγων (1999). Εκατοντάδες οικογένειες απέκτησαν την δυνατότητα να έχουν μόνιμο μέρος για τα θανόντα οικεία πρόσωπά τους, ώστε να μπορούν να τιμούν την μνήμη τους, συνεχίζοντας να τηρούν το έθιμο «Τα Ταφία» (μετά την Λαμπρή).

Επιτεύχθηκαν βελτιώσεις σε υφιστάμενα νομοθετήματα και νέες νομοθετικές ρυθμίσεις στην κατεύθυνση ανακούφισης και στήριξης των νέοεγκατεστημένων οικογενειών από την πρώην Σοβιετική Ένωση.

Πραγματοποιήθηκαν παραστάσεις, ενημερώσεις, παρεμβάσεις σε κυβέρνηση, Βουλή, Επιτροπή Αποδήμου Ελληνισμού της Βουλής, Ε.Ε., Υπουργεία, κρατικούς οργανισμούς, ΟΤΑ για τα θέματα που αφορούν την έλευση, εγκατάσταση, εργασία, στεγαστική πολιτική, στρατολογικά θέματα και άλλα θέματα σε σχέση με τον Ελληνικό πληθυσμό από την πρώην ΕΣΣΔ, όπως και σε σχέση με την ανάδειξη και την αναγνώριση της Γενοκτονίας (νομοθετικές και δοικητικές ρυθμίσεις 1987, 1992, 1994, 1995, 1997, 1998, 2000 κ.ο.κ.).

Με δεδομένη την αδιαφορία των ελλαδικών κυβερνήσεων στο ζήτημα της απόδοσης των συντάξεων και της αναγνώρισης των ετών προϋπηρεσίας των Ελλήνων του Πόντου στην πρώην Σοβιετική Ένωση, ο σύλλογος προχώρησε σε δειγματοληπτική απογραφή μέρους του νεοεγκατεστημένου πληθυσμού. Καταγράφτηκαν με πλήρη αναλυτικά στοιχεία εργασίας και προϋπηρεσίας 765 συμπατριώτες όλων των ηλικιών – συνταξιούχοι και άτομα με προϋπηρεσία στην πρώην ΕΣΣΔ. Τα στοιχεία, που μεταφράστηκαν στην νεοελληνική γλώσσα, υπεβλήθησαν στον υπουργό εργασίας με πλήρες φάκελο και σχετικό υπόμνημα (1997-98). Η καταγραφή των εργασιακών και ατομικών στοιχείων δόθηκαν στο υπουργείο εργασίας και των εξωτερικών στην νεοελληνική και ρωσσική γλώσσες, προκειμένου ανα αξιοποιηθούν άμεσα στις όποιες επαφές και επιβεβαιώσεις με τις αρμόδιες αρχές της Ρωσσικής Ομοσπονδίας, που ανέλαβε τις υποχρεώσεις της πρώην ΕΣΣΔ. Επίσης, στους προέδρους των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ έχουν επιδοθεί αιτήματα για την επίλυση του προβλήματος (Καζακστάν, Κιργιζία, Ουζμπεκιστάν, Γεωργία). Από την ελλαδική κυβέρνηση ζητήθηκε να αξιοποιηθούν οι πόροι της «ανταλλάξιμης περιουσίας» των προσφύγων για την απόδοση των συντάξεων και αναγνώριση της εργασιακής προϋπηρεσίας των Ελλήνων του Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση.

Οργανώθηκαν και υλοποιήθηκαν προγράμματα για τους ομοεθνείς μας από την πρώην Σοβιετική Ένωση (ενήλικες, παιδιά) σε συνεργασία με την Γεν. Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, στα πλαίσια των ευρωπαϊκών προγραμμάτων HORIZON (1993) και INTEGRA (1998-2000). Βοηθήθηκαν στην υλοποίηση παρόμοιων προγραμμάτων για την ενημέρωση και προσαρμογή των (νέο)προσφύγων στο ελλαδικό χώρο κρατικοί και μη κρατικοί φορείς.

Λειτουργούν ομάδες νέων και παιδιών, που δραστηριοποιούνται στα θεατρικά, λογοτεχνικά, χορευτικά δρώμενα, πολιτισμική παράδοση και ταυτότητα του Πόντου. Πολλά παιδιά των νεοεγκατεστημένων συμπατριωτών μας διδάσκονται τους χορούς του Πόντου.

Τα Χριστούγεννα 2003 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ολοκληρωμένο παιδικό Ποντιακό θέατρο (σενάριο, γλώσσα, κοστούμια, σκηνικά, μουσική, σκηνοθεσία), όπως και άλλες παραστάσεις για τα παιδιά από το 1994.

Ετοίμασε ειδική παραγωγή-αφιέρωμα ”Μνήμη Γενοκτονίας” σε συλλεκτικό καλαίσθητο CD, που διανεμήθηκε σε ένθετο ημερήσιας εφημερίδας (Αδέσμευτος Τύπος) σε όλη την Ελλάδα στις 19 Μαΐου 2005.

Βοηθήθηκαν ελληνικά πανεπιστήμια να διενεργήσουν έρευνες για τον Ελληνισμό της πρώην ΕΣΣΔ τόσο εκεί, όσο και στην Ελλάδα, με καθοριστική συμβολή στην εξασφάλιση, απόκτηση, μεταφράσεις γνωστικού υλικού – άγνωστου έως τότε στην Ελλάδα, με πρωτογενή έρευνα στην πρώην ΕΣΣΔ και Ελλάδα κ.α. στο κρίσιμο διάστημα 1988-1995.

Συνέβαλλε στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ για τις σταλινικές διώξεις και την Γενοκτονία ”Από τα Χριστούγεννα στην Ανάσταση” του ομογενή σκηνοθέτη Κ. Κοτόγλου, που βραβεύτηκε σε φεστιβάλ ταινιών στην Μόσχα,

Προσέλκυσε το ενδιαφέρον της Γαλλικής και Ιαπωνικής τηλεόρασης. Παρουσιάστηκε σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων του παγκόσμιου γαλλικού καναλιού TV5, προβάλλοντας το (νέο)προσφυγικό ζήτημα των Ελλήνων του Πόντου από την πρώην ΕΣΣΔ στον ελλαδικό χώρο και το Ζήτημα της Γενοκτονίας στο Ιστορικό Πόντο.

Εκδόθηκε το μοναδικό στην ρωσική βιβλιογραφία βιβλίο “Ρωμαίοι – οι Έλληνες του Πόντου. Συνοπτική εξέταση ενός αποσιωπούμενου Ζητήματος” – έργο του προέδρου του Συλλόγου Χρ. Σοφιανίδη (1997). Ένα μοναδικό στο είδος του βιβλίο για τον Πόντο και το Ποντιακό Ζήτημα στην ρωσική γλώσσα.

Εκατοντάδες παιδιά των νεοπροσφύγικών οικογενειών βρέθηκαν σε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις, χάριν στις θέσεις που κατάφερε να εξασφαλίσει ο Σύλλογος από το 1989 από τους ΟΤΑ, τράπεζες και ΝΠΔΔ.

Εκατοντάδες παιδιά Ποντίων-νεοπροσφύγων συμμετείχαν και διασκέδασαν σε πρωτοχρονιάτικες παιδικές γιορτές, που από το 1994 διοργάνωσε γι’αυτά ο Σύλλογος με δώρα και κεράσματα,

Επιτεύχθηκαν νομοθετικές ρυθμίσεις: το 1987-1992-1997 (στρατολογικά θέματα), το 1995 (εκποίηση οικοσκευής), το 1998 (διαγραφές πλασματικών και μεθοδευμένων–κυρίως στον Δήμο Αθηνών – προστίμων ΟΤΑ περιόδου 1992-94) κ.α..

Πραγματοποιήθηκαν καθοριστικές ενέργειες σε σχέση με το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δολοφονιών, καταπατήσεων και καταστροφής των ελληνικών ιδιοκτησιών στην Γεωργία και Αμπχαζία, που λαμβάνουν χώρα από το 1992 και με σχετικά πρόσφατες εξάρσεις. Ανάμεσα στις ενέργειες αυτές είναι και οι εξής:
Το θέμα τέθηκε, με την συνεργασία ευρωβουλευτών, στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Απρίλιο 2005, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Φεβρουάριο 2006, στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) τον Φεβρουάριο 2006 και μετέπειτα. Ενημέρωσε με υπόμνημα και στοιχεία την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Βουλής τον Φεβρουάριο 2007 και το 2008. Απηύθυνε διαμαρτυρία στον πρόεδρο της Γεωργίας Μ. Σαακασβίλι κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα τον Οκτώβριο 2007, ενημερώνοντας ταυτόχρονα με αναλυτικό υπόμνημα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής, τον Πρωθυπουργό, την υπουργό και αρμόδιο υφυπουργό εξωτερικών. Προέβη στην ενημέρωση του υπουργείου εξωτερικών, ιδίως από το 2004 έως και σήμερα, με συγκεκριμένες και έγκυρες προτάσεις. Ενημερώθηκαν με αναλυτικά υπομνήματα οι επικεφαλείς των κομμάτων και βουλευτές. Το ζήτημα τέθηκε σε συζήτηση με επερώτηση στην Βουλή τον Οκτώβριο 2007. Πραγματοποίησε παράσταση μπροστά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Μάιο 2006. Έθεσε το ζήτημα με κεντρική εισήγηση στο 6^ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού στην Αθήνα το 2006, όπου έλαβε ομόφωνη αποδοχή των συνέδρων και επί των προτάσεων. Πραγματοποίηση έγγραφης παρέμβασης στον Γενικό Εισαγγελέα της Αμπχαζίας τον Δεκέμβριο 2007 και Ιανουάριο 2008. Πραγματοποίηση παρέμβασης προς την Γενική Προεδρεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2007, ενημερώθηκε δε η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου το 2008. Επίσης, με πρωτοβουλία του Προέδρου και αντιδημάρχου κ. Σοφιανίδη το Δημοτικό Συμβούλιο Καλλιθέας έλαβε τον Οκτώβριο 2007 καταγγελτικό Ψήφισμα για την στήριξη του Ποντιακού Ελληνισμού στην Γεωργία. Πραγματοποιήθηκαν επανειλημμένα μαζικές, ενημερωτικές συνελεύσεις με τους Έλληνες πρόσφυγες από την Αμπχαζία και την Γεωργία.

Με μοναδική πρωτοβουλία και ιδίοις δαπάνες προέβη στην δειγματοληπτική, αναλυτική καταγραφή καταπατημένων σπιτιών, κτημάτων στην Γεωργία και Αμπχαζία και των ιδιοκτητών τους από όλη την Ελλάδα. Από τον Οκτώβριο 2007 προέβη στην κατάθεση των στοιχείων στο υπουργείο εξωτερικών, προκειμένου να αφυπνίσει για άλλη μία φορά την αδιάφορη ηγεσία του. Έτσι, ο Σύλλογος με τις δικές του δυνάμεις έπραξε όλα εκείνα που δεν έκαναν ποτέ το υπουργείο εξωτερικών (ως όφειλε), καμία ελλαδική ομοσπονδία ή άλλος φορέας.

Στα πλαίσια του 23^ου Ποντιακού Τριημέρου, την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, από τις 11.00 π.μ., πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Καλλιθέας προγραμματισμένη ημερίδα-συζήτηση με θέμα: «Ο πόλεμος στον Καύκασο και ο Ελληνισμός στην Γεωργία/Αμπχαζία/Οσετία». Στην ημερίδα παρουσιάστηκαν οι αρνητικές επιπτώσεις στον Ελληνισμό της περιοχής των πολέμων που άνοιξε η Γεωργία το 1992-93 κατά της Αμπχαζίας και το 2008 κατά της Νότιας Οσετίας, που είχαν ως αποτέλεσμα την στοχευμένη διάλυση των προαιώνιων ελληνικών εστιών στον Καύκασο.

Από τον Σύλλογο αναδείχθηκε η ύπαρξη Ελλήνων στην σεισμόπληκτη Αρμενία το 1989 και δρομολογήθηκε αποστολή βοήθειας. Στον Σύλλογο απηύθυναν έκκληση το βράδυ της καταστροφής οι ίδιοι οι σεισμόπληκτοι ομοεθνείς μας. Δυστυχώς, έγκυρες πληροφορίες ανέφεραν ότι η βοήθεια από την Ελλάδα στο μέγιστο τμήμα της δεν έφτασε στους Έλληνες σεισμόπληκτους, ιδίως, αλλά διοχετεύθηκε από τους εκεί ντόπιους κύκλους στην μαύρη αγορά για εύκολο πλουτισμό.

Τα αναφερόμενα αποτελούν τμήμα του πολυσύνθετου έργου του Συλλόγου…

Αναλυτική αναφορά για το Ποντιακό Ζήτημα και τα προβλήματα γίνεται στα βιβλία «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ  του ΠΟΝΤΟΥ από την πρώην ΕΣΣΔ – ΠΤΥΧΕΣ του ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ» (Αθήνα, 2005) και “РОМЕИ – ГРЕКИ ПОНТА, краткое рассмотрение замалчиваемой проблемы” (Αθήνα, 1997, рωσ.) του Χρ. ΣΟΦΙΑΝΙΔΗ – επί σειρά θητειών Προέδρου του Συλλόγου και νυν επίτιμου Προέδρου, στον συνεχή και ανιδιοτελή, συλλογικό και προσωπικό αγώνα του οποίου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το ογκώδες και μοναδικό έργο του φορέα.