”… Οι συνέπειες του εγκλήματος αυτού εκτείνονται έως τις ημέρες μας. Το έγκλημα αυτό, το μαζικότερο ως προς το πλήθος των συλλήβδην εξορισμένων ελλήνων, ακολούθησε τη σειρά προηγηθέντων εγκλημάτων των μπολσεβίκων ενάντια στον αυτόχθονα Ελληνικό λαό (από 1920 και έπειτα), αλλά ενάντια και σε άλλες εθνότητες στην ΕΣΣΔ.

Τα μαζικά αυτά εγκλήματα ενσαρκώνουν την ”πολιτική” συνέχισης των εγκλημάτων ενάντια στην Ελληνική εθνότητα και στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό εν γένει, απ’ όταν οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν με ένοπλο πραξικόπημα το 1917 την εξουσία στην Ρωσία. Ενσαρκώνουν, δηλαδή, την αποπεράτωση, το ”αποτελείωμα” του αρχικού τους εγκλήματος – αυτού της αμέριστης συνέργειάς τους προς τους τούρκους (1920-1923) για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού στον Πόντο.

Με τη βίαιη διασκόρπιση στις άγονες στέπες και στη Σιβηρία αυτού του αυτόχθονα Ελληνισμού, προς ολοκλήρωση της φυσικής και πνευματικής εξόντωσής του στην επικράτεια της ΕΣΣΔ, θα επιτύγχαναν τον επόμενο ”πολιτικό” και εξίσου εγκληματικό τους στόχο – τον ενταφιασμό των ιχνών του αρχικού τους εγκλήματος, ώστε να μην υπάρξει ”κίνδυνος” αναβίωσής του στην συλλογική-κοινωνική Μνήμη του λαού, ούτε και της ανάδειξής του στο μέλλον.

… Οι ενέργειες, πράξεις, αποτελέσματα, επιλεγμένοι χρόνοι και τρόποι διάπραξης των εγκλημάτων, φανερώνουν πως υπό τον ιδεολογικό μανδύα του σοσιαλισμού-κομμουνισμού επιδιώχθηκαν και υπηρετήθηκαν τουλάχιστον 4 στόχοι του δικτατορικού, ιδιαζόντως φασιστικού/σοβινιστικού καθεστώτος”.

[Χρ. Σοφιανίδης, ”Ανέκδοτες εργασίες”]

Στο πρώτο μέρος, στην αφιερωματική αναφορά του συλλογικού-αντιπροσωπευτικού φορέα μας «13 Ιουνίου 1949. «Ήταν Γενοκτονία»», αναφερθήκαμε για αναδημοσίευση άρθρου του αείμνηστου Ιωάννη Ζελίλωφ – γνωστού μέλους της ευρείας Ελληνικής οικογένειας εκ των ελληνικών εστιών μας στην πρώην Σοβιετική Αμπχαζία. Το άρθρο παρατίθεται πιο κάτω.

Η δημοσίευσή του στο φύλλο 8-15/02/2008 της ρωσόφωνης εφημερίδας ”Афинский Курьер” (Αθηναϊκός Κούριερ), με τίτλο «Είναι Γενοκτονία. Η αλήθεια για την εξορία των Ελλήνων Αμπχαζίας», έγινε σε απάντηση επιστολής-λιβέλου που δημοσιεύθηκε στην ίδια εφημερίδα από μία φερόμενη επιστολογράφο.

Το άρθρο συγκροτεί, επίσης, και απάντηση ενός υψηλόβαθμου στελέχους του Κομμουνιστικού Κόμματος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στους αριστερόστροφους δικτατορίσκους και θιασώτες του σταλινικού φασισμού στην Ελλάδα.

Δεν, ήταν η πρώτη φορά που εντεταλμένα στελέχη του ΚΚΕ άσθμαιναν με την απαράδεκτη, προδοτική ρητορική τους για τον Ποντιακό Ελληνισμό της ΕΣΣΔ, με τα σπιλωτικά, τα δήθεν επιχειρήματά τους για λογαριασμό του σταλινικής υφής κομματικού αυτού μορφώματος στην Ελλάδα, προς υπεράσπιση των εγκλημάτων του Στάλιν.

Πόσο εξαρτημένος, πόσο πωρωμένος, ηθικά ξεπεσμένος μπορεί να είναι κανείς, ώστε να μηχανεύεται δικαιολογίες για τα μαζικά εγκλήματα σε βάρος εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, εμφανιζόμενος μάλιστα ότι ανήκει και στην ίδια εθνική ομάδα με τα θύματα..;  Συγκριτικά, οι τούρκοι (ισλαμιστές και κεμαλιστές) φαντάζουν πιο ηθικοί στη παραχάραξη της Ελληνικής Ιστορίας όταν μηχανεύονται και σκευωρούν δικαιολογίες υπέρ τους για να παραχαράξουν την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού (…).

Οι σχετικές παραπομπές και τα link στις αναρτήσεις του Συλλόγου, αναφορικά με το ζήτημα των σταλινικών εγκλημάτων, είναι για τους αναγνώστες που πιθανόν επιθυμούν να διευρύνουν κάποιες από τις σκέψεις τους.

Για τα μέλη του Συλλόγου, για τους γηγενείς έλληνες στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, για πολλές άλλες εθνότητες εκεί, και βέβαια για τις δεκάδες χιλιάδες οικογένειες ελλήνων που εγκαταστάθηκαν και μένουν πια στην Ελλάδα, το ζήτημα των σταλινικών εγκλημάτων δεν χρειάζεται τεκμηριώσεις. Η πορεία καθεμιάς από αυτές αποτελεί από μόνη της ένα οικογενειακό, ομαδικό ή ατομικό τεκμήριο – αναπόσπαστο κομμάτι της όλης πορείας του λαού μας.

Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι στις πιο πάνω οικογένειες δεν υπάγονται, βέβαια, οι επονομαζόμενοι πολιτικοί φυγάδες του 1949 (ΚΚΕ) από την Ελλάδα στην ΕΣΣΔ, που απολάμβαναν προνομίων και ειδικής μεταχείρισης από το σταλινικό/σοβιετικό καθεστώς, ενώ σημαντικά προνόμια τους παραχωρήθηκαν και στην Ελλάδα με την επιστροφή τους (συντάξεις, προσλήψεις στο Δημόσιο, διανομή σπιτιών από τον χρεοκοπημένο ΟΕΚ, κοκ.) σε αντίθεση με τον Ποντιακό Ελληνισμό από τις ίδιες χώρες.

Η διευκρίνιση αυτή είναι αναγκαία με το δεδομένο ότι ανυποψίαστοι πολίτες απηύθυναν δικαιολογημένες απορίες, έχοντας αποπροσανατολιστεί με τους πιο πάνω ρωσόφωνους φυγάδες στην Ελλάδα, όταν ορισμένοι εξ αυτών εμφανίζονται από τη μία με άκρως σταλινολάγνα ρητορική και από την άλλη ως ανήκοντες δήθεν στην κατηγορία των γηγενών ελλήνων Ποντίων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

* * *

ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
Η αλήθεια για την εξορία των Ελλήνων Αμπχαζίας.

Όλα άρχισαν όταν μου τηλεφώνησε ένας καλός γνωστός μου και με ρώτησε αγανακτισμένος τι γνώμη έχω για ένα άρθρο ”Ποιος ρεζιλεύει το δοξασμένο όνομα των Αργοναυτών”, που δημοσιεύτηκε με το όνομα Dianova V.S. στην ”Οικονομική και φιλοσοφική εφημερίδα” και αναδημοσιεύτηκε στο φετινό φύλλο Νο4  του ”Αθηναϊκού Κούριερ”. Μετά από αυτό ακολούθησαν και άλλα τηλεφωνήματα  από γνωστούς μου. Ύστερα από όλα αυτά ενημερώθηκα προσεκτικά μ’ αυτήν (τη δημοσίευση). Να πω ότι υπέστην σοκ – δεν λέει τίποτα.

Το να φιγουράρω άλλη μία φορά στις σελίδες της σεβαστής κατά τ’ άλλα εφημερίδας δεν ήταν στις προθέσεις μου, όμως, η δημοσίευση και για την ακρίβεια ο τόνος αυτής δεν μου επέτρεψε να αδιαφορήσω και να σιωπήσω.

Το άρθρο από μόνο του δείχνει αμορφωσιά, ακόμα και ένα άπειρο μάτι θα διέκρινε ότι περιέχει μόνο εμπάθειες και ότι συντάχθηκε από ένα άτομο απροκάλυπτα ελληνοφοβικό. Παρεμπιπτόντως, και το όνομα του συντάκτη ”Βαρβάρα” προέρχεται από ελληνική λέξη και σημαίνει ”βάρβαρος, άγριος, ξενόφερτη”. Είναι γνωστό, ότι το όνομα επηρεάζει τη μοίρα του ανθρώπου που το φέρει.

Αρκετοί γνωρίζουν ότι εργαζόμουν πολύ καιρό στον μηχανισμό Περιφερειακής Επιτροπής Αμπχαζίας του Κομμουνιστικού Κόμματος Γεωργίας, ως επιθεωρητής στο τμήμα Οργάνων προγραμματισμού-οικονομικού, και κανείς δεν μπορεί να μου καταλογίσει προκαταλήψεις ως προς τη Σοβιετική εξουσία. Με όλο το σεβασμό στην εξουσία εκείνη δεν έχω δικαίωμα, όμως , να αρνηθώ ότι έλαβαν χώρα σοβαρές ακρότητες, για να μην πω εγκλήματα , ως προς τον πολύπαθο Ελληνικό λαό.

Δεν κατανοώ τη θέση της συντάκτριας, που από τη μία λέει ότι 2.000 οικογένειες ελλήνων από τη Γεωργία μετοικίστηκαν τον Μάιο του 1949 στα ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΔΑΦΗ στην Αμπχαζία (αυτό δεν υπήρχε ποτέ ως γεγονός, δηλ. μιλώντας ωμά – είναι ένα ψεύδος), και από την άλλη δεν εμφανίζει ότι πάνω από 40.000 έλληνες, ήτοι πάνω από 10.000 οικογένειες, τον Ιούνιο του ίδιου έτους – δεν μετοικίστηκαν! – από τα ελεύθερα εδάφη της Αμπχαζίας στα ελεύθερα εδάφη των στεπών του Καζαχστάν, αλλά εξορίστηκαν(!) από τα δικά τους σπίτια σε κωμοπόλεις και χωρία που οι ίδιοι έχτισαν και κατοίκησαν, και από τις πολιτείες όπου τα πιο μεγάλα κτήρια (συμπεριλαμβανομένου θεάτρων, τραπεζών, καλλιτεχνικών γαλαριών, πολλών ξενοδοχείων, όπως και σχολεία και εκκλησίες κοκ.) ανεγέρθηκαν από τους έλληνες.

Η συντάκτρια στον λόγο της για οφέλη, που έλαβαν οι μετοικισμένοι, μπέρδεψε την ελληνική εθνότητα με την γεωργιανή. Όλα τα οφέλη, που με τόση αυτοϊκανοποίηση απαριθμούσε στο άρθρο της, υπήρχαν πράγματι όσον αφορά τους γεωργιανούς και ακριβέστερα τους μιγγρέλους, τους οποίους πράγματι μετοίκισαν στα ”ελεύθερα”, για την ακρίβεια στα ”απελευθερωμένα” μετά την βίαια εξορία των Ελλήνων εδάφη. Και για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς: στα ”απελευθερωμένα” για τον σκοπό αυτό ελληνικά σπίτια, στα οικόπεδά τους με τους κήπους και τις φυτείες τους, με τον αγροτικό τους εξοπλισμό, με το εργασιακό και παραγωγικό ζωικό κεφάλαιο (των ελλήνων), με τα έπιπλά τους.

Πέραν αυτών, στην κατηγορία αυτή των μετοικισμένων γεωργιανών από τις δυτικές περιοχές της Γεωργίας (και θα παρακαλούσα να μην συγχέεται με αυτήν των εξορισμένων) καταβλήθηκαν και χρηματικές και εμπράγματες επιδοτήσεις από το κράτος.

Η μετεγκατάσταση εκείνων (των γεωργιανών) ελάμβανε χώρα σε σχετικά άνετες συνθήκες, δεδομένου ότι και οι αποστάσεις στην Γεωργία δεν είναι μεγάλες. Σε αντίθεση με εκείνους (τους γεωργιανούς), οι έλληνες μεταφέρονταν επί αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (περί ενός μηνός) σε βαγόνια μεταφοράς ζώων. Και σε αντίθεση με εκείνους (τους γεωργιανούς), στους έλληνες επέτρεψαν να πάρουν μαζί τους μόνο χειραποσκευές και λίγες προμήθειες. Στους Έλληνες σε αντιδιαστολή με εκείνους (τους γεωργιανούς) δεν διατέθηκαν σπίτια, αλλά απλώς τους ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ να φτιάξουν μόνοι τους για την επιβίωσή τους χωμάτινα καταγώγια στις άνυδρες στέπες του Καζαχστάν (όπου την ημέρα η θερμοκρασία ήταν συν 50⁰ και τη νύχτα κάτω του μηδενός) με τούβλα από μίγμα λάσπης, σανού και κοπριάς.

Και σε αντίθεση με εκείνους (τους γεωργιανούς), εκατοντάδες και χιλιάδες ελλήνων – και νέοι , και γέροντες, και παιδιά – θανατώθηκαν καθοδόν προς τα μέρη της εξορίας και θάφτηκαν εκεί στην στέπα, κατά τις σύντομες στάσεις των τραίνων, και κανείς δεν ξέρει που βρίσκονται οι τάφοι τους.

Ειδικά γι’αυτή τη κυρία – τη συντάκτρια αυτού του λιβελογραφήματος, θα θυμίσω ότι στα βαγόνια για την μεταφορά ζώων δεν υπήρχαν τουαλέτες και πολλά κορίτσια απεβίωσαν στο δρόμο από ρήξη ουροδόχου κύστης⁽¹⁾, επειδή, από σεμνότητα που τις διέκρινε, ντρέπονταν να πλησιάσουν την οπή στο πάτωμα του βαγονιού που άνοιξαν οι άνδρες εν ήδη απόπατου προς χρήση τους.

Και εάν ΑΥΤΟ δεν είναι ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ , τότε με ποιον όρο μπορεί ΑΥΤΟ να χαρακτηρίζεται ;

Η κυρία συντάκτρια με περιττή αυθάδεια, βάλθηκε να θέτει συμπεράσματα κάτω από την Ιστορία ενός ολόκληρου λαού, και να μας επεξηγεί με ύφος γκουρού την ιστορία εξορίας του λαού μας από τα σπίτια μας υπό συνθήκες μεταφοράς ζώων!

Είναι δυνατόν, η συντρόφισσα αυτή να μην έχει διαβάσει ποτέ, ούτε και ακούσει, ότι από την Αμπχαζία εξόριζαν όχι αλλοδαπούς, αλλά πρόσωπα υπαγόμενα στην ελληνική εθνότητα. Συχνά εξόριζαν, απλά και μόνο επειδή σε κάποιο υψηλά ιστάμενο πρόσωπο ή σε έναν μετοικισμένο γεωργιανό άρεσε ένα ελληνικό σπίτι, ανεξαρτήτως υπηκοότητας του ιδιοκτήτη αυτού. Ότι η αιτία της εξορίας δεν ήταν η δήθεν αναξιοπιστία των ελλήνων, αλλά ο στόχος ”απελευθέρωσης” για τους γεωργιανούς τοποθεσιών στην Αμπχαζία, με σκοπό τη ριζική ανατροπή της δημογραφικής κατάστασης. Κάτι, που πέτυχαν λαμπρά (η επιλογή αυτή, εξάλλου, αποτέλεσε και τη βάση για έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων στην Αμπχαζία μετά από 40 και πλέον χρόνια).

Θα ήθελα να της θυμίσω, επίσης, ότι και από τους λίγους εναπομείναντες έλληνες, που κατάφεραν να αποδείξουν ότι δεν υπάγονται στα της εξορίας, αφαιρούνταν και πάλι τα σπίτια τους.

Η 5μελής οικογένεια των γονέων μου, για πάνω από μία δεκαετία στριμώχθηκε σε ένα δωμάτιο 12 τετραγωνικών μέτρων, ενώ το ιδιοκτησίας της διώροφο σπίτι παραδόθηκε σε μέτοικο-μιγγρέλο.

Είναι δυνατόν, μετά από τόσες δημοσιεύσεις στα Κεντρικά Μέσα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η μαντάμ αυτή να πιστεύει ακόμα σε εξιχνιάσεις πρακτορικών και τρομοκρατικών-αντεπαναστατικών συνομωσιών; Ή όλα αυτά την συμφέρουν για άλλους λόγους ;

Έχουν επανεξεταστεί εκατοντάδες χιλιάδες υποθέσεις και οι άνθρωποι αποκαταστάθηκαν μετά θάνατον. Μήπως, η γυναίκα αυτή ζει σε άλλη διάσταση;

Είναι δυνατόν, να μην έχει ακούσει ποτέ ότι στην ΕΣΣΔ το ζήτημα της εθνικής καταγωγής υφίσταντο πάντα άμεσα. Ακόμα και σ’ εμένα, στην ηλικία 16 ετών, είχε γίνει η πρόταση να αλλάξω την εθνότητά μου ή το επώνυμό μου σε γεωργιανό, ώστε να μπορούν με ήσυχη τη συνείδησή τους να με συμπεριλάβουν στην εθνική ομάδα πάλης της Γεωργίας.

Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα  να υπενθυμίσω σ’ αυτήν την ανάξια μαντάμ ότι, τον καιρό του Μεγάλου πατριωτικού πολέμου⁽²⁾ ποτέ δεν υπήρχαν σχηματισμοί (σε όλη τη ζωή μου ούτε διάβασα ούτε άκουσα τίποτα παρόμοιο) που να είχαν συγκροτηθεί από σοβιετικούς έλληνες και να είχαν πολεμήσει στο πλευρό της φασιστικής Γερμανίας, και ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που σε όλη τη διάρκεια του πολέμου με τη χιτλερική Γερμανία και φασιστική Ιταλία δεν έστειλε στο ρωσικό μέτωπο ούτε έναν στρατιώτη να πολεμήσει στο πλευρό τους. Πέραν αυτού, υπάρχουν Έλληνες – Ήρωες της Σοβιετικής Ένωσης, όπως και οι πολυάριθμες εξορίες από τα πατρογονικά μέρη στην Αμπχαζία των παρασημοφορημένων ελλήνων. Μεταξύ των εξορισμένων στο Καζαχστάν ήταν και ο διάσημος ήρωας-ανιχνευτής Β. Φυσατίδης.

Δεν θέλω να εμφανιστώ σε ρόλο υπερασπιστή ούτε του δημοσιογράφου Σωκράτη Γραμματικόπουλου, ούτε του επίτιμου Προέδρου του Συλλόγου «η Αργώ» Χρήστου Σοφιανίδη – ο οποίος, παρενθετικά, έκανε για τους ”παλιννοστούντες” περισσότερα από όλους τους υπόλοιπους ηγηθέντες. Θα ήθελα, όμως, να σημειώσω ότι το να κατηγορεί κανείς συλλήβδην ανθρώπους, και μάλιστα για τη συμμετοχή τους σε κοινωνικο-πολιτικό Κίνημα των ”παλιννοστούντων” για ιδιοτελείς δήθεν σκοπούς, οσμίζει μ’εκείνες τις καταθλιπτικές σκέψεις : τίνος, άραγε, παραγγελία εκτελεί η συγκεκριμένη συντάκτης ;

Το θέμα είναι ότι ο Σωκράτης λόγω της δραστηριότητάς του ήταν υποχρεωμένος να ενημερώνει για τα βήματά μας. Άλλο το ότι πήρε ζεστά το Κίνημά μας.  Ενώ, ο Χρήστος Σοφιανίδης δεν υπέγραψε καν τη Διακήρυξή μας.

Έτσι, λοιπόν κακόβουλη κυρία, είστε πολύ μακριά από την αλήθεια σε αυτό το ζήτημα, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα που δημοσιεύτηκαν με το όνομά σας.

Θα προσπαθήσω να βγάλω συμπεράσματα. Η Ελλάδα πάντα, όλους τους καιρούς (…), είχε πολύ καλές σχέσεις τόσο με την Σοβιετική Ένωση όσο και με την Ρωσία. Να μην λησμονούμε και ότι, η τσαρική Ρωσία είναι που υποδέχθηκε δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τον Πόντο, καθώς και μετεγκατέστησε τους Έλληνες από την Κριμαία στην Αζοφική, στη Μαριούπολη, για να φύγουν από τον ζυγό του Χάνου. Και εμείς, οι σύγχρονοι έλληνες, ζήσαμε όχι άσχημα στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Όλα αυτά, όμως, δεν σημαίνουν ότι στην Ιστορία μας δεν υπήρχαν σκοτεινοί λεκέδες και μαύρες ημέρες και χρόνια. Αρκεί να διαβάσει κανείς και το βιβλίο του Ιβάν Τζουχά ”Η Ελληνική επιχείρηση” από τον κύκλο ”Το Ελληνικό μαρτυρολόγιο”.

Με εκτίμηση
προς τους αναγνώστες της εφημερίδας”ΑΚ”,
ο Γενικός γραμματέας κοινωνικο-πολιτικού
Κινήματος Παλιννοστούντων,
πρώην κάτοικος Αμπχαζίας,
Γιάννης ΖΕΛΙΛΩΦ

[Ακριβής μετάφραση στην νεοελληνική γλώσσα από το πρωτότυπο ρωσικό κείμενο]

¹ Η ακριβής διατύπωση στο ρωσικό κείμενο είναι ”από σκάσιμο της ουροδόχου κύστης”.
² Μία εκ των χρησιμοποιούμενων ονομασιών επί ΕΣΣΔ για τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.