Για το πολύ σημαντικό αυτό θέμα έλαβε χώρα ενημερωτική εκδήλωση στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Καλλιθέας, στις 14 Δεκεμβρίου.

Την εκδήλωση παρακολούθησαν δημότες και συμπολίτες Έλληνες του Πόντου από την πρώην Σοβιετική Ένωση, που διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες, εκπρόσωποι Ποντιακών οργανώσεων, καθώς και Βορειοηπειρώτες που αντιμετωπίζουν και αυτοί ανάλογο πρόβλημα.

Στην ενημερωτική διοργάνωση παρουσιάστηκαν δύο εισηγήσεις: εκ μέρους της κυβέρνησης και του Υπουργείου Εργασίας η Γενική Γραμματέας της Δ/νσης Κοινωνικής Ασφάλισης Π. Καρασιώτου, που παρουσίασε την επονομαζόμενη ”Εθνική Σύνταξη” για τους Έλληνες ομογενείς αναφορικά με το άρθρο 73 του ν. 2915/2022.   Εκ μέρους των πληττόμενων συμπολιτών μας Ελλήνων του Πόντου από την πρώην ΕΣΣΔ το ζήτημα ανέλυσε ο Χρ. Σοφιανίδης – επίτιμος Πρόεδρος του Παμποντιακού Συλλόγου «η Αργώ» και Αρμόδιος Επιστημονικής Λειτουργίας του Κέντρου Στήριξης Ποντιακού Ελληνισμού από την πρώην Σοβιετική Ένωση Δήμου Καλλιθέας.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος Καλλιθέας Δ. Κάρναβος, ενώ το παρόν έδωσαν και δημοτικοί σύμβουλοι της πόλης.

Οι πληττόμενοι συμπολίτες μας, όσο και οι παρευρισκόμενοι εκπρόσωποι σωματείων, συνεχάρησαν και εκδήλωσαν την ικανοποίηση τους για την αντιπροσωπευτική ομιλία του Επίτιμου Προέδρου, που τους εξέφρασε πλήρως. Πέραν της ομιλίας του για τον διαχρονικό εμπαιγμό της Πολιτείας να αποδώσει συντάξεις στους δικαιούχους ομοεθνείς, παρουσίασε και αντίστοιχα νομοθετικά, διοικητικά έγγραφα, κυβερνητικές αποφάσεις και οπτικό υλικό.

Οι Έλληνες ομοεθνείς, ιδίως οι προερχόμενοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση,  πλήττονται επιλεκτικά με τους ρατσιστικούς διαχωρισμούς που τους επιφύλαξαν οι ελλαδικές κυβερνήσεις από το 2012 έως σήμερα.

Ο επίτιμος Πρόεδρος Χρ. Σοφιανίδης, που μεταξύ άλλων διετέλεσε για δύο δεκαετίες δημοτικός σύμβουλος και Αντιδήμαρχος του Δήμου Καλλιθέας, ανέδειξε την πραγματική κατάσταση όσον αφορά το Ασφαλιστικό (διαιωνίζονται και άλλα ζητήματα), που συνοπτικά έχει ως εξής :

Αποστέρηση στην Ελλάδα των συντάξεων και της εργασιακής προϋπηρεσίας στους Έλληνες του Πόντου από την πρώην ΕΣΣΔ
(αβελτηρία, υποκρισία ή σκοπιμότητα…)

Από της αφίξεως στην Ελλάδα έως και σήμερα κανένας από τους πιο πάνω ανθρώπους δεν λαμβάνει την σύνταξή του, την οποία δικαιούται από την εργασία του στην πρώην ΕΣΣΔ και ούτε αναγνωρίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα τα έτη της εκεί εργασιακής του προϋπηρεσίας.

Χιλιάδες άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, χωρίς την δυνατότητα να εργαστούν, αναγκάζονται να περιμένουν καλύτερες ημέρες και να ελπίζουν, ότι κάποτε η κατάσταση θα αλλάξει προς το καλύτερο – όταν αρθεί η αδικία και η ταπείνωση στην οποία υποβάλλονται καθημερινά.

Στην ΕΣΣΔ διαφύλατταν με θυσίες την Ελληνικότητά τους και τα ελληνικά τους διαβατήρια, διακινδυνεύοντας τις ζωές τους ιδίως κατά το δικτατορικό σταλινικό καθεστώς,  στην Ελλάδα τους επιφυλάχτηκε κρατικός και πολιτικός ρατσισμός στο θέμα και της Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι συντάξεις, τα συντάξιμα χρόνια, η εργασιακή προϋπηρεσία που απεκόμισαν με κόπο στην κλειστή Σοβιετική Ένωση (σε συνθήκες και όρους εργασιακού και κοινωνικού περιβάλλοντος παντελώς άγνωστου και αδόκιμου για τον ελλαδικό ελληνισμό) δεν απαιτήθηκαν ποτέ από την Ελλάδα και δεν αποδόθηκαν, αφού οι ελλαδικές κυβερνήσεις ποτέ δεν μερίμνησαν ούτε και γι’ αυτό το ζήτημα. Αποτέλεσμα είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι και εργαζόμενοι να μείνουν ακάλυπτοι συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Γέροντες υποχρεώνονται να αναζητήσουν εργασία για να ζήσουν, που δεν βρίσκεται αφού και οι νέοι ακόμα δυσκολεύονται να βρουν εργασία λόγω της αυξημένης ανεργίας. Δείχνουν μεγάλη υπομονή, με αξιοπρέπεια, διότι έτσι έχουν μάθει, έτσι ωρίμασαν και μεγάλωσαν. Όμως, η σιωπή δεν οδηγεί πουθενά. Για τον καθένα τους κάθε καινούργια ημέρα είναι και ένας αγώνας για επιβίωση και διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους.

Οι συμπολίτες μας, που με ιδρώτα και δουλειά δεκαετιών κέρδισαν το δικαίωμα να έχουν σύνταξη και αναγνώριση της εργασιακής τους προϋπηρεσίας, αποστερούνται αυτού του δικαιώματος στην Ελλάδα.

– Πόσο ακόμα θα περιμένουν ; Και να περιμένουν τι, και ποιους !;

– Μήπως το πολιτικό-κομματικό κατεστημένο περιμένει να πεθάνει μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων πολιτών για να απαλλαγεί έτσι από το ”πρόβλημα”…!; Βλ. το τι έγινε με τους χιλιάδες ομογενείς από την ΕΣΣΔ που ”παλιννόστησαν” στην Ελλάδα τις δεκαετίες 1960-70, και τι έγινε με τους Έλληνες πρόσφυγες 1^ης και 2^ης γενιάς από τον Πόντο και Μικρά Ασία που δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ, ενόσω τα δεκάδες χιλιάδες ακίνητα της Ανταλλάξιμης περιουσίας τους στον ελλαδικό χώρο και οι πόροι από ”ρευστοποιήσεις” αυτής κατασπαράχθηκαν και καταληστεύθηκαν από το ίδιο το ελλαδικό κατεστημένο και τους υμετέρους αυτού.

Επειδή η αδιαφορία ή η αβελτηρία των ιθυνόντων δεν επιτρέπεται να αποτελεί μέρος του οξύτατου αυτού προβλήματος, πραγματοποιήθηκαν για το ζήτημα αυτό και μαζικές, συλλογικές κινητοποιήσεις στην Αθήνα που διοργανώθηκαν από τον αντιπροσωπευτικό φορέα Παμποντιακός Σύλλογος «η Αργώ». Από τον ίδιο φορέα, αλλά και το ΚεΣΠΕ ΔΚ, επιδόθηκαν επανειλημμένες υπομνήσεις στην κυβέρνηση, και στις κυβερνήσεις χωρών που προέκυψαν μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Η τακτική της αλαζονείας, εγκατάλειψης και αδιαφορίας συνέβαλλε καθοριστικά στην επιβάρυνση  και στον υπερβολικό αριθμό θανάτων των ομογενών  μας. Το ζήτημα αφορά την πλειοψηφία των οικογενειών και αποτελεί το κυριότερο πρόβλημα για την τρίτη ηλικία. Δόθηκαν επανειλημμένα ουσιαστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για την επίλυση του ζητήματος, ανάμεσα σε αυτές και για άμεση αξιοποίηση των οικονομικών πόρων, ιδίως αυτών που δικαιωματικά ανήκουν στους έλληνες του Πόντου από την πρώην ΕΣΣΔ και που καταπατήθηκαν και διασπαθίστηκαν με ευθύνη των ελλαδικών κυβερνήσεων. Η ανύπαρκτη συνταξιοδοτική κάλυψη χιλιάδων πιο πάνω οικογενειών έχει τεθεί ως θέμα και στην Βουλή με σχετικές ερωτήσεις.

Το όλο ζήτημα, όμως, αντιμετωπίστηκε ανεύθυνα, παραπέμπεται σε δημοσιοϋπαλληλικά και γραφειοκρατικά γρανάζια, όπου υποβαθμίζεται και στο τέλος ”πνίγεται”. Ως εργαζόμενοι και ως υπερήλικες πια στην Ελλάδα, έχουν απέναντί τους κυβερνητικές, νομοθετικές και διοικητικές πράξεις για εκμηδενισμό και περικοπή των συντάξεων γήρατος και των κοινωνικών τους επιδομάτων. Περικοπές, στερήσεις, κατάργηση ακόμα και των συντάξεων υπερήλικων ”παλιννοστούντων”, ακόμα και των δεδουλευμένων συντάξεων από εργασιακή προϋπηρεσία στην Ελλάδα, εφαρμόζονται επιλεκτικά και συλλήβδην ενάντια  της πιο πάνω κατηγορίας των Ελλήνων πολιτών (και των Βορειοηπειρωτών) με ενέργειες κρατικού ρατσισμού που επιβάλλονται με νομοθετικές, κυβερνητικές και διοικητικές πράξεις (βλ. όχι πια ”σύνταξη γήρατος”/2013, αλλά ”επίδομα ΟΓΑ”/2016, τερτίπια 20ετούς, 30ετούς, 40ετούς διαμονής, ν. 4387/2016, κοκ.).

Οι επιλεκτικές αυτές πράξεις, συλλήβδην ενάντια ολόκληρης πληθυσμιακής ομάδας Ελλήνων πολιτών με κριτήριο την ιδιαίτερη εθνική  τους καταγωγή, ενέχουν ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού και κρατικού ρατσισμού, με εργαλεία επιβολής του τις κρατικές και υπηρεσιακές δομές της Δημόσιας Διοίκησης.

Υπάρχει πιο κραυγαλέο παράδειγμα κρατικόμορφου ρατσισμού στην Ελλάδα από τον διαχωρισμό των εργαζόμενων προερχόμενων από την ίδια χώρα, την πρώην ΕΣΣΔ, σε δύο κατηγορίες!; Να ευνοείται επιλεκτικά η μία, να τις αποδίδονται συντάξεις, να αναγνωρίζεται εργασιακή προϋπηρεσία από το ελλαδικό Δημόσιο, να προσφέρεται σωρεία διάφορων παροχών (επαναπατριζόμενοι πολιτικοί φυγάδες, που έφυγαν στην ΕΣΣΔ το 1949), ενώ ταυτόχρονα οι ”παλιννοστούντες” Έλληνες του Πόντου από την ίδια χώρα να είναι ”ανύπαρκτοι” για το ασφαλιστικό σύστημα και να εξωθούνται στην περιθωριοποίηση και οικονομική εξαθλίωση από το ίδιο το κράτος!;

Οι κυβερνητικοί ιθύνοντες, ενώ έχουν υποχρέωση να διασφαλίζουν τα νόμιμα δικαιώματα των ελλήνων πολιτών, συντηρούν το πρόβλημα με δικαιολογίες ότι δεν υπάρχουν διμερείς συμφωνίες με τις χώρες-οφειλέτες. Προφάσεις και ψευτο-δικαιολογίες, ενόσω εξακολουθεί η διασπάθιση και υπεξαίρεση των πόρων εντός της ελλαδικής επικράτειας, που ανήκουν στον Ποντιακό Ελληνισμό από την πρώην ΕΣΣΔ εκ της ιδιότητάς του ως προσφυγικού από τον Πόντο και Μικρά Ασία (βλ. Ανταλλάξιμη Περιουσία των των ελλήνων προσφύγων, Συνθήκη Λωζάννης 1923 κλπ.).

Οφείλουν να αποδίδουν Κοινωνική ασφάλιση στους πολίτες της χώρας, πολύ περισσότερο όταν σφετερίζονται οικονομικούς πόρους που ανήκουν στους δικαιούχους, όπως και η ”Ανταλλάξιμη περιουσία” που καταπατήθηκε και διασπαθίζεται παράνομα από το ίδιο το Δημόσιο (Υπουργείο Οικονομικών/ΚΕΔ). Είναι προφανές, πως δεν είναι θέμα ειδικής μεταχείρισης ή χατιριών… Τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο και κεκτημένο για τους υπόλοιπους πολίτες δικαίωμα – ισόνομη, ισότιμη και δικαιωματική απόδοση των συντάξεων και αναγνώριση της εργασιακής  προϋπηρεσίας που δικαιούνται εδώ στην χώρα τους οι Έλληνες του Πόντου από την πρώην ΕΣΣΔ.

Αντί να θεραπευτεί η όλη κατάσταση – αποπνέει προχειρότητα, υποκρισία, ανισότητα και κρατικό ρατσισμό – με πράξεις διασφάλισης και διαφύλαξης των ίσων δικαιωμάτων, οι ελλαδικές κυβερνήσεις απαξίωσαν περαιτέρω την έννοια της ισονομίας και ισοτιμίας σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού από την πρώην ΕΣΣΔ, με νομοθετήματα ιδίως από το 2012 και μετά, όπως: ο ν. 1539/1985 και τα παράγωγά του, ο ν. 4093/2012 (υποπαράγραφος ΙΑ6, άρθρα 5, 5β, 5γ κοκ.), ο ν.4387/2016, ενώ και οι πρόσφατοι νόμοι 4915/2022 και αρ.73135-ΦΕΚ41350Β/2022 δεν καταργούν την διάκριση, αλλά την διατηρούν όπως είναι, απλά την ”στρογγυλοποιούν”).

Κωλυσιεργούν εν γνώσει τους τη θεσμοθέτηση πόρων, την πληρωμή συντάξεων, την αναγνώριση εργασιακής προϋπηρεσίας των Ελλήνων του Πόντου από την πρώην ΕΣΣΔ.

Στερούν το δικαίωμα των υπερηλίκων ομοεθνών μας στα στοιχειώδη.

Υπομνήματα με προτάσεις για το ζήτημα σκονίζονται στα υπηρεσιακά ντουλάπια, γραφεία Υπουργών Εργασίας, Εξωτερικών, Οικονομικών, πρωθυπουργών, για την άμεση θεσμοθέτηση πόρων :

α) από την Ανταλλάξιμη περιουσία στην Ελλάδα των Ελλήνων προσφύγων (αποτελεί ιδιοκτησία τους, Συνθήκη Λοζάνης 1923 κλπ.) που υπεξαιρείται ληστρικά και διασπαθίζεται “νομιμοφανώς“ από κράτος, Πολιτεία και υμετέρους με το αίολο ΠΔ 137/1998,

β) από προμήθειες πρώτων υλών και εμπορικές συναλλαγές με χώρες της πρ. ΕΣΣΔ,

γ) από παρακράτηση των χορηγήσεων και προγραμμάτων της ΕΕ προς τις εν’ λόγω χώρες,

δ) από εθνικούς πόρους,

ε) από πόρους, που δύναται πάντα η Πολιτεία και το κράτος να αντλήσουν εκ των ενδογενών και εξωγενών πηγών, που είναι τα κράτη-οφειλέτες και η ΕΕ.

Χρ. Σοφιανίδης
Επίτιμος Πρόεδρος ΠΣ «η ΑΡΓΩ»
Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός M.Sc. ΕΜΠ Αθηνών

Δείτε από πρόσφατη Εκδήλωση του Π.Σ. ” η Αργώ” :

Ανύπαρκτες οι συντάξεις στην Ελλάδα

των Ελλήνων του Πόντου

από πρ. ΕΣΣΔ (VIDEO)